ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 74

จางเอ้อร์กระทืบเท้า “เป็นคนของสกุลซู พวกเขา พวกเขาติดโรคระบาดแล้ว!”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไป นางให้ซูจิ่นเอ๋อร์ต้มยาป้องกันโรคระบาดแบ่งให้ทุกคนกินทุกวัน

ถ้าทุกคนดื่มยาแล้ว จะไม่มีทางติดโรคระบาดแน่นอน

ซูจิ่นเอ๋อร์ที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงก็ออกมา แล้วรีบบอกกู้หว่านเยว่ว่า

“พี่สะใภ้ ท่านฟังข้านะ ข้าใช้ห่อยาที่ท่านให้มาต้มตลอด ไม่มีทางเกิดปัญหาแน่นอน”

“จิ่นเอ๋อร์ ข้าเชื่อเจ้า”

ซูจิ่นเอ๋อร์อาจจะเคยเป็นคุณหนูเอาแต่ใจอยู่บ้าง แต่หลังจากที่นางปรับปรุงตัวแล้ว ตอนนี้ก็ระมัดระวังในการต้มยาเป็นอย่างมาก

กู้หว่านเยว่เคยดูอยู่ข้าง ๆ หลายครั้ง ก็มั่นใจในเรื่องนี้ได้

นางมองไปที่จางเอ้อร์ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มีคนในสกุลซูกี่คนที่ติดโรคระบาด?”

“ข้าก็ไม่รู้แน่ชัดว่ากี่คน แต่ที่รู้ ๆ คือนางจินจากบ้านใหญ่ใกล้จะไม่ไหวแล้ว คนอื่น ๆ ก็อาจจะติดโรคไปด้วย

หัวหน้าของเราสั่งให้คนไปล็อกห้องเก็บฟืนแล้ว ไม่ให้คนข้างในออกมา”

“ล็อกห้องเก็บฟืน?” กู้หว่านเยว่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ คิ้วขมวดเข้าหากัน

นอกจากพวกเขาและเหล่านักการแล้ว สกุลเหยียน สกุลหลี่ สกุลเซิ่ง และสกุลซูทั้งหมดก็อยู่ในห้องเก็บฟืน

ถ้าซุนอู่ล็อกประตูห้องเก็บฟืนไว้ ไม่นานคนข้างในก็จะติดเชื้อทั้งหมด และก็จะตายอยู่ในนั้น

“ข้าจะไปดู!”

“พี่สะใภ้ ข้าก็จะไปกับท่านด้วย!”

กู้หว่านเยว่และซูจิ่นเอ๋อร์ตามจางเอ้อร์ไปที่หน้าห้องเก็บฟืน

ซุนอู่กำลังสั่งให้นักการสองคนล็อกประตูเอาไว้แน่น

กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว โรคระบาดแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว หากยังคงขังพวกเขาไว้รอให้ทางการมารับช่วงต่อ คนทั้งหมดที่อยู่ในห้องนั้นจะต้องประสบหายนะแล้ว

และคนที่เคยสัมผัสกับผู้ป่วยทั้งหมด ก็จะถูกทหารพาตัวไปกักกันด้วย

กู้หว่านเยว่ได้อธิบายถึงประโยชน์และความเสี่ยงต่าง ๆ ให้ซุนอู่ฟัง เมื่อซุนอู่ได้ยินว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็จะต้องถูกนำตัวไปกักกันด้วย เขาก็นั่งไม่ติด

ในความคิดของเขา การที่คนไม่ป่วยอย่างเขาถูกพาตัวไปกักกัน ก็ไม่ต่างอะไรกับเนื้อเข้าปากเสือ

แต่กู้หว่านเยว่พูดถูก เขาเคยสัมผัสกับผู้ป่วย ใครจะรู้ว่าเขาติดโรคหรือไม่ การถูกพาตัวไปกักกันก็เป็นเรื่องที่แน่นอน

“แล้วตอนนี้จะทำอย่างไรดี?”

“ก่อนอื่นต้องระบุให้ได้ว่าใครติดโรคระบาดบ้าง หรือใครไม่ติด จากนั้นนำคนที่ติดโรคระบาดไปรวมกันที่ห้องเก็บฟืน เพื่อทำการรักษาทีละคน”

สายตาของกู้หว่านเยว่เป็นประกาย

จริง ๆ แล้ว สิ่งที่นางสงสัยมากที่สุดคือ พวกเขาติดโรคระบาดนี้มาได้อย่างไรกัน