ตามหลักแล้ว ทุกคนดื่มยาป้องกันโรคทุกวัน และไม่ได้สัมผัสกับผู้ป่วย จึงไม่น่าจะติดเชื้อได้
เว้นแต่ว่าพวกเขาจะสัมผัสกับสิ่งของที่ผู้ป่วยเคยใช้
แต่ของของผู้ป่วยจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
กู้หว่านเยว่เต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนอื่นให้ซูจิ่นเอ๋อร์ไปเตรียมสำลีมาหลายสิบอัน แล้วเขียนชื่อของแต่ละคนลงบนสำลี
จากนั้นแจกจ่ายให้คนของบ้านใหญ่และนักการในศาลาว่าการ สั่งให้แต่ละคนใช้สำลีป้ายเบา ๆ ที่ลำคอ แล้วใส่ลงในแก้วที่
สะอาดแยกกัน และนำมาส่งให้นาง
นางก็ค่อยนำสำลีเหล่านี้เข้าไปตรวจสอบที่ตึกการแพทย์ที่อยู่ในมิติของนาง
“โชคดีที่คนข้างนอกไม่ได้ติดเชื้อมาลาเรีย”
ซุนอู่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกขอบคุณสวรรค์ ส่วนนักการคนอื่น ๆ ก็โล่งใจเช่นกัน
ต่อไปก็ถึงตาของนักโทษเนรเทศที่อยู่ในห้องเก็บฟืนแล้ว
เมื่อหน้าต่างเปิดออกเล็กน้อย คนที่อยู่ข้างในก็รีบกรูเข้ามาทันที และทุบขอบหน้าต่างด้วยความตื่นเต้น
“แม่นางน้อยกู้ ช่วยพวกเราด้วยเถอะ!”
“ใช่แล้ว พวกเราหลายคนไม่ได้ป่วย เหตุใดต้องขังพวกเราไว้ด้วยกันข้างในนี้ เราไม่อยากตายนะ”
ทุกคนในห้องเก็บฟืนต่างตื่นตระหนก อาจพังหน้าต่างออกมาได้ทุกเมื่อ
กู้หว่านเยว่สวมผ้าคลุมหน้า “ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน ข้ามาช่วยพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้าสงบสติอารมณ์ แล้วทำตามที่ข้าบอก...”
“ยังมีผู้ป่วยอยู่ในห้องเก็บฟืนนี้ เราจะใจเย็นได้อย่างไร?”
“รีบปล่อยข้าออกไปนะ ข้าไม่ได้ป่วย”
“ข้าไม่อยากตายที่นี่ ฮือ ๆ ๆ ...”
เสียงผู้หญิงปนกับเสียงเด็กร้องไห้ และยังมีเสียงสบถอย่างกระวนกระวายของผู้ชาย ทำให้กู้หว่านเยว่พูดอะไรไม่ออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...