ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 94

ทางด้านหลัง เสียงคำรามของภูเขาไฟดังขึ้นเรื่อยๆ ยังพอมองเห็นก้อนอากาศธาตุทรงกลมถาโถมเข้ามาจากระยะไกลได้รางๆ

กู้หว่านเยว่ไม่ลังเลอีกต่อไป รีบพาทุกคนเข้าไปในถ้ำ

หลังจากเข้าไปแล้ว ก็พบว่าถ้ำนี้จากภายนอกจะดูแคบๆ แต่ข้างในกว้างขวาง โพรงถ้ำก็ลึกมาก มองไม่เห็นก้นถ้ำในคราวเดียว

ที่หายากยิ่งกว่าก็คือ ภายในถ้ำมีลำธารใต้ดินสายหนึ่งอยู่ด้วย

เดิมทีกู้หว่านเยว่ยังกังวลว่าจะทำความสะอาดเถ้าภูเขาไฟพิษที่เกาะอยู่ตามร่างกายอย่างไร

ตอนนี้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นการมีแหล่งน้ำก็หมายความว่าพวกเขาจะไม่ตายด้วยความกระหายน้ำหรืออดอยากอยู่ข้างใน

“ท่านแม่ จิ่นเอ๋อร์ พวกท่านรีบมาเอาน้ำล้างเถ้าภูเขาไฟตามร่างกายให้สะอาด แล้วก็ล้างตาไปด้วย”

ดวงตาของซูจิ่นเอ๋อร์ยังพร่ามัวเล็กน้อย ปวดแสบปวดร้อนอยู่เป็นระยะ นางรีบวักน้ำขึ้นมาล้างทำความสะอาด

คนอื่นๆ ก็ตามมาที่ริมลำธารใต้ดิน ล้างเนื้อล้างตัวที่สกปรกมอมแมม

ในเวลานี้ ซุนอู่ได้เดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้ากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง

“พวกท่านสองคนไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?”

กู้หว่านเยว่รู้ว่าซุนอู่ห่วงใยพวกนาง พลางส่ายศีรษะ

“พวกข้าไม่เป็นอะไร ขอบคุณท่านที่รอเราอยู่ที่เดิม”

“ด้วยความยินดี” ซุนอู่ไม่ได้ซักถามถึงกลุ่ม “โจร” นั้นอย่างรู้กาลเทศะ

มีบางเรื่องที่นักการในศาลาว่าการตัวเล็กๆ อย่างเขาไม่สามารถจัดการได้

อีกอย่างในเมื่อทั้งสองกลับมาแล้ว กลุ่ม “โจร” นั้นก็น่าจะถูกจัดการไปแล้ว

“ว่าแต่ว่า พวกท่านได้พบกับซูจื่อชิงหรือไม่ หลังจากที่พวกท่านหายตัวไป ซูจื่อชิงก็ไปตามหาพวกท่าน”

นางหยางและซูจิ่นเอ๋อร์หันขวับกลับมา

กู้หว่านเยว่ก็รู้สึกกังวลอยู่บ้าง แม้ว่าในหนังสือซูจื่อชิงจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนจบ แต่ถึงอย่างไรการปรากฏตัวของนางได้ทำให้เส้นเรื่องยุ่งเหยิงไปหมด

ไม่รู้ว่าเขากับเมี่ยชิงหว่านเป็นอย่างไรบ้างแล้ว

ทุกคนสะดุ้งตกใจ ก่อนจะพบว่าซูอวี่หมดลมหายใจแล้ว

ใบหน้าของเขาหายใจไม่ออกจนแดงก่ำ ริมฝีปากม่วงคล้ำ แสดงให้เห็นว่าตายจากการขาดอากาศหายใจ

กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว สายตาหยุดอยู่บนเสื้อผ้าที่อยู่ข้างกายเขา พลางขมวดคิ้วพูดว่า

“เขาไม่ได้ปิดปากและจมูกของเขาตามที่ข้าบอก”

ก็บอกแล้วว่าเถ้าภูเขาไฟมีพิษ สูดดมเข้าไปไม่ได้ ทำไมถึงไม่เชื่อฟังนะ

“เจ้านั่นเอง!” ฮูหยินผู้เฒ่าซูเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธแค้น รีบพุ่งเข้าไปหาหลี่ซือซือ “เจ้านั่นเองหญิงชั่ว จงใจไม่ให้เขาปิดปากและจมูก”

ระหว่างทางมาที่นี่นางได้ยินหลี่ซือซือเป่าหูซูอวี่ไม่ให้ใช้เสื้อผ้าปิดปาก ตอนนั้นนางไม่ได้ใส่ใจ ไม่นึกว่าจะก่อให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวง

หลี่ซือซือกะพริบตาปริบๆ “เขาโง่เขลาเอง ไม่เกี่ยวกับข้า”

ในความเป็นจริงนางจงใจทำ ไอ้เศษสวะซูอวี่คนนี้ทำให้นางระทมทุกข์ สมควรตายไปตั้งนานแล้ว! ไม่นึกว่าสวรรค์จะช่วยนาง ร่างกายอ่อนแอของเขาสูดดมเถ้าภูเขาไฟไปไม่กี่ลมหายใจก็ขาดอากาศหายใจตายแล้ว

เมื่อเห็นฮูหยินผู้เฒ่าซูรีบพุ่งเข้ามา นางก็รีบหลบฉากไปทางด้านข้าง เข้าไปหลบอยู่ด้านหลังนายท่านสามซูหัวจวิ้นทันที