ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 95

ไม่รู้ว่าทั้งสองมารวมหัวกันตั้งแต่เมื่อไหร่

“ท่านแม่ ซูอวี่ร่างกายอ่อนแอมากมาโดยตลอดนับตั้งแต่ถูกพิษคราวก่อน เอ่อ...จะตายก็ไม่แปลก ไม่เกี่ยวกับหลานสะใภ้หรอก”

ซูหัวจวิ้นออกโรงปกป้องนางดังคาด

ฮูหยินผู้เฒ่าซูโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “อวี่เอ๋อร์ถูกพิษจะตำหนิใครได้ ถ้าไม่ใช่นางที่เก็บเห็ดพิษมา กาลกิณี เป็นตัวกาลกิณีจริงๆ วันนี้ข้าต้องให้นางถูกฝังไปพร้อมกับอวี่เอ๋อร์ให้ได้”

พูดพลางเดินเข้าไปกระชากหลี่ซือซือ หลี่ซือซือเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังซูหัวจวิ้นอย่างอ่อนช้อย

“ท่านอาสี่ ช่วยข้าด้วย...”

“ไม่ต้องกลัว หลานสะใภ้ อาสี่ต้องปกป้องเจ้าแน่นอน”

ไม่ไกลนักซูจิ่นเอ๋อร์เอ่ยปากพูดว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ เหตุใดท่านอาสี่กับหลี่ซือซือถึงได้...”

สีหน้าของกู้หว่านเยว่ยากจะอธิบายเป็นคำพูดสั้นๆ ก่อนหน้านี้หลี่ซือซือผู้นี้แค่แสร้งทำเป็นใสซื่อไปหน่อย แต่ตอนนี้ถูกเนรเทศและทรมานอย่างโหดร้ายไร้ยางอาย

“อย่าไปสนใจพวกเขา จะได้ไม่เดือดร้อนไปด้วย”

“...เจ้าค่ะ”

ซูจิ่นเอ๋อร์ทำหน้าเหมือนท้องผูก นางก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องชาวบ้าน เพียงแต่คาดคิดไม่ถึง พวกเขาสองคนเป็นอาหลานสะใภ้กัน...

นี่มันยุ่งเหยิงเกินไปแล้ว

ความจริงระหว่างเส้นทางเนรเทศยังมีเรื่องวุ่นวายมากกว่านี้อีก พวกเขากลุ่มนี้ยังถือว่าสงบสุขดี

ถ้าไม่มีกู้หว่านเยว่คอยช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ ตอนนี้หลายครอบครัวอาจจะแย่งชิงเสบียงอาหารกลายเป็นอริกันไปแล้ว

ธรรมชาติของมนุษย์ไม่อาจข้ามผ่านบททดสอบนี้ได้

ภายในถ้ำมีแสงสลัว กู้หว่านเยว่เก็บเศษกิ่งไม้รอบๆ มากองจุดไฟ

นางกำลังครุ่นคิดว่าภายนอกถ้ำจะโกลาหลถึงเพียงไหนแล้ว ซูจื่อชิงยังมีชีวิตรอดปลอดภัยอยู่หรือไม่

ไหนจะอวิ๋นมู่อีก ถึงอย่างไรกู้หว่านเยว่ก็ยังรู้สึกว่าอะไรต่างๆ ไม่ง่ายดายเช่นนั้น

เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ปัญหาถาโถมเข้ามามากเหลือเกิน กู้หว่านเยว่ค่อนข้างหงุดหงิดใจ เลยหันตัวนอนพิงกำแพงเสียเลย

ซูจิ่งสิงรู้ว่านางไม่ได้นอนหลับ แต่สังเกตเห็นว่านางกำลังอารมณ์ไม่ดี จึงไม่ส่งเสียงรบกวนอย่างรู้กาลเทศะ

ทันใดนั้น ในหัวของกู้หว่านเยว่ก็มีเสียงอันระทึกใจดังขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน