ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 28

หยุนซวนมองดูกลิ่นอายเย็นชามองของฟู่ลั่วเฉิน รู้สึกท้ายทอยหนาวเย็นหนาวอย่างอธิบายไม่ถูก: "ท่านชายต้องการออกมาชี้แจงหน่อยหรือไม่"

ฟู่ลั่วเฉินเอนหลังพิงเก้าอี้เล็กน้อย ลมหายใจดูสง่างามขึ้น ดวงตาฟีนิกซ์เงยขึ้นเล็กน้อย ไม่ต้องโกรธก็รู้สึกเกรงขาม: “ลืมเลืองนาใมของท่านชายเจ้าแล้วหรือ?”

“นั้นจะลืมได้อย่างไร ท่านไม่ใช่เลื่องชื่อว่าท่านชายยอดยิ่งหรือ？”

“ใช่สิ อย่าลืมไปว่าชื่อนี่ได้มายังไง”

หยุนซวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา: “ท่านชาย ท่านต้องขอบคุณองค์ชายสามอย่างดี เพราะตั้งแต่เขาวางแผนใด้คนสร้างชื่อให้ท่าน ท่านก็เป็นที่รู้จักของทุกคนในเมืองหลวง ไม่มีใครไม่รู้"

“งั้นข้าคงไม่แค่ขอบคุณเขาดีๆซะแล้ว ？” ฟู่ลั่วเฉินฮึเสียงเย็น

องค์ชายสามพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ ค่อยคิดวิธีเพื่อดึกจวนยู่ชินอ๋องเป็นฝ่ายเดียวกัน หลังเห็นว่าท่านพ่อไม่มีท่าทางใดแล้ว ก็เริ่มทำลายชื่อเสียงของจวนอ๋องอย่างลับๆ พอดีกลับที่เขาต้องแสร้งเป็นลูกผู้ดีมีเงินไม่ทำการ ภายใต้การตามน้ำ ไม่นานก็มีชื่อเสียงทั่วเมืองหลวง!

“ท่านชาย คนขององค์ชายสาม ค่อยสังเกตฝั่งนี้ตลอด หากเขาได้ยินข่าวลือของทีนี่ ต้องป่าวประกาศให้คนทั่งเจียงหนานรู้เป็นแน่ หากท่านอ๋องรู้เรื่อง ท่านจะไม่โกรธหรือ? "

ท่านอ๋องก็เป็นกังวลเพราะเรื่องสมรสของท่านชายอยู่แล้ว คิดอยู่ว่าหญิงสาวในเมืองหลวงมีตาหามีแววไม่ เช่นนั้นก็มาหาที่เจียงหนานฝั่งนี้ ในเมื่อหญิงสาวของเจียงหนานอ่อนโยน นิสัยอ่อนราวกับน้ำ ต้องเข้ากับท่านชายได้แน่ หากตอนนี้ชื่อเสียงของท่านชายแพร่ไปทั่วเจียงหนาน เกรงว่าท่านอ๋องคงต้องดื่มซุปยาที่ช่วยดับไปอีกแล้วแน่

“เกรงว่าคงสายไปแล้ว”

องค์ชายสามคนนั้น แค่เพียงถูกเขาจับตาแล้ว ก็จะกลายเป็นเหมือนหนอนในกระดูก คิดอยากไล่เขาไป คงต้องถอนรากถอนโคน

“หากเช่นนั้นควรทำอย่างไรดี？” หยุนซวนสายตาขยับเล็กน้อย มองดูท่านชายของตัวเองอย่างหยั่งเชิง “ท่านชาย หอหญิงงามเมืองนี้นั้นเป็นสินทรัพย์ของแม่นางเฟิงท่านว่านางทำเช่นนี้ คงไม่ได้ว่าอยากดึงดูดความสนใจของท่านมั้ง？”

ฟู่ลั่วเฉินเหลือบมองหยุนซวนอย่างเย็นชา ： “เจ้าได้ข้อสรุปนี้มาได้อย่างไร？”

“ท่านอ๋องก็เคยบอกแล้ว นิสัยของหญิงสาวในเจียงหนานดีที่สุดแล้ว งั้นท่านคิดดูดีๆ แม้ครั้งที่แล้วจะว่าเป็นความผิดพลาด แต่ท้ายที่สุดแล้วท่านก็มีความสัมพันธ์ทางกายกับแม่นางเฟิงเขาแล้ว แม่นางเฟิงหน้าบางขนาดไหน ท่านไม่บอกว่าจะรับผิดชอบก่อน นางจากกล้าพูดได้อย่างไร？ท้ายที่สุดก็ต้องใช้วิธีเช่นนี้เป็นการสื่อมิใช่หรือ？หอหญิงงามเมืองเป็นของแม่นางเฟิงให้ท่านไปที่หอหญิงงามเมือง ก็หมายความว่าให้ท่านไปหานางไม่ใช่หรือ？”

“ทีแรกคิดจะหักเงินเดือนเจ้าสองเดือน ตอนนี้ดูแล้วว่าให้เจ้าเพิ่มอีกสองเดือนแล้วกัน”

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้？” หยุนซวนทั้งประหลาดใจทั้งยินดี หรือว่าตัวเองพูดถูกแล้ว

“ให้เงินเดือนเจ้าเพิ่มสองเดือน เอาไปซื้อของกินอร่อยมาเสริมสมอง”

หญิงสาวที่สามารถมองเห็นกระดูกนิ้วก้อยท่อนที่สองของคนอื่นได้อย่างสงบนิ่ง ยังนิสัยดี？

หยุนซวนในใจรู้สึกไม่เป็นธรรม： “ข้าคิดเพราะเห็นแก่ท่านชายไม่ใช่หรือ？ตัวตนของแม่นางเฟิงต่ำไปหน่อย แต่สามารถเป็นนางสนมคนหนึ่งให้ท่านก็ได้！ดีกว่าภาพลักษณ์เจ้าชู้เสเพลของท่าน โดดเดี่ยวคนเดียวยามค่ำคืน！”

ฟู่ลั่วเฉินยกมือขึ้นนวดขมับ: "ถ้าเจ้าไม่ได้อยู่เคียงข้างข้าตั้งแต่ยังเด็ก และถูกพ่อข้าชื่นชอบเป็นพิเศษ สิบตำลึงก็เอาเจ้าไปขายแล้ว!"

หญิงสาวที่เพิ่งใกล้ชิดกันเสร็จเมื่อกี้ก็สามารถเอาปิ่นปักผมเตรียมฆ่าปิดปาก สามารถยอมเป็นนางสนมของใครเขาได้อย่างเต็มใจ

เขากลัวว่าวันที่สองที่ตื่นขึ้นมา ร่างกายก็อยู่ที่อื่นแล้ว

หยุนซวนไม่กล้าพูดแล้ว

ในเมืองหลินผิง ข่าวลือต่างๆ ได้แพร่ขยายออกไปมากขึ้น

หอหญิงงามเมือง มีความมั่นใจแบบไหนกัน กล้าบอกว่าตัวเองจะเป็น หออันดับหนึ่งแห่งเจียงหนาน?

ทุกคนก็ล้วนอยากดูเร็วๆ แต่เมื่อรอถึงเวลากลางคืนตอนหอนางโลมรับแขกแล้ว มีเพียงประตูหอหญิงงามเมืองปิดอย่างสนิดแน่น ภายในเสียงดังตึงตัง ก็ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร