ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 190

เส้นทางการค้ายังไม่ได้รับการอนุมัติเปิดใช้อย่างเป็นทางการ แต่มีนักธุรกิจจำนวนไม่น้อยเข้ามาในนครหลินผิงแล้ว

หวางจื้อหยวนและคนอื่นๆตะหนักถึงการเปลี่ยนแปล จึงรีบมาพบเฟิงฉิ้นหว่าน

เฟิงฉิ้นหว่านมาถึงด้านหน้าห้องโถง ก็เห็นหวางจื้อหยวนและคนอื่นๆ นั่งนิ่งๆไม่กล้าแม้แต่จะมองไปรอบๆ

“นายท่านทุกคนเกรงใจเกินไปแล้วเจ้าค่ะ” นางเข้าห้องสายจึงต้องทักทายเพื่อมารยาทก่อนจะเดินเข้าไป

ไม่คิดว่าการกระทำแบบนี้จะทำให้หวางจื้อหยวนและคนอื่นๆ ที่กำลังนั่งรอใครสักคนถึงกลับลุกขึ้นหลบซ่อน: "แม่นางเฟิงถ่อมตนเกินไปแล้ว อย่าได้ทำเช่นนี้เชียว”

เมื่อฟู่ลั่วเฉินที่อยู่ด้านหลังเฟิงฉิ้นหว่านเห็นก็แสดงสีหน้าเย็นชา คนเหล่านี้รู้จักมองสีหน้าอารมณ์ของคนอื่นและปรับตัวให้เหมาะสม

หวางจื้อหยวนและคนอื่นๆทักทายฟู่ลั่วเฉินกับเฟิงฉิ้นหว่านอย่างเร่งรีบ รอจนได้นั่งลงถึงรู้ว่าแผ่นหลังของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

หวางจื้อหยวนแอบมองฟู่ลั่วเฉิน เมื่อก่อนพวกเขาเคยถูกฟู่ลั่วเฉินเรียกกราบทูลเป็นการส่วนตัว ครั้งแรกที่รู้รัศมีรอบตัวผู้นี้มีพลังมากจนสามารถกดขี่คนไม่ให้หายใจได้ ฟู่ลั่วเฉินเตือนอีกว่าเรื่องที่เขาเรียกพบเป็นการส่วนตัวห้ามบอกเฟิงฉิ้นหว่านเป็นอันขาด ถึงแม้จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่พวกเขาจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้?

ดังนั้นเมื่อเห็นเฟิงฉิ้นหว่านและฟู่ลั่วเฉินเดินเข้ามาพร้อมกัน เขาสั่นไปทั้งตัวและทำอะไรไม่ถูก

เฟิงฉิ้นหว่านเห็นทุกคนมีท่าทีระมัดระวัง คิดว่าพวกเขาจะใส่ใจสถานะของฟู่ลั่วเฉินพูดขึ้นก่อนว่า：“ท่านชายฟู่อาจจะสงสัยบางอย่างในธุรกิจ เชิญท่านชายฟังอยู่ข้างๆเถิด ไม่ต้องสนใจ”

ฟู่ลั่วเฉินให้ความร่วมมือมาก เมื่อเห็นหยุนซวนรินน้ำชาก็หยิบถ้วยชาส่งให้เฟิงฉิ้นหว่านโดยธรรมชาติ

เฟิงฉิ้นหว่านกำลังวุ่นอยู่กับการพูดคุยกับ หวางจื้อหยวนและคนอื่นๆ นางไม่สังเกตเห็นการกระทำของเขา ฟู่ลั่วเฉินก็ไม่สนใจเช่นกัน ราวกับว่าแค่เขาได้ดูแลนางก็มีความสุขมากพอแล้ว

หวางจื้อหยวนและคนอื่นๆนึกถึงข่าวลือที่นครหลินผิง ดูเหมือนว่าท่านชายฟู่จะหลงใหลในตัวแม่นางเฟิงเสียแล้ว หากไม่ใช่อย่างนั้น คนที่มีสถานะสูงเช่นนี้จะทำสิ่งที่คนรับใช้ทำได้อย่างไร?

“แม่นางเฟิง ช่วงนี้มีพ่อค้าเข้ามาในนครหลินผิงเป็นจำนวนมาก พวกเขาล้วนแล้วอยู่ในกฎเกณฑ์ ไม่ทำเรื่องที่ผิดกฎเลย แต่กลับซื้อร้านค้าทุกที่ในเมืองหลวง ไม่รู้ว่าแม่นางเคยได้ยินแล้วหรือยัง?” น้ำเสียงของหวางจื้อหยวนที่พูดออกมายิ่งให้เกียรติมากขึ้นเรื่องๆ

“ได้ยินมาบ้างแล้วจะบอกก่อนใครก็ได้ ข่าวลือนั้นเป็นความจริง เส้นทางการค้าทางด้านของตงเหว้ยเปิดแล้ว หากไม่เกิดเหตุที่คาดฝัน หลินผิงจะเป็นหนึ่งในเมืองค้าขายของตงเหว่ย”

ใบหน้าของหวางจื้อหยวนและคนอื่นๆเต็มไปด้วยความตื่นเต้น：“เยี่ยมจริงๆ！”

ในตอนนั้นพวกเขายืนหยัดจะเคียงข้างเฟิงฉิ้นหว่าน ไม่เพียงแต่เดิมพันได้ถูก ยังหาคนที่แข็งแกร่งและทรงอำนาจให้นางได้พึ่งพิง!

เรื่องที่เฟิงฉิ้นหว่านช่วยลูกชายของอ๋องผิงหวาง พวกเขาต่างรู้แล้ว หากวันนี้เปิดเส้นทางการค้าอย่างเป็นทางการ คิดว่าทางด้านอ๋องผิงหวางจะไม่เป็นผลประโยชน์กับพวกเขาหรือ?

แม้ว่าผลประโยชน์นี้จะไม่ใหญ่นัก เพียงแค่แข็งแกร่งกว่าคนอื่น ก็สามารถกลิ้งได้หมือนก้อนหิมะ!

หลังจากหวางจื้อหยวนและคนอื่นๆมีความสุข ก็อดคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบันในนครหลินผิงไม่ได้：“แม่นางเฟิงจะซื้อร้านค้าหน่อยไม่？พวกเรามีร้านที่ทำเลดีสามารถแนะนำให้แม่นางได้”

เฟิงฉิ้นหว่านยิ้มเยาะมากขึ้นและส่ายหัวเบาๆ: "ไม่ต้องไปซื้อที่ร้านแล้ว"

“แม่นางหลังจากนี้ไปเส้นทางการค้าก็เปิดอย่างเป็นทางการแล้ว สามารถพูดได้ว่าทั้งหมดของหลินผิงล้วนเป็นที่ดินเรื่องให้ผลกำไรมหาศาล หากรอให้ถึงเวลาก็อาจจะช้าไป ของแม่นางมีหอหญิงงามเมือง แต่ตระกูลเฟิงก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆไม่ใช่รึ？ต้องซื้อหน้าร้านไว้บาง อนาคตต้องได้ใช้ประโยชน์อย่างแน่นอน” น้ำเสียงหวางจื้อหยวนดูจริงจัง

เฟิงฉิ้นหว่านรอยยิ้มเยาะในสายตาของนางมากขึ้นเรื่อยๆ：“ตอนนี้ร้านค้าที่นครหลินผิงยังน่าซื้ออยู่อีกหรือไม่?”

“หาซื้อยากมาก ข้ารู้จักบางคนและมีเพื่อนอยู่บ้าง ถึงมีช่องทางที่จะซื้อได้”