ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 26

เสียงด่าทอของแม่นมฉีหยุดลงทันที！

การตบครั้งนี้ไม่เพียงแค่ทำให้ แม่นมฉีงวยงงไป แม้แต่แม่นมโจวและเสิ่นเยว่ที่เพิ่งเดินออกมาก็ตกตะลึงเช่นกัน

หลายปีที่ผ่านมา เหตุผลที่ แม่นมฉีสามารถหยิ่งผยองในจวนได้ ก็เพราะเฟิงฉิ้นหว่านพึ่งพานางอย่างมาก ถึงขนาดเชื่อฟังทุกย่างก้าว

“คุณหนู……” แม่นมฉีลืมแม้กระทั่งร้องไห้ เงยหน้าขึ้นมองเฟิงฉิ้นหว่านด้วยสีหน้าไม่เชื่อ “คุณหนู ข้าคือแม่นมของท่าน เป็นข้าที่ค่อยเลี้ยงท่านมาให้เติบโตเช่นนี้ ท่านลงมือกับข้าเช่นนี้ได้ยังไง？”

เฟิงฉิ้นหว่านขยับฝ่ามือของเบา ๆ : "แม่นมฉี เจ้านอกจากเป็นแม่นมของข้า เจ้ายังมีสถานะอะไรอีก?"

“อะ……อะไร？” แม่นมฉีตอบสนองไม่ทัน

เฟิงฉิ้นหว่านหัวเราะเสียงเย็น: "หึ โอ้อวดอำนาจในจวนมานานแล้วเสียจริง แม้แต่ตัวเองเป็นบ่าวคนหนึ่งก็จำไม่ได้แล้ว!

ในฐานะคนใช้ เจ้าเรียกเจ้านายด้วยชื่อจริง และกล้าด่านายท่านว่าเป็นเจ้าอสรพิษ ข้าว่าเจ้าคงรู้สึกว่าชีวิตตัวเองยาวเกินไป เช่นนั้นจึงรีบร้องรีบตะโกนจะโดดเข้าโลกยมบาล! "

“คุณหนู ท่านทำไมถึงถูกเสิ่นเยว่หลอกเสียแล้วล่ะ？ท่านลืมแล้วหรือ？เป็นนางที่ยึดฐานะของฮูหยิน เป็นนางที่ค่อยทำลายความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับนายท่านอยู่เบื้องหลัง เป็นนางที่มีใจเจตนาร้าย！”

“ถ้าว่าเช่นนี้ เจ้าคือซื่อสัตย์หรือ？”

“นั้นมันแน่นอน”

“แล้วเช่นไรคนที่ซื่อสัตย์อย่างเจ้า กลับหลอกข้าให้ไปพบหาเกาหวูชายสำมะเลเทเมาคนนั้น หลอกให้ข้าเกือบถูกเขาวางยาเสียความบริสุทธิ์ แต่ท่านแม่ข้าที่ใจเจตนาร้ายคนนี้ กลับใช้ชีวิตพยายามที่จะไปช่วยข้า？”

ขณะพูด เฟิงฉิ้นหว่าน ค่อยๆเดินลงบันได แล้วถีบลงที่แม่นมฉีลงไปที่พื้น

“คุณหนู！” แม่นมฉีไม่ทันป้องกัน ล้มลงอย่างแรง กรีดร้องขึ้นเสียงหนึ่ง

ดวงตาของ เฟิงฉิ้นหว่านเต็มไปด้วยความเยือกเย็น มีความโกรธในใจมากยิ่งขึ้น:

“แม่นมฉี บัญชีบางอย่าง พวกข้าก็ควรคิดดีๆแล้ว！เจ้าขโมยของจากข้าไปเท่าไหร่ ลูกชายของเจ้ายักยอกเงินจากร้านไปเท่าไหร่ ข้าให้เวลาเจ้าสามวัน สักเหรียญไม่ขาดส่งมาตรงหน้าข้ามา”

“คุณหนู นี่ใครเป็นคนสอนท่านให้เนรคุณกัน？”

เฟิงฉิ้นหว่านท่าทางเยาะเย้ย： “ก็เป็นเจ้าเองไม่ใช่หรือ？”

คนหนึ่งที่ได้รับพระคุณจากนายท่านหลายปี คนที่หักหลังมาไม่ลังเลแม้แต่น้อย ยังมาพูดเรื่องบุญคุณอะไรกับนางที่นี่？

แม่นมฉีตกตะลึงไปหมดแล้ว ยังไงก็คิดไม่เข้าใจ เวลาสั้นๆไม่กี่วัน เฟิงฉิ้นหว่านเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร หากไม่ใช่เพราะดูแลเฟิงฉิ้นหว่านแล้วสิบกว่าปี คุ้นเคยต่อนางมาก นางถึงขั้นเริ่มสงสัยแล้วว่าคนนี่ถูกคนอื่นแทนที่แล้วหรือไม่

“คุณหนู……”

เฟิงฉิ้นหว่านพูดเสียงเย็น： “ตอนนี้ข้ามองดูเจ้า ก็รู้สึกเพียงขยะแขยงอย่างยิ่ง เช่นนั้นไม่อยากพูดมากกับเจ้าแม้แต่คำเดียว”

แม่นมฉีลุกขึ้นมาช้าๆ ใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย ： “ตอนนี้คุณหนูความสามารถใหญ่แล้ว แม้แต่แม่นมของตัวเองก็กล้าลงมือหนักขนาดนี้ ข้าได้เห็นการศึกษาที่ดีของคุณหนูแล้วจริงๆ "

“ไป！”

แม่นมฉีกัดฟันแน่น หันหลังก็เดินออกไป

ตระกูลเกาล้มแล้ว ตระกูลเฟิงก็หน้าสิ่วหน้าขวาน เป็นการดีกว่าที่จะฉวยโอกาสนี้จากไปอย่างเด็ดขาด ยังไงนางและลูกชายกลืนกินในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเขาที่จะมีความสุขไร้กังวลในบันปลายชีวิตแล้ว

แม่นมฉีเยาะเย้ยในใจ：ยังมาบอกให้เวลาเจ้าสามวันสักเหรียญไม่ขาดคืนกลับไป？เป็นคนโง่พูดเพ้อฝันเสียจริง！นางไม่ให้แล้วจะทำเช่นไร？

เมื่อแม่นมฉีจากไป แม่นมโจวเดินไปที่ข้างกายของเฟิงฉิ้นหว่าน สีหน้าท่าทางประหลาดใจ แต่ก็ไม่สบายใจเล็กน้อย: "คุณหนู ท่านมองแม่นมฉีคนนั้นออกแล้วจริงหรือ?"

เฟิงฉิ้นหว่านสีหน้าอ่อนลง ： “ผ่านหนึ่งเรื่อง ปัญญาเกิด ตอนนี้ดูออกแล้ว รู้ว่านางไม่ใช่คนดี ควรเชื่อฟังของท่านแม่และแม่นมท่านตั้งแต่แรกแล้ว”

แม่นมโจวดีใจมาก： “คุณหนูสามารถเข้าใจก็ดีแล้ว หลายปีมานี้ แม่นมฉีพูดเสมอมาว่าฮูหยินมาแย่งตำแหน่งฃมารดาผู้ให้กำเนิดของคุณหนู แต่จริงๆแล้ว แล้วเมื่อฮูหยินถูกนายท่านพากลับมาที่จวน มารดาผู้ให้กำเนิดของคุณหนูก็จากไปแล้ว นายท่านคือเห็นฮูหยินดูแลคุณหนูด้วยความจริงใจรอบคอบ จึงแต่งฮูหยินเข้ามา ทั้งหมดเป็นเพราะ แม่นมฉีคนนั้นยุยงให้เกิดความไม่เข้าใจ ทำให้คุณหนูมีความเข้าใจผิดมากมายเกี่ยวกับฮูหยิน……”

เสิ่นเยว่จสั่นคลอน พูดห้ามคำพูดของแม่นมโจว： “ไม่ต้องพูดแล้ว”

เฟิงฉิ้นหว่านหันมองไปยังเสิ่นเยว่： “ท่านแม่ เมื่อก่อนเป็นข้าที่ไม่รู้เรื่องจริงๆ ขอโทษท่านด้วย……”