ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 64

หลายคนมองไปอย่างคาดหวังที่ชั้นหนึ่งของหอหญิงงามเมือง จ้าวยี่เห็นหยุนชีวิ่งเข้ามา ขมวดคิ้วฟังสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ชั้นสอง

ฉือเหลียนกลับเปลี่ยนท่าทีเต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม วิ่งลงตามบันไดบนชั้นสอง ก้มศีรษะเคารพไปที่จ้าวยี่:

“ใต้เท้าจ้าว หอหญิงงามเมืองนี้ร้านใหญ่รังแกแขก ไม่เอาลูกค้าไว้ในสายตาแม้แต่น้อยแล้ว และฉินหว่านนั้นชื่อเสียงปลอม รีดเงินอย่างจงใจ ยังขอใต้เท้าช่วยคือความยุติธรรมให้ทุกท่านที่มาหอหญิงงามเมืองดด้วย

เฟิงฉิ้นหว่านเดินลงบันได สีหน้าไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย: "ฉินหว่านน้อมพบใต้เท้าจ้าว"

ฉือเหลียนเงยหน้าขึ้น: "ใต้เท้าจ้าว หอหญิงงามเมือง ไม่เพียงแต่ทำเงินจากการเปิดกิจการจอมปลอม แต่ยังใช้ชื่อเสียงของใต้เท้าในการกระทำความผิดอย่างกำเริบเสิบสาน ฉินหว่านนี้ยังกล่าวอีกว่าจะไปเชิญใต้เท้ามา จับข้าเข้าในที่ว่าการอำเภอไปโดยตรง ”

จ้าวยี่สีหน้าจริงจัง ดวงตาจ้องไปบนตัวของฉือเหลียน ยังจงใจเหลือบดูที่ข้อมือของเขา แต่ไม่พบเครื่องประดับแปลก ๆ บนนั้น แต่ว่า เฟิงฉิ้นหว่านกล้าพูดออกมาอย่างมั่นใจว่าจะจับฉือเหลียนคนนี้เข้าไปในคุก ก็ต้องพบเจอเบาะแสบางอย่างเป็นแน่

ฉือเหลียนเห็นว่าจ้าวยี่เงียบไม่พูด ก็รู้สึกได้ใจมากขึ้นเรื่อยๆ: “ฉินหว่าน เมื่อกี้เจ้าไม่ใช่ยังคุยโวเสียงดังหรือ？ครานี้ต่อหน้าใต้เท้า เหตุใดไม่พูดแล้วล่ะ?”

จ้าวยี่ยกมือขึ้นและโบก องครักษ์ที่ตามอยู่ข้างหลังเดินก้าวเข้ามา จับแขนของฉือเหลียนโดยตรง

ขณะนี้ยังไม่มีหลักฐาน แต่เขาเชื่อว่าเฟิงฉิ้นหว่านไม่ใช่คนไร้เป้าหมาย ในเมื่อเขากล้าให้เขามาจับคุมคนในที่สาธารณะ ก็ต้องสามารถหาหลักฐานที่เป็นรูปธรรมได้อย่างแน่นอน ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เห็นแก่หน้าของท่านชายแล้ว เขาก็ไม่ถือสาที่จะให้ความสะดวกแก่ฝั่งตรงข้าม

ฉือเหลียนกำลังได้ใจ จู่ๆก็ถูกจับแขนไว้ มึนงงไปทันที： “ใต้เท้าจ้าว นี่ท่านกำลังทำอะไร？ขอถามว่าข้าน้อยทำอะไรผิดหรือ？”

“เมื่อการสอบปากคำในคุกสิ้นสุดลง ก็จะให้คำอธิบายแก่เจ้าเอง นำคนนี้ลงไปได้”

หลี่หยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่เฟิงฉิ้นหว่าน:ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาว่าเฟิงฉิ้นหว่านและจ้าวยี่มีความไปมากันอะไร เหตุใดครานี้จ้าวยี่ถึงได้เชื่อฟังนางได้เช่นนี้?

เฟิงฉิ้นหว่านมองไปที่หลี่หยวน พยักหน้าอย่างไร้ร่องรอย

หลี่หยวนระงับความประหลาดใจในใจ รอคำอธิบายในภายหลัง: ยังไงเฟิงฉิ้นหว่านก็ได้วางแผนลงมือฆ่าคนของตระกูลเกาแล้ว ความผิดนี้ไม่สามารถหลบหนีได้ นางคงจะไม่กลับลำลับๆแน่

แขกที่อยู่รอบๆ ที่เห็นฉากนี้ต่างตกตะลึง ในใจยกสถานะของหอหญิงงามเมืองขึ้นอีกครั้ง

ใครไม่รู้ว่านายอำเภอหลินผิงจ้าวยี่มั่นคงซื่อตรง แต่ในตอนนี้ด้วยคำพูดจากเฟิงฉิ้นหว่านไม่กี่คำ จ้าวยี่ก็ลงมือจับฉือเหลียนที่กำลังหาเรื่องอยู่ไป ความหมายของการกระทำนี้ก็มีค่าจะให้ผู้คนขบคิดแล้ว

เฟิงฉิ้นหว่านหันไปมองแขกที่ชั้นบนและชั้นล่าง: "เพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ ก็รบกวนอารมณ์อันสุนทรีย์ของแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน เป็นความผิดข้าน้อยเอง สักครู่ ขอมอบเหล้าดอกเหมยหนึ่งเหยือกให้ทุกท่าน ก็ถือว่าเป็นคำขอโทษเล็กๆน้อยๆข้าน้อย"

“ท่านชายฉิน ไม่จำเป็นต้องเกรงใจเช่นนี้”

“ใช่ ก็แค่ฉือเหลียนนั่นหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผล ดังนั้นจึงไม่นับว่าถูกรบกวน”

ตอนนี้ยังไม่รู้เบื้องหลังของหอหญิงงามเมืองนี้แน่ชัด แต่เกรงใจไว้หน่อยก็ดีกว่าเป็นแน่

เฟิงฉิ้นหว่านใบหน้ามีรอยยิ้มอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นสุภาพงดงามอ่อนโยนมาก ดูแล้วเหมือนว่าจะมีความนุ่มนวลน่ารังแก แต่คราวนี้กลับไม่มีใครกล้าดูถูกนาง

“ทุกท่านไม่ถือสาเรื่องตลกนี้ นั่นเป็นเพราะแขกผู้มีเกียรติทุกท่านใจกว้าง แต่ที่ควรอธิบาย ข้าน้อยต้องอธิบายให้ชัดเจน ตั้งแต่หอหญิงงามเมืองเปิดก็ผ่านมาระยะเวลาหนึ่งแล้ว การเปลี่ยนแปลงมากมาย ทุกท่านก็ดูไว้ในสายตา หอหญิงงามเมืองไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว แม่นางในนี้ก็เช่นกัน”

“หอหญิงงามเมืองเปลี่ยนไปมากจริงๆ"

“แม้ว่าก่อนหน้านี้แม่นางในหอหญิงงามเมืองนี้มีเสน่ห์ดึงดูดก็จริง แต่ก็ไม่มีเสน่ห์ดึงดูดใจได้อย่างเช่นนี้ เห็นได้ว่าท่านชายฉินผู้นี้พิเศษจริงๆ”