ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 8

รอยยิ้มในดวงตาของฟู่ลั่วเฉินแทบจะหายไปจนหมด “ถ้าพูดแบบนี้ นั่นเท่ากับว่าก่อนหน้านี้เจ้าได้ทำความผิดโทษฐานหลอกลวงเจ้าหน้าที่ราชสำนัก.......”

เฟิงฉิ้นหว่านยังคงทำสีหน้าเป็นเด็กดี “ท่านชายเจ้าคะ ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกไปแล้วว่าหากข้าโกหก ข้าจะยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลเฟิงให้ ดังนั้นข้ายินดียกตระกูลเฟิงให้ท่านชาย ดังนั้นจึงไม่ถือว่าก่อนหน้านี้ข้าพูดโกหก”

น้ำเสียงของจ้าวยี่เคร่งเครียดขึ้นมา “บังอาจ ใครต้องการทรัพย์สมบัติพวกนั้นของตระกูลเฟิงกันเล่า”

“ท่านชายมีฐานะสูงส่ง ย่อมไม่สนใจทรัพย์สมบัติของตระกูลเฟิงพวกนั้น แต่ตระกูลเฟิงควบคุมเส้นทางการค้าอยู่”

“เมื่อคนจากไปแล้วชาก็จืดชืด เฟิงหลิงบิดาของเจ้าไม่อยู่แล้ว เจ้าจะยังควบคุมเส้นทางการค้านั้นได้อยู่อีกหรือ”

“ได้เจ้าค่ะ” เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้าอย่างไม่ลังเล

ฟู่ลั่วเฉินยังคงไม่เชื่อ “พูดเกินไปหรือไม่”

“หากท่านชายไม่เชื่อ ก็พนันกับข้าได้”

เฟิงฉิ้นหว่านยิ้มอย่างว่าง่าย ดวงตาของนางสดใส สีของดวงตาของนางก็อ่อนกว่าของคนปกติ เวลาที่นางยิ้มทำให้ดูจริงใจมากกว่าปกติ

“อ้อ?” สีหน้าของฟู่ลั่วเฉินเริ่มหมดความสนใจ

เฟิงฉิ้นหว่านเริ่มบีบหัวใจ ฟู่ลั่วเฉินเปิดเผยแผนการของนาง หากนางไม่สามารถทำให้เขาสนใจได้ นางจะต้องถูกฆ่าปิดปากอย่างแน่นอน แถมยังมีตระกูลเกาคอยตามกัดไม่ปล่อย ข้ออ้างเป็นเรื่องที่ต้องเตรียมเอาไว้อยู่แล้ว

ยิ่งในใจของเฟิงฉิ้นหว่านกดดันมากเท่าใด รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็ยิ่งหวานเชื่อมมากขึ้น

“ท่านชายไม่เชื่อว่าข้าจะควบคุมเส้นทางการค้าได้ คงเป็นเพราะว่าข้าอายุยังน้อย ความสามารถไม่เพียงพอ วันนี้ข้าขอยกกิจการทั้งหมดของตระกูลเฟิงให้ท่านชาย และอีกไม่เกินหนึ่งเดือน ข้าจะแย่งกิจการทั้งหมดของตระกูลเฟิงกลับมาจากมือของท่านชาย ท่านชายกล้าพนันหรือไม่”

ฟู่ลั่วเฉินมองเฟิงฉิ้นหว่าน และหัวเราะออกมาเบาๆ “เวลาไม่เกินหนึ่งเดือนรึ”

“เจ้าค่ะ” เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้า แววตาของนางเต็มไปด้วยความหวัง

“เหตุใดข้าต้องพนันกับเจ้าด้วยเล่า”

รอยยิ้มในดวงตาของฟู่ลั่วเฉินหายไป

“หากเจ้าแพ้ ข้าก็ไม่ได้อยากได้ทรัพย์สมบัติของตระกูลเฟิงอยู่แล้ว แต่หากเข้าชนะ สมบัติถูกแย่งคืนกลับไป ข้าก็จะไม่ได้อะไรเลย แถมยังต้องมานั่งสนใจเรื่องไร้สาระ เสียเวลาเปล่า สำหรับข้าแล้ว ข้าได้ประโยชน์อะไร”

เฟิงฉิ้นหว่านช้อนตาขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของนางยังคงปรากฏ

“ถ้าข้าแพ้ ท่านชายจะได้ตระกูลเฟิงไป เส้นทางการค้าของตระกูลเฟิงเชื่อมต่อกับเจียงหนาน มีทั้งหมดสิบหกสาย แม้ว่าจะไม่สามารถผูกขาดเส้นทางได้เหมือนอย่างธุรกิจขนากใหญ่อื่น แต่เนื้อที่ที่เกี่ยวข้องกินบริเวณกว้าง อีกอย่างท่านพ่อยังทิ้งเส้นทางการค้าของสมาคมหนานเจียงเอาไว้ หากท่านชายไม่สนใจกิจการของตระกูลเฟิง แต่ได้ทำลายสมาคมหนานเจียงไปด้วย ท่านชายจะยินดีหรือไม่”

การทำลายสมาคมหนานเจียงเท่ากับตัดขาดเส้นทางการเงินขององค์ชายสาม ตอนนี้ฟู่ลั่วเฉินถูกองค์ชายสามบีบอยู่ เขาหาข้ออ้างมาที่เจียงหนานโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาจะไม่สนใจจริงหรือ

แววตาของฟู่ลั่วเฉินจึงเปล่งประกาย “แล้วหากเจ้าชนะล่ะ”

“นั่นหมายความว่าองค์ชายจะได้คนฉลาดหลักแหลมอย่างข้าไป หากข้าสามารถชิงเอาของที่ข้ายกให้ท่านชายกลับมาได้ นั่นไม่แสดงว่าข้ามีประโยชน์หรอกหรือ ดังนั้นแล้วหากท่านชายตอบรับการพนันครั้งนี้ ท่านจะได้มากกว่าเสียแน่นอน”