ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 705

ตอนที่705ขอแต่งงาน

“องค์ชายสาม……”ชูเชี่ยไม่กล้าเชื่อหูตัวเององค์หญิงสามถึงขั้นทำใบหน้าผู้หญิงที่เหมือนนางไว้มากมายเช่นนี้เลย

“เขาทำใบหน้าปลอมนั้นขึ้นมามากมายจากนั้นก็เลือกคนที่คล้ายเจ้ามากที่สุดและส่งมายั่วยวนข้าคนอื่นก็ฝึกต่อไปถ้าเกิดมีใครที่ไม่สำเร็จขึ้นมาเขาก็ยังมีคนที่หน้าคล้ายชูเชี่ยอีกมากมาย”หลี่เฉินเย่นอธิบายนี้ก็คือเหตุผลที่เขาได้รับคนที่มีความคล้ายชูเชี่ยมากที่สุดเขาก็รับมาและเล่นไปตามน้ำ

หลี่เฉินเย่นรุ้สึกว่าตัวเองไม่มีเวลามาเล่นกับองค์ชายสามนี้แล้ว

และพูดถึงองค์ชายสามชูเชี่ยกลับทำหน้าตากังวลแม้อตอนนี้นางจะมีความทรงจำของชูเชี่ยแต่ความทรงจำขององค์หญิงเวินซือยังคงอยู่พี่รัชทายาทเฉิงเอ๋อยังคงเป็นคนที่นางกังวลอยู่

“องค์ชายสามเขา……”ชูเชี่ยไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรนางอยากจะให้หลี่เฉินเย่นช่วยองค์รัชทายาทสักครั้งแคว้นจื่อสวี้กำลังจะมีคนก่อกบฏ……

“เขาก็แค่คนที่อยากได้ตำแหน่งแต่ไร้สมองเท่านั้นอย่าไปสนใจเลย”หลี่เฉินเย่นไม่สนใจเขาเลยด้วยซ้ำ

เล่ห์กลในราชวงศ์ต้องมีทุกราชวงศ์อยู่แล้วแต่คนที่คิดจะก่อกบฏขึ้นครองบัลลังก์ส่วนใหญ่คนผู้นั้นไม่ได้รักราษฎร์ของตัวเองอย่างเช่นเสด็จพ่อของเขา

“ที่จริงนี้เป็นเรื่องระหว่างรัชทายาทกับองค์ชายสามแต่ถ้าพวกนั้นคิดจะทำร้ายเจ้าข้าจะยอมช่วยพี่รัชทายาทของเจ้าแค่คนไร้สมองอย่าไปกลัวมากเลย”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างเรียบง่ายชูเชี่ยมองดูเขาที่รู้ทั้งหมดแล้วนางก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที

สองปีก่อนนางตัดสินใจช่วยเขาจัดการฉ่ายเวินความหวังสูงสุดของนางคืออย่างหลงกลของฉ่ายเวินเข้าชายที่นางรักควรจะเป็นคนที่พึ่งได้มีความรับผิดชอบและสองปีผ่านไปนางทำได้แล้ว

ไม่เพียงแต่แคว้นต้าเหลี่ยงที่เขาจัดการได้ขนาดแคว้นจื่อสวี้เขาก็จัดการได้อย่างสบาย

น้ำเสียงที่หล่อเหลาเชกเช่นกับครั้งแรกที่นางได้เจอกับเขา……

“รัชทายาทอ่อนแอมากดังนั้นองค์ชายสามถึงดี้โอกาสลอบทำร้ายได้รอรัชทายาทได้ครองราชย์จริงๆฝังองค์ชายสามเกรงว่าจะเสียกำลังไปมาก”

“ชูเชี่ยวางใจได้ขอแค่เจ้าอยากได้ข้าจะทำให้เจ้าสมหวังเอง”หลี่เฉินเย่นยังคงจับมือชูเชี่ยไม่ปล่อยน้ำเสียงที่พูดก็อ่อนโยนมาก

ชูเชี่ยมองดูหลี่เฉินเย่นและพยักหน้านางเชื่อในความสามารถของหลี่เฉินเย่นและหลี่เฉินเย่นมองดูชูเชี่ยด้วยความอ่อนหวานละมุนทันใดนั้นก็รู้สึกว่าทุกวันที่ยุ่งอยู่กับงานราชการและกำจัดขุนนางเลวๆนั้นคุ้มมากกับช่วงเวลานี้

“เจ้ากลับไปสิ่งแรกที่ต้องทำคือคิดว่าต้องการของหมั้นอะไร……”หลี่เฉินเย่นรู้สึกวาเหนื่อยมากแต่พูดเรื่องระหว่างเขาและชูเชี่ยสายตาก็เต็มไปด้วยความสุข

“เรื่องนี้อาจจะยังไม่ถึงข้าต้องทำเรื่องสำคัญก่อน”ชูเชี่ยก้มหน้าสีหน้าเต็มไปด้วยความเสียดาย

“ทำไมเหรอ?ถ้าเจ้ารู้สึกลำบากใจข้าทำเองก็ได้ขอแค่เจ้าแต่งงานกับข้าให้ข้าทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น”มองดูสีหน้าที่ลำบากใจของชูเชี่ยหลี่เฉินเย่นก็รู้สึกเกรงขึ้นมาเขารีบถามชูเชี่ยเห็นท่าทางของเขานางก็ตัดสินใจที่จะบอกเขา

“ตอนนั้นที่ข้าได้ข่าวบอกว่าเจ้าปฏิเสธในการที่ข้าจะแต่งงานเพื่อความสันติสุขที่ต้าเหลี่ยงข้าโกรธมากก็เลยบอกกับเสด็จแม่ว่าขอแค่โลกยังไม่แตกข้าก็จะไม่แต่งงานกับหลี่เฉินเย่นเสด็จแม่ก็ตอบตกลงไปแล้ว”ชูเชี่ยพูดเสียงเบาเหมือนเด็กน้อยที่กระทำเรื่องผิดมาและหลี่เฉินเย่นฟังคำพูดนางแล้วก็ทำหน้านิ่ง

เขาอยากโกรธแต่คนที่ผิดที่สุดคือเขาเองเขาอยากชมว่าชูเชี่ยมีศักดิ์ศรีแต่ศักดิ์ศรีนี้จะทำให้พวกเขาต้องแยกจากกันอีกครั้ง

“เรื่องนี้จะโทษข้าไม่ได้ก็เจ้าตอบปฏิเสธข้าก่อนข้า……”ชูเชี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นไม่พูดนางก็รีบอธิบาย

“ตอนนั้นข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นชูเชี่ยพอรู้หลังจากนั้นข้าก็ขอแต่งงานอีกรอบแต่ข้ารับใช้ของเจ้าบอกว่าข้าเป็นหมามองเครื่องบินข้าปรากฏตัวของกายเจ้าหลายครั้งเข้าก็ปฏิเสธมาตลอดเจ้า……”พอคืดถึงช่วงเวลาที่เขาง้อนางหลี่เฉินเย่นก็เริ่มบ่นขึ้นมาทันที

ลู่กงกงพูดจบก็รีบเดินออกไปทันทีเขากลัวว่าหลี่เฉินเย่นยังจะพูดอีก

หลี่เฉินเย่นมองดูลู่กงกงที่รีบเดินออกไปรอยยิ้มบนใบหน้าก็เผยแสดงออกมา

เขาลืมไปแล้วว่ามีช่วงเวลาไหนบ้างที่เขาจะมีความสุขเช่นนี้แม้สองปีก่อนชูเชี่ยจะกลับมาช่วงนั้นเขาก็มีศตรูรอบข้างแม้จะได้อยู่กับชูเชี่ยจริงก็ไม่เคยมีวันไหนที่จะมีความสุขเท่าวันนี้เลยจริงๆ

หลี่เฉินเย่นคิดเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมายนี้ก็เป็นงานแต่งงานที่เขารอมานานหลายปีเขาจะได้แต่งงานกับหญิงที่ตนรักแล้วเขาไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดไป

ใช้พลังอำนาจของแคว้นในการแต่งงานกับชูเชี่ยให้นางได้อยู่ในตำหนักเฟิ่งซีที่เป็นตำหนักสำหรับฮองเฮาได้กลายเป็นฮองเฮาของเขาอย่างเต็มตัวกลายเป็นคู่รักคู่ครองของเขา

ระหว่างที่คิดถึงอนาคตที่สดใสหลี่เฉินเย่นก็พลอยหลับลงไปเพราะมีชูเชี่ยเขาก็ได้มีความฝันที่ดีเสียที

แต่ฝันหวานเช่นนี้ก็มีคนมาตัดจะพูดให้ถูกคือฝันหวานของเขามีเสียงเด็กดังขึ้นมารบกวน

หลี่เฉินเย่นลืมตาขึ้นมาอย่างรำคาญมองดูเหลี่ยงกวางเสียงที่รอ้งไห้เสียงดังเขาก็พูดอย่างโมโหว่า:“เจ้ามาผิดที่แล้วตอนนี้ข้าไม่ใช่นายของเจ้า”

“ฝ่าบาทกระหม่อมผิดไปแล้วกระหม่อม……”

“ในต้าเหลี่ยงไม่มีซือคงเหลี่ยงกวางเสียงแล้วเจ้าเป็นขุนนางของใครเล่า?เจ้าเป็นคนขององค์ชายสามไม่ใช่หรือ?เจ้าเป็นที่ปรึกษาขององค์ชายสามร้องไห้ก็ต้องไปร้องหน้าเขาข้าเดาเจ้าน่าจะมีเรื่องอะไรที่บอกกับองค์ชายสามไม่ได้”คำพูดของหลี่เฉินเย่นไม่ไว้หน้าใครเลยถ้าไม่ใช่เพราะชูเชี่ยเขาก็ไม่อยากเก็บชีวิตเหลี่ยงกวางเสียงไว้หรอก