ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 710

ตอนที่710ความสุข

เสียงดนตรีรื่นเริงที่ดังสนั่นทั่วราชอาณาจักรภายในเกี๋ยวชูเชี่ยที่นั่งอยู่กับอยากรีบไปถึงต้าเหลี่ยงเสียที

นั้นเป็นที่ๆนางจากนางโดยแท้จริงที่นั้นมีการสร้างโรงพยาบาลและโรงเรียนสอนแพทย์ตามความฝันของนางแล้วหลี่เฉินเย่นนี้เป็นผลงานที่นางสร้างให้ต้าเหลี่ยงเทียบกับวิชาการฝังเข็มยิ่งใหญ่กว่านั้นเยอะมาก

หลี่เฉินเย่นยังบอกว่าเพราะสิ่งนี้ประชาชนเลยรู้สึกขอบพระคุณซึ้งใจต่อนาง……

หลี่เฉินเย่นยังบอกอีกว่าให้เวลาเขาอีกสิบปีเขาจะทำให้ประชาชนต้าเหลี่ยงมีแต่ความสุข

ชูเชี่ยเชื่อว่าเขาสามารถทำได้แน่นอนเหมือนที่เขาสัญญาจะให้นางมีความสุขเหมือนกัน

แต่เกี๋ยวขบวนงานแต่งยังไม่ทันออกนอกเมืองก็มีความวุ่นวายเกิดขึ้นมีเสียงธนูดังแว่วมาแต่ไกลยังมีเสียงทหารตีกันด้านนอกชูเชี่ยรีบเอาผ้าที่ปิดหัวขึ้นแต่ไม่รอนางเปิดขึ้นมาก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้นว่า:“ถ้าหลี่เฉินเย่นยังจัดการเรื่องเล็กแค่นี้ไม่ได้เจ้าก็อย่าแต่งงานกับเขาเลยเดี๋ยวเจ้าจะเสียชีวิตไปเปล่าๆเพราะเขา”

“เจ้ามาได้อย่างไร?เจ้าไม่ใช่……”หลี่เฉินเย่นเคยบอกว่าจูฟางหยวนออกเดินทางตั้งแต่สองปีก่อนแล้วบอกว่าจะออกไปเดินดูบรรยากาศรอบโลกนางกลับเข้าใจว่าเรื่องออกไปเที่ยวนั้นเป็นเรื่องเท็จเขาก็กำลังหานางอยู่เช่นกัน

พวกเขาย้อนเวลากลับมาพร้อมกันไม่ใช่คู่รักแต่ก็มีความสัมพันธ์แบบเพื่อน

“ข้ามาก็เพราะรอตอนนี้ถ้าหลี่เฉินเย่นจัดการไม่ได้ทั้งชีวิตนี้เจ้าก็อย่าคิดจะแต่งงานกับเขาเลย”จูฟางหยวนพูดอย่างจริงจังชูเชี่ยกลับไม่เข้าใจว่าเขามาก็เพื่อปกปิ้งนางเขารู้ว่านางชอบใคร

นางยังจำคำพูดหลายปีก่อนที่เขาเคยพูดขึ้นมาว่าย้อนเวลากลับมาหาคนที่รักได้เช่นนั้นทั้งชีวิตก็จะมีเส้นผูกพันธ์ที่นี้เอาไว้

“อาจจะทำให้เจ้าเสียใจแล้วล่ะวันนี้ไม่ต้องหลี่เฉินเย่นจัดการหรอก”ชูเชี่ยพูดแล้วในหัวก็มีภาพคนขึ้นมาคนผู้นั้นจะให้ของขวัญในวันแต่งงานตัวเองน่าจะเกี่ยวกับการก่อจรจลนี้?

“ครั้งนี้พวกเขาจะมาลักพาตัวเจ้าไปทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้าจากนั้นต้าเหลี่ยงกับแคว้นจื่อสวี้ก็จะเกลียดกันถึงเวลา……”มองดูคนพวกนั้นวิ่งพุ่งเข้ามาที่เกี๋ยวจูฟางหยวนก็เตือนอย่างจริงจัง

“นั้นก็ต้องดูแล้วว่าพวกเขามีความสามารถพอหรือเปล่าข้าจะแต่งงานกับหลี่เฉินเย่นเพียงผู้เดียวเท่านั้นไม่มีใครจะแย่งข้าไปได้”

“เจ้าพูดอย่างไม่อายคนเลยนะเป็นหญิงแท้ๆ”จูฟางหยวนพูดแล้วก็ถอนหายใจเขารู้ว่าพวกโจรพวกนั้นคงฆ่ามาไม่ถึงเกี๋ยวนี้หรอกเพราะขนาดคนขับม้าพวกนั้นคงจะสู้ไม่ไหวแล้วจริงเลย……

“ข้าอยากแต่งงานกับเขาข้าคิดมาหลายปีแล้วแต่……”

“พอแล้วๆตรงนั้นก็จัดการเรียบร้อยแล้วเจ้าไม่ต้องกังวลว่าจะแต่งงานกับเขาไม่ได้แล้วนะ”มองดูทหารที่มาพร้อมขบวนจัดการโจรพวกนั้นจูฟางหยวนก็โล่งอกไปที

“ศิษย์พี่สองขอบคุณที่ท่านมาข้ารู้ว่าท่านมาเพื่อปกป้องข้าแม้การต่อสู้ของท่านจะไม่ค่อยเท่าไหร่ก็ตาม”จูฟางหยวนที่ยืนด้านนอกชูเชี่ยที่มีผ้าคลุมปิดหน้าอยู่ก็พูดขึ้น

“ของดีบ้านข้าก็โดนเจ้าทำลายแล้วคำขอบคุณคำเดียวก็หมดเรื่องแล้วงั้นเหรออีกอย่างถ้าจะขอบคุณก็ไม่ใช่เจ้าที่ต้องพูด”จูฟางหยวนพูดจบก็เดินจากไปเขาไม่อยากยืนอยู่ข้างเกี๋ยวนั้นอีกแล้วกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้และโดนนางจับได้เสียก่อน