ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 104

"คนที่เกรงกลัวต่อจวนอ๋องของเรามีมากมายเหลือเกิน มีคนไม่น้อยที่อยากจะยัดเยียดสายเข้ามาในจวน

ท่านอ๋องรู้สึกว่าเราจะคอยป้องกันก็ยุ่งยาก ก็เลยปล่อยให้พวกเขาเข้ามา ถึงอย่างไรก็ส่งข่าวสำคัญอะไรออกไปไม่ได้อยู่แล้ว"

เซี่ยจินอานตกใจจนพูดอะไรไม่ออกเป็นเวลานาน คนพวกนี้ช่างประมาทมากจริงๆ

"แล้วพวกท่านรู้ไหมว่าคนไหนบ้างที่ผิดปกติ?"

"ไม่แน่ใจ แต่เรารู้ว่าใครที่สะอาดหมดจดซื่อสัตย์และภักดี"

เซี่ยจินอานส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย "ก่อนหน้านั้นท่านก็คิดว่าเซวียฉางกุ้ยเป็นคนที่สะอาดหมดจดซื่อสัตย์และภักดีไม่ใช่หรือ? แต่ในความเป็นจริงล่ะ?"

สีหน้าพ่อบ้านละอายใจเล็กน้อย เรื่องหมอจวนเป็นความประมาทเลินเล่อของเขาจริงๆ เดิมทีคิดว่าคนที่หลิวหลีจวิ้นจู่ส่งมาจะไม่มีปัญหา

คิดไม่ถึงว่าความเป็นจริงจะตบไปที่บ้องหูของเขาโดยตรง

"ตาเฒ่า กลางคืนเดินมากไปก็อาจจะเจอผีได้ จัดการทำความสะอาดจวนอ๋องเถิด" เซี่ยจินอานกล่าวอย่างจริงจัง: "เซวียฉางกุ้ยไม่ใช่คนสุดท้ายอย่างแน่นอน"

พ่อบ้านเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวตอบว่า: "ข้ารู้แล้ว"

จุดประสงค์ของเซี่ยจินอานบรรลุแล้ว เลยลุกขึ้นจากไป พ่อบ้านต้องการจะออกไปส่ง ถูกเซี่ยจินอานปฏิเสธ เมื่อออกจากประตูก็พบว่าสภาพอากาศที่มีเมฆครึ้มมาหลายวันจู่ๆก็มีแสงแดดปรากฏออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าท้องฟ้ากำลังจะปลอดโปร่งแล้ว

เซี่ยจินอานเงยหน้าขึ้น หรี่ตามองดูพระอาทิตย์ที่ถูกเมฆดำปกคลุมไปครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวเท้าจากไป

ในใจนึกถึงคำพูดที่ก่อนหน้านี้ซูหยาวกับซูหลานพูดกับนาง

แม่ครัวคนนั้นเอายาให้หวงอานห่อหนึ่ง!

เซี่ยจินอานเร่งฝีเท้ากลับเข้าไปในลาน พบว่าหวงอานไม่ได้อยู่ในลาน เมื่อเข้าไปในเรือนก็พบเพียงซูหยาวที่กำลังเก็บกวาดอยู่คนเดียว ในเรือนไม่มีเงาร่างของซูหลาน คิดว่าคงสะกดรอยตามหวงอานไปแล้ว

"คุณหนูเซี่ย" ซูหยาวเดินเข้ามา เรียกเสียงเบาออกมาคำหนึ่ง