ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 105

ชั่วขณะหนึ่งแม่ครัวรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาเล็กน้อย กล่าวขึ้นมาอย่างตะกุกตะกัก: "ล้วน ล้วนแต่เป็นของกระจุกกระจิกทั้งนั้น"

เซี่ยจินอานหัวเราะเบาๆ: "ไม่ต้องประหม่าไป ข้าก็แค่ผ่านมาทางนี้เลยเข้ามาดูหน่อยเท่านั้นเอง ทันทีที่เข้าประตูมาก็ถูกกำไลบนข้อมือของเจ้าดึงดูดเลย"

แม่ครัวทำใจให้สงบลงมา กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: "คุณหนูเซี่ยล้อเล่นแล้ว สิ่งของของบ่าวรับใช้อย่างเรา จะไปสวยสู้กับของพวกท่านได้อย่างไรกัน"

ทุกคนในห้องครัวด้านหลัง ไม่มีใครพูดอะไรเลย ฟังการสนทนาของพวกนางสองคนอย่างเงียบๆ ใครจะรู้ว่ามาเพื่อถามหาความผิดหรือไม่

บทเรียนครั้งก่อนของบ่าวรับใช้ชายคนนั้นยังจำติดตาอย่างชัดเจน

"เช่นนั้นท่านก็ถ่อมตนแล้ว ของที่อยู่บนข้อมือเจ้าอันนั้นข้าไม่มีปัญญาซื้อหรอก ดูก็รู้แล้วว่าเป็นของชั้นดี" เซี่ยจินอานกล่าว

"จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร นี่ข้าซื้อที่ร้านแผงลอยเล็กๆ มีมูลค่าแค่ไม่กี่อีแปะเท่านั้น"

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา "พูดจริงพูดเล่นเนี่ย นี่เจ้าไปซื้อที่ไหน? ข้าก็จะไปซื้ออันหนึ่ง!"

แม่ครัวได้ยินดังนั้นจึงจำต้องพูดสถานที่ออกมาแห่งหนึ่ง เซี่ยจินอานจำสถานที่แห่งนี้เอาไว้ กล่าวขึ้นมาราวกับเด็กที่เอาแต่ใจมากว่า:

"เจ้าจะมาหลอกข้าไม่ได้นะ หากว่าข้าไม่สามารถซื้อกำไลที่ดีขนาดนี้ในราคาไม่กี่อีแปะได้ เช่นนั้นข้าจะมาซื้อของของเจ้า"

แม่ครัวรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

ใครจะรู้ว่าเซี่ยจินอานจะกล่าวขึ้นมาอีกว่า: "ก็ยังไม่ได้อยู่ดี หากว่าเจ้าของแผงลอยหลอกเงินข้าโก่งราคาข้าสูงจะทำอย่างไร? เจ้าต้องบอกชื่อให้กับข้า ถึงเวลานั้นข้าก็จะแจ้งชื่อเจ้า บอกว่าตอนที่เจ้าซื้อมันถูกมากๆ"

ชั่วขณะหนึ่งแม่ครัวก็ไม่เข้าใจว่าในน้ำเต้าของเซี่ยจินอานขายยาอะไรกันแน่ ได้แต่แจ้งชื่อออกมาอย่างตรงไปตรงมา: "ฉินซิ่วเซียง"

"เช่นนั้นข้าจำเจ้าเอาไว้แล้วนะ หากข้าหาซื้อกำไลดีๆไม่ได้ จะต้องมาหาเจ้าอีกแน่นอน!"

เซี่ยจินอานพูดจบก็จากไปโดยตรง ซูหยาวที่ตามอยู่ด้านข้างเซี่ยจินอานอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา และเซี่ยจินอานก็ย่อมรู้สึกได้อยู่แล้ว

"เป็นอะไรไป?"