ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 109

เซี่ยจินอานถูไปที่จมูก เดิมคำตำหนิที่ต้องการจะพูด ก็ถูกกลืนกลับเข้าไปในท้องเพราะคำถามข้อนี้

“ห้องนอน”

หยุนฝู้เฉินได้รับคำตอบแล้ว ก็ก้าวเท้ากลับไปยังห้องนอน เซี่ยจินอานเดินตามหลังไป

หยุนฝู้เฉินไม่ชอบให้ข้างกายมีคนมากเกินไป ในเวลาปกติก็มีเพียงแค่องครักษ์ทั้งสี่เท่านั้นที่ติดตามเขา

ปกติแล้วหลังจากที่บ่าวรับใช้ชายเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ก็จะออกไปจากลาน

แต่ตอนนี้องครักษ์ทั้งสี่คนไม่มีใครอยู่ ในลานสงบเงียบมาก

ดังนั้นเมื่อท้องของเซี่ยจินอานมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มันจึงดังมากเป็นพิเศษ!

เท้าที่กำลังก้าวเข้าไปในห้องนอนของเซี่ยจินอานหยุดลงกะทันหัน มือทั้งสองข้างกุมท้องเอาไว้ หน้าแดงเพราะความอาย ท้องร้องด้วยความหิว

หยุนฝู้เฉินซึ่งเป็นตัวการหลักของเรื่องนี้ กลับหันหลังกลับมามองเซี่ยจินอานด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

“หิวหรือ?”

เซี่ยจินอานกลอกตาใส่เขาครู่หนึ่ง “ท่านว่าล่ะ?”

ผู้ชายบ้าคนนี้รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วแท้ๆยังแกล้งถามอีก!

ลงโทษไม่ให้เขากินข้าวหนึ่งวัน ดูสิว่าเขาจะหิวหรือไม่หิว!

“ทำอะไรก็ได้อย่างนั้น” หยุนฝู้เฉินกล่าว จากนั้นก็ไปนั่งลงบนเตียง

เซี่ยจินอานเดินเข้าไปอย่างไม่เต็มใจ “การฝังเข็มในครั้งนี้อยู่ตรงเท้า ท่านแค่ถอดรองเท้าออกก็พอ”

หยุนฝู้เฉินที่กำลังเปลื้องผ้าอยู่หยุดการกระทำในมือ จากนั้นก็ก้มลงไปถอดรองเท้าและถุงเท้าออก นอนลงบนเตียง

“เริ่มได้เลย” หยุนฝู้เฉินกล่าวเรียบๆ

เซี่ยจินอานหรี่ตาสองข้างด้วยความสงสัย ทำไมนางถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยพอใจ?

หรือเขาจะไม่ชอบให้คนอื่นเห็นเท้า?

เรื่องมากจุกจิกจริงๆ! ยุ่งยากมากกว่าคุณหนูเสียอีก!

เซี่ยจินอานลูบท้องที่หิวโหยของตนเอง อึดอัดเป็นทุกข์ในใจ