ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 120

หยุนฝู้เฉินลุกขึ้น และอุมเซี่ยจินอานขึ้นมา

สมองของคุณชายผู้ดีนั้นเต็มไปด้วยความงง เป็นเพราะข้าดื่มเยอะแล้วตามัวไปหรือเปล่า?

เสด็จอาอุ้มผู้ชายคนหนึ่ง!!!

เขาขยี้ตาของตัวเอง เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ตามัว!

ข่าวใหญ่เช่นนี้จะไปแบ่งปันให้ผู้ใดดี?

หาเจ้าเก้า? ไม่ได้ เจ้าเก้ามันน่ารำคาญเกินไป!

พี่เจ็ดก็ไม่อยู่ในเมืองหลวง ก็บอกท่านไม่ได้ หรือข้าต้องกลืนข่าวนี้เพียงผู้เดียวเหรอ?!

แต่คุณชายผู้ดีคิดมากเกินไปแล้ว เรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องบอกให้ผู้ใดเลย เพราะพรุ่งนี้ข่าวก็จะแพร่กระจายไปในทั่วเมืองหลวงว่าเซ่อเจิ้งหวางนิยมไม้ป่าเดียวกัน

เพราะหยุนฝู้เฉินอุ้มเซี่ยจินอานไว้ เดินลงบันไดอย่างเฉยชา และผ่านฝูงชนเดินออกจากบ้านหลิงชุน เหลือแต่ผู้คนที่เต็มไปด้วยความตกใจ!

งานเลี้ยงเพลงและการเต้นรำได้หยุดลงและบรรยากาศก็เงียบเหงามาก!

หลังจากหยุนฝู้เฉินจากไปอย่างไกลแล้ว ทุกคนต่างก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและมีการพูดคุยกันอย่างร้อนแรง!

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองเซี่ยจินอานที่นอนหลับไปแล้ว เนื่องจากความเมา ใบหน้าครึ่งหนึ่งของนางนั้นแดงชมพู

จากนั้นก็พูดกับเทียนเฟิงที่เฝ้าอยู่หน้าประตูของบ้านหลิงชุนนั้นว่า:"ไปเตรียมรถม้า"

เทียนเฟิงเห็นเข้าก็รีบไปเช่ารถม้าใกล้ ๆ แถวนี้ หยุนฝู้เฉินอุ้มเซี่ยจินอานขึ้นรถม้า จากนั้นก็ให้นางนอนไว้ในอ้อมกอดของเขา เทียนเฟิงก็อยู่ข้างนอกขับรถม้า

หยุนฝู้เฉินมองดูเซี่ยจินอานอย่างเงียบๆ

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เซี่ยจินอานออกไปข้างนอกคนเดียวแล้วเกือบได้รับบาดเจ็บ หยุนฝู้เฉินก็ได้สั่งให้ทหารจวนแอบติดตามและปกป้องความปลอดภัยนาง

ตั้งแต่เซี่ยจินอานแอบปีนกำแพงออกมานั้น เขาก็รู้แล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่าต่อมาทหารจวนก็มาบอกเขาว่าเซี่ยจินอานเข้าไปในหอนางโลมแล้ว

ดังนั้นเขาจึงรีบไปที่หอนางโลมทันที และเห็นด้วยตาของเขาเองว่าหญิงสาวคนนั้นอยู่ในอ้อมกอดของนางอย่างไร

แค่ไม่ดูดีๆสักพักนางก็ฝึกไปเที่ยวเล่นที่หอนางโลมเป็นแล้ว ช่างไม่มีขื่อมีแปเหลือเกิน!