ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 14

แต่พบว่าไม่มีใครอยู่ในอ่างอาบน้ำ และท้องฟ้าก็สว่างเช่นกัน

นางนั่งหลับอยู่บนพื้นตลอดทั้งคืน และก็ไม่มีใครปลุกนาง!

คนในจวนอ๋องนี้ช่างไม่น่าเชื่อถือเอาจริงๆ!

เซี่ยจินอานเดินออกจากห้องของหยุนฝู้เฉินอย่างหดหู่ สาวใช้คนหนึ่งเดินนำหน้า พานางไปที่เรือนรับรอง

เซี่ยจินอานกลับมาที่เรือนรับรอง เขาเตรียมน้ำร้อนไว้ให้ตัวเอง อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วนอนอยู่บนเตียงเพื่อเตรียมกับการพักผ่อนที่ดี

แต่บางคนก็ดีใจบางคนก็กลุ้มใจ เด็กรับใช้คนหนึ่งรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเมื่อวานให้หมอจวนทราบตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว

"เจ้าว่าอะไร? เมื่อวานนี้ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ได้ออกจากจวนอีกหรือ?" หมอจวนทำหน้าโกรธ มองบ่าวรับใช้ที่หน้าหล่อเหลาที่อยู่ตรงข้ามอย่างโกรธเคือง

บ่าวรับใช้นี่คือคนที่ถูกเซี่ยจินอานพูดถึงว่าเขามีอาการนกเขาไม่ขันเมื่อวานนี้นี่

"ใช่แล้ว คุณหนูเซี่ยผู้นั้นไม่เพียงแต่ไม่จากไป แต่ยังให้ท่านอ๋องใช้ใบสั่งยาที่นางจ่ายไปด้วย" บ่าวรับใช้กล่าว

เมื่อหมอจวนได้ยินดังนั้น ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็รุนแรงขึ้น!

เด็กสาววัยแรกรุ่น ยังกล้ามาเพ่นพ่านต่อหน้าเขาอีก ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ!

ท่านอ๋องเองก็เลอะเลือนแล้ว ยังกล้าที่จะใช้สูตรยาที่มีพิษนั้น!

คาดว่าผู้หญิงคนนี้คงมีเขี้ยวแหลมคม สามารถเกลี้ยกล่อมผู้คนได้ จึงหลอกท่านอ๋องให้หมุนไปรอบๆ!

"มีอะไรอีกไหม?" หมอจวนหรี่ตาชั่วร้ายคู่หนึ่ง และถามเสียงเข้ม

"เมื่อวานคุณหนูเซี่ยนำคนจากจวนมา จะตรวจอาการให้พวกเขา!" เด็กรับใช้พูดอย่างไม่พอใจ

เมื่อคิดถึงการดูถูกดูหมิ่นเมื่อวานนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจและโกรธเคืองมาก

หมอจวนแค่นเสียงเย็นชา แล้วกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า "นางต้องการใช้วิธีนี้ดึงใจผู้คน"

สตรีนางนี้กลับเลือกวิธีการเช่นนี้เพื่อที่จะสามารถจะยืนหยัดอยู่ได้ ช่างมีกลอุบายมากเสียจริง!