ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 151

หลังจากที่เซี่ยจินอานออกมาจากลานบ้านแล้ว และนางก็ไม่อยากไปดูเรื่องตลกของเจียงยี่กับเจียงซือ แต่อยากจะหนีออกไปจากจวน

แต่พอเพิ่งจะเดินไปถึงหน้าประตูจวน ก็เหลือบไปเห็นชายชุดเขียวคนหนึ่งเข้า ซึ่งบนร่างกายก็ได้หิ้วกล่องยามาด้วย

คิดว่าคนผู้นี้จะต้องเป็นหมอที่รักษาอาการป่วยให้เจียงซือกับเจียงยี่แน่ๆ

เซี่ยจินอานสูดกลิ่นหอมของสมุนไพรที่อบอวลอยู่ในอากาศเข้าไปสักพัก นางคิดว่าคนที่นางพบที่ร้านขายยาในวันนั้น ก็คือเขา

พวกนางสองคนยังคงมีวาสนาต่อกันมากเลยทีเดียว

ในขณะที่เซี่ยจินอานกำลังยิ้มและส่ายหน้าไปมา นางก็ได้ออกไปจากจวนแล้ว

และอีกด้านหนึ่ง เจียงซือกับเจียงยี่กำลังนอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรงและมีสีหน้าเหลืองเหมือนเทียนไขทั้งสองคน

เจียงซือถูกแช่อยู่ในยาพิษมาตลอด จะไม่รู้ว่าตัวเองถูกวางยาพิษได้อย่างไร แต่แรกเริ่มคิดว่าเป็นเพียงยาระบายธรรมดาๆเท่านั้น ตอนที่พ่อบ้านบอกว่าให้ไปเชิญหมอมาเขาก็ไม่ได้ห้ามปราม แต่คิดไม่ถึงว่าหมอคนนั้นจะบอกว่าเขาไม่มียาที่จะสามารถแก้พิษได้!

เจียงซือตื่นตระหนกตกใจอยู่ในใจ จึงรีบตรวจชีพจรให้ตัวเอง แต่การที่จะตรวจให้ตัวเองมันไม่สะดวกจริงๆ ดังนั้นนางก็เลยพยุงร่างกายที่อ่อนแอของตัวเองขึ้นมา แล้วไปที่ห้องของเจียงยี่ แล้วให้นางตรวจ

เจียงยี่ลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรงและพูดว่า "ท่านพี่วินิจฉัยออกมาได้เลย"

นางเป็นหมอที่ไม่ได้รู้เรื่องพิษมากเท่าพี่สาวของนาง ดังนั้นนางก็เลยทำได้แค่รอผลการตรวจจากเจียงซืออย่างเงียบๆ

หลังจากที่เจียงซือขมวดคิ้วและตรวจสอบครั้งแล้วครั้งเล่า นางก็ได้ขมวดคิ้วอยู่ในใจเล็กน้อย เดิมทีนางอยากจะพูดอะไรสักเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นความเจ็บปวดที่อยู่ภายในท้องก็แผ่ซ่านออกมา นางก็เลยวิ่งไปที่ห้องน้ำในทันที

แต่หลังจากที่นางกลับมา เจียงยี่กลับวิ่งไปที่ห้องน้ำในทันทีอีกคน

หลังจากที่ทั้งสองคนวิ่งกลับไปกลับมาสองสามครั้ง แล้วจึงหยุดพัก หลังจากนั้นก็นอนคว่ำหน้าลงบนโต๊ะอย่างอ่อนแรง

เจียงซือพูดอย่างมีเรี่ยวแต่ไม่มีแรงว่า "ยาพิษที่พวกเราโดนเป็นยาระบาย แต่กลับเป็นยาที่ได้รับการปรับปรุงใหม่"

"ถ้าอย่างนั้นท่านพี่มีวิธีแก้ไหมเจ้าคะ"