ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 169

คิดว่าคงโดนเข้าพร้อมกัน แต่เพราะบาดแผลหวงเฟิงสาหัสกว่า พวกเสวียนเฟิงเลยไม่มีเวลาดูบาดแผลของตน และพาคนกลับจวนอ๋องเลย ลูกศรนี่พึ่งมาโดนดึงออกตอนกลับเข้าจวนอ๋องแล้ว

เซี่ยจินอานสังเกตโครงสร้างของลูกศรนี่อย่างละเอียด จากนั้นเอาไปเทียบกับที่ตัวหวงเฟิง

โชคดีที่โครงสร้างลูกศรเรียบง่าย ส่วนปลายก็เล็กกะทัดรัด พอมาดูแล้วไม่น่าจะโดนหัวใจ

เซี่ยจินอานหันไปบอกเทียนเฟิงว่า "เตรียมพู่กันกระดาษให้ข้าที

เทียนเฟิงได้ยินดังนั้นไม่สงสัยสักนิด รีบออกไปหยิบพู่กันกระดาษมาให้

หยุนฝู้เฉินได้ยินเซี่ยจินอานพูดประโยคนี้ ในใจพลันถอนหายใจโล่งอก และถึงจะมีแก่ใจไปถามสองคนที่เหลือว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ในตอนที่เทียนเฟิงไปหยิบพู่กันกระดาษมาให้นางเขียนใบสั่งยา เรื่องก็เล่าจบพอดี

ทั้งสามคนได้รับคำสั่งให้สะกดรอยตามกงซุนหนันเสียน ซึ่งแต่ละฝ่ายพร้อมใจใช้คนมา ถึงวิทยายุทธ์กงซุนหนันเสียนจะไม่ดีเท่าไหร่ หากในตัวกลับซ่อนอาวุธลับและพิษไว้ไม่น้อยเลย

ผู้คนแต่ละฝ่ายรายล้อมสะกดรอยเขาอยู่ประมาณห้าวัน กงซุนหนันเสียนใช้วิธีการในมือหมดแล้ว แต่คนพวกนั้นก็มีทั้งบาดเจ็บและล้มตาย และไม่มีเรี่ยวแรงไล่ตามกงซุนหนันเสียนแล้ว

ดังนั้นพวกเสวียนเฟิงสามคนที่ซ่อนอยู่ในที่ลับลงมือแล้ว เดิมคิดว่าคงจับตัวได้ง่าย ใครเลยจะรู้ว่าเขายังซ่อนไม้ตายที่ใหญ่ที่สุดไว้อีก

นั่นคือลูกศร

อานุภาพการฆ่าล้างสูงนัก แทรกผ่านอากาศด้วยความเร็วสูง สิบดอกออกพร้อมกัน หวงเฟิงหลบไม่ทันโดนเข้าอย่างจัง

พวกตี้เฟิงเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของหวงเฟิง แต่กลับทำได้เพียงจี้จุดห้ามเลือดชั่วคราว

กงซุนหนันเสียนอาศัยจังหวะตอนทั้งสองคนเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของหวงเฟิงหนีรอดไปได้

ส่วนเสวียนเฟิงกับตี้เฟิงก็ไม่มีแก่ใจจะไล่ตามกงซุนหนันเสียน และกลับจวนอ๋องทันทีเลย

หยุนฝู้เฉินได้ยินดังนั้นไม่ได้พูดอะไรให้มากความ แต่เซี่ยจินอานรับรู้ได้ว่าหยุนฝู้เฉินไม่ได้โกรธเพราะพวกเสวียนเฟิงสามคนทำภารกิจล้มเหลว ที่มากไปกว่านั้นป็นเพราะหวงเฟิงได้รับบาดเจ็บ

"ไปเอายามา" เซี่ยจินอานยื่นใบสั่งยาสามชุดให้เทียนเฟิง