ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 176

เห็นเพียงบุรุษผู้นั้นไหวตัวเร็วมาก เล่นเบี่ยงตัวหลบไปเลย ทำให้สตรีผู้นั้นล้มลงกระแทกพื้น

เซี่ยจินอานหัวเราะออกมาเลยเมื่อเห็นอย่างนั้น

ชายชุดฟ้าดูจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ เขาตะคอกออกมาเลยว่า "ทางตั้งกว้างยังไม่พอเจ้าเดินอีก กลับจะมาชนตัวข้า! เจ้าอ้วนเท่าใดกันเนี่ย!ไ

ชายชุดฟ้ายิ่งคิดยิ่งโมโห ถ้าไม่ติดว่าตนไหวตัวเร็วมาก คงโดนใส่ร้ายแล้ว!

ทำไมวันนี้โชคร้ายอย่างนี้ ครั้งที่แล้วก็เกือบโดนสตรีชั่วร้ายตอแย โชคดีน้องเซี่ยออกหน้าช่วยไว้ได้ทัน ถึงรอดมาได้!

ใช่ คนคนนี้คือหยุนจวินหง ได้รับคำเชิญจากเซี่ยจินอาน รีบตะลีตะลานมาตามนัด ใครจะคิดจะเจอเรื่องน่ารำคาญขึ้นระหว่างทาง

สตรีนางนั้นลุกขึ้นจากพื้น พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า "เจ้าอย่ามาว่าร้ายข้านะ! เมื่อครู่ข้าเพียงแค่ข้อเท้าพลิกเท่านั้น!"

เห็นได้ชัดว่าหยุนจวินหงไม่เชื่อ เขาโดนคนต้มตุ๋นจนมีประสบการณ์แล้ว เลยแค่นเสียงเยาะว่า "ถ้าเจ้าว่าสมองเจ้าพลิก ข้ายังจะเชื่อเจ้ามากกว่า!"

สตรีผู้นั้นเห็นได้ชัดว่าไม่คิดว่าชายผู้นี้จะพูดจาน่าเกลียดเพียงนี้ บุรุษในเมืองหลวงนี่หยาบคายเยี่ยงนี้รึ?

สีหน้านางแดงก่ำ แต่แม่นางท่านนี้เห็นได้ชัดว่ามีการอบรมที่ดีมา ไม่เคยทำเรื่องด่ากลางตลาดมาก่อน สุดท้ายจึงได้แต่ถลึงตาบอก "ไร้ยางอาย!"

เซี่ยจินอานทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว หัวเราะพลางตะโกนเรียก "พี่อวิ๋น"

หยุนจวินหงได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เงยหน้าขึ้นมอง เห็นเซี่ยจินอานยิ้มมุมปาก ก้มมองเขาจากหน้าต่าง

สีหน้าพลันแปรเปลี่ยนเป็นยินดี และไม่สนใจทะเลาะกับสตรีนางนั้นอีก โบกมือพลางตะโกนว่า "น้องเซี่ย!"

สตรีคนนี้เห็นหยุนจวินหงเปลี่ยนท่าทีฉับพลัน ก็หันไปมองทางโรงเตี๊ยมอย่างสงสัย นางเห็นเพียงชายหนุ่มชุดม่วงมองมาทางพวกเขาด้วยรอยยิ้ม ถึงจะใส่หน้ากากดอกท้อปิดหน้าไปครึ่งหนึ่ง แต่ยังให้ความรู้สึกสง่างามใสกระจ่าง