ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 177

เซี่ยจินอานคิดๆดู ก็จริงนะ

จะเอาแบบพอนางมีเรื่องไปหาเขาได้ แต่พอไม่มีอะไรก็ปล่อยเขาไว้นั่น ว่ากันตามหลักแล้วมันก็ไม่สมควรหรอก

"ถ้าท่านอยากหาข้า ไปจวนอ๋องหาเซี่ยจินอานนะ" เซี่ยจินอานบอก

ใครจะคิดพอหยุนจวินหงได้ยินชื่อเซี่ยจินอานก็ทำสีหน้าดูถูกออกมา "ทำไมต้องไปหาหญิงผู้นั้นด้วย?"

นี่รังเกียจเบอร์นี้!

เซี่ยจินอานกระแอมบอกอย่างกระอักกระอ่วนว่า "นางเป็นศิษย์น้องข้า"

"อะไรนะ?" หยุนจวินหงตกตะลึง "หญิงผู้นั้นเป็นศิษย์น้องท่าน?!"

ยังไงเขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าสตรีที่โดนเขารังเกียจนั่นจะมีสัมพันธ์กับเพื่อนตน

"...ใจเย็นๆ" เซี่ยจินอานรู้สึกหน่ายใจ ถ้าต่อไปฐานะเปิดเผยขึ้นมา เจ้าเด็กนี่จะตกใจขนาดไหนกัน

หยุนจวินหงพูดอย่างเหลือเชื่อว่า "น้องเซี่ยมีสัมพันธ์กับหญิงผู้นั้นที่ชื่อเสียงฉาวโฉ่ได้อย่างไรกัน!" เขารู้สึกว่าเพื่อนตนโดนแปดเปื้อนแล้ว ถูกเสียมารยาทแล้ว!

"เอ่อ เรื่องนี้พูดแล้วมันยาว" เซี่ยจินอานดื่มชาอย่างลำบากใจ "พวกเราล้วนร่ำเรียนวิชาแพทย์จากอาจารย์คนเดียวกัน"

"ที่แท้เป็นเยี่ยงนี้นี่เอง" หยุนจวินหงกล่าว

ในเมื่อหญิงผู้นั้นมีอาจารย์คนเดียวกับน้องเซี่ย เยี่ยงนี้วิชาแพทย์ของหญิงผู้นั้นต้องไม่เลวเลยทีเดียว อาการป่วยของเสด็จอาคงจะมีทางเป็นไปได้แน่

พอคิดถึงตรงนี้ หยุนจวินหงพลันถอนหายใจโล่งอก

แต่เขาก็ยังไม่อยากไปหาเซี่ยจินอานอยู่ดี "น้องเซี่ย ท่านจะบอกที่อยู่ให้ข้ารู้โดยตรงเลยมิได้รึ?"