ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 184

หยุนจวินหงรู้สึกถึงสายตาของเซี่ยจินอาน และกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า:"ถ้าน้องเซี่ยชอบ ข้าซื้อให้เจ้าเอง!"

เซี่ยจินอานคิดในใจว่าเอาเปรียบได้ก็ต้องเอาเปรียบ แน่นอนว่าต้องตกลง "ดีสิ! "

ความสุขเจ็ดส่วนและความน่ารักอีกสามส่วน มันทำให้หยุนจวินหงรู้สึกอึ้ง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เสด็จอาจะชอบน้องเซี่ย น้องเซี่ยนี่มันน่ารักจริงๆเลย! ถ้าไม่ใช่เพราะสมองของเขาเตือนเขาอยู่ตลอดว่า น้องเซี่ยเป็นคนของเสด็จอา กลัวว่าเขาก็จะหลงชอบน้องเซี่ยไปแล้ว!

หยุนฝู้เฉินเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นคง เดินตามหลังทั้งสอง มองดูทั้งสองคนกระโดดโลดเต้นไปมาที่ข้างหน้า แต่พบว่าจู่ๆทั้งสองคนก็หยุดเดินทันที

เห็นแต่ว่าหยุนจวินหงซื้อโคมไฟดอกท้อไปอันหนึ่ง และมอบให้กับเซี่ยจินอาน

เซี่ยจินอานรับโคมไฟดอกท้อมา ดวงตาของนางส่องแสงจ้า สะท้อนแสงเทียนที่ส่งประกาย

หยุนฝู้เฉินเห็นภาพเช่นนี้ก็หยุดเดินไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินไปหาทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเป็นไม่สนใจและหรี่ตามองโคมไฟดอกท้อมาในมือของเซี่ยจินอาน ในใจของเขาก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยอย่างบอกไม่ถูก

หยุนจวินหงที่ประสาทนั้นไม่รู้ว่ามีคนหึงแล้ว ยังจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ถ้าน้องเซี่ยชอบ งั้นข้าซื้อแล้วก็ไม่ได้เสียหายอะไร! ยิ่งกว่านั้นคนน่ารักเหมือนน้องเซี่ยแบบนี้ ก็เหมาะกับโคมไฟดอกท้อน่ารักๆเช่นนี้แหละ! "

เซี่ยจินอานยิ้มที่มุมปาก "ขอบใจนะ"

หลังจากขอบคุณเสร็จ ก็มีมือเรียวคู่หนึ่งรับโคมไฟดอกท้อในมือของเซี่ยจินอานไป โยนลงบนพื้นและพูดอย่างดูถูกว่า:"ไม่เห็นสวยเลย"

เซี่ยจินอานกับหยุนจวินหง:"???"

หยุนฝู้เฉินไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดไปเลย หันหลังและเหยียบโคมไฟดอกท้อจากไปโดยตรง

เซี่ยจินอานมองดูแผ่นหลังหยุนฝู้เฉินด้วยความงุนงง ก้มหน้ามองดูโคมไฟดอกท้อที่ถูกเหยียบแบนราบและแสงเทียนภายในก็ได้ดับลงแล้ว

"เขาป่วยหรือเปล่า" เซี่ยจินอานอารมณ์เสีย