ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 193

สาวใช้ทั้งสองเห็นยามากมายเช่นนี้ก็ตกใจมาก

เซี่ยจินอานนั่งลงบนเก้าอี้ใหม่และพูดว่า:"นี่คือยาเม็ดที่ฉันทำเสร็จในช่วงสองสามวันนี้" ขวดมีป้ายกำกับเพื่อระบุว่ารักษาโรคอะไร"

เธอหยิบขวดยาบนโต๊ะขึ้นมาและพูดว่า:"ตัวอย่างเช่นยาแก้หวัดนี้ ใช้ในการรักษาหวัด นี่เป็นยาลดไข้ซึ่งกินเมื่อมีไข้..."

นางแนะนำไปทีละอัน สาวใช้ทั้งสองดูเหมือนตั้งใจฟัง แต่ในใจก็กำลังคิดอยู่ว่าทำไมจู่ๆเซี่ยจินอานก็ให้ยาเยอะขนาดนี้ให้พวกนาง?

"จดได้หรือไม่?"เซี่ยจินอานถามอย่างมีความอดทน

สาวใช้ทั้งสองพยักหน้า ซูหยาวลังเลไปตั้งนาน ถึงจะถามคำถามที่อยู่ในใจออกมา:"คุณหนูเซี่ยทำไมถึงให้ยาจำนวนมากแก่พวกข้าเจ้าคะ?"

"ในวันรุ่งขึ้นข้าก็จะออกไปจากจวนแล้ว ต่อไปก็จะเข้าออกจวนเซ่อเจิ้งหวางตามความใจมิได้อีกแล้ว ดังนั้นโอกาสที่ข้าจะได้พบพวกเจ้าทั้งสองนั้นก็น้อยลง และสิ่งเหล่านี้จะให้พวกเจ้าเอาไว้ป้องกันการเจ็บป่วยและภัยพิบัติเล็กน้อย" เซี่ยจินอานบอก

ซูหยาวและซูหลานมองหน้าเซี่ยจินอาน สีหน้าสับสนไม่รู้จะพูดไรดีสุดท้ายก็กล่าวว่า:"ขอบคุณเจ้าค่ะ"

แท้จริงแล้วควรจะเป็นฉากที่น่าเศร้า แต่เซี่ยจินอานกลับลูปท้องแล้วบอกว่า: "เตรียมอาหารเย็นเถิด ข้าหิวจะตายแล้ว!"

"..."

ในบรรยากาศที่แปลกนั้น ดวงอาทิตย์เล็ดลอดขึ้นช้าๆ จู่ๆเซี่ยจินอานก็ลุกขึ้นจากเตียง และขอบตาเข้มใต้ตาของนางนั้นก็แสดงให้เห็นถึงว่าเมื่อคืนนี้นางนอนหลับไม่ดีมาก ไม่เพียงไม่ดี ยังฝันร้ายทั้งคืน เป็นแต่หัวกะโหลกและร่างกายที่แยกชิ้นส่วนกัน

เซี่ยจินอานลุกขึ้นจากเตียง ล้างหน้าแต่งตัวเสร็จ และเดินออกจากประตูห้อง

อากาศในตอนเช้านั้นหนาวเย็นเหลือเกิน ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะสั่น เซี่ยจินอานยื่นมองต้นอู๋ถงในลาน สีหน้าของนางนั้นสงบมาก มีแต่สายตานั้นที่กำลังประกาศถึงความพัวพันและความขัดแย้งที่อยู่ภายในใจของนาง

เซี่ยจินอานกำลังพิจารณาว่าตัวเองจะไปดูฉากการตัดหัวนี้หรือไม่