ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 195

รถคุมนักโทษสี่คันนำหน้านั้นผ่านไปจากหน้าต่าง ชายสามหญิงหนึ่ง เสื้อนักโทษบนตัวของแต่ละคนนั้นขาดรุ่งริ่งและเปื้อนเลือด ผมยุ่งและยุ่งเหยิง ใบหน้าและมือของพวกเขานั้นบวมแดงมาก แค่ดูก็รู้ว่าถูกทรมานมาก่อน!

ด้านหลังมีรถคุมนักโทษขนาดใหญ่สี่คัน ซึ่งแต่ละรถคุมนักโทษก็ขังนักโทษจำนวนมากเอาไว้ รวมถึงสี่คนที่เป็นผู้นำ มีลูกศิษย์ของสำนักซื่ออิ่งรวมเป็นแปดสิบเอ็ดคน! บนตัวทุกคนนั้นเต็มไปด้วยบาดแผล มิน่าดูมากนัก!

เห็นภาพเช่นนี้ ก็มีไฟลุกโชนในใจของเซี่ยจินอาน อยากลงไปฆ่าผู้ที่คุ้มกันทิ้งให้หมด!

จู่ๆก็รู้สึกได้ว่า บนใบหน้านั้นชุ่มฉ่ำไปหมด เซี่ยจินอานเอามือไปจับดู ที่แท้ไม่รู้ว่านางร้องไห้เมื่อไหร่!

ชายที่เป็นอยู่รถคุมนักโทษหน้าสุดเหมือนรู้สึกถึงสายตาอันร้อนแรงนี้ ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น สบตากับเซี่ยจินอานพอดี เขาตกตะลึงทันที นัยน์ตาก็หดตัว!

คนที่เงยหน้านี้ก็คือกงซุนหนันเสียนนั่นเอง ใจของเขานั้นก็สั่น แต่ก็รีบหันหน้าไม่มองนางอีก!

เซี่ยจินอานเองก็รับรู้ถึงสายตาของกงซุนหนันเสียน ตอนที่ทั้งสองสบตากัน เซี่ยจินอานรู้สึกได้ชัดเจนว่าหัวใจของตัวเองนั้นปวดอย่างฉับพลัน เหมือนกำลังปวดใจ

นางไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มาจากไหน แต่นางรู้ว่าความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่เจ้าของที่แท้ของร่างนี้ส่งออกมา เหมือนเป็นร่องรอยของอารมณ์ที่เหลือโดยเจ้าคนเดิม ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของนางในตอนนี้

มีการคาดเดาที่คลุมเครือในใจของเซี่ยจินอานอันหนึ่ง และการคาดเดานี้ทำให้หัวใจของนางทุกข์ทรมานหัวใจเหลือเกิน

เซี่ยยิวหรานเห็นว่าตัวเองตบเซี่ยจินอานไป แต่นางก็ไม่สนใจ ก็รู้สึกได้ใจ ไม่ว่าเซี่ยจินอานจะเปลี่ยนไปเช่นไร นางจะถูกตนเองรังแกเหมือนเดิม!

ดังนั้นนางจึงพูดอย่างอวดดีว่า:"เซี่ยจินอานอย่าคิดว่าเจ้าไม่หลบ รับมันไว้ก็จบเรื่องกัน!ข้าให้เจ้าคุกเข่าขอโทษข้า!"