"คนเหล่านี้ทำความชั่วไว้มากมาย สมควรได้รับกรรมเช่นนี้!ตัดหัวก็ยังถือว่าดีต่อพวกเขามากเกินไปแล้ว!"
"ใช่แล้ว ในมือของคนพวกนี้ไม่รู้ว่าฆ่าคนไปเท่าไหร่ สมควรตายจริงๆ!"
"อย่าว่าแต่ฆ่าครั้งเดียวเลย ฆ่าหนึ่งหมื่นครั้งก็ไม่ถือว่ามากเกินไป!"
"ข้าว่านะ น่าจะห้าม้าแยกศพแม้งเลย!"
"เป็นอะไรไม่ดีมาเป็นนักฆ่า ตกอยู่ในชะตากรรมเช่นนี้ก็คือการได้รับผลกรรม!"
"คนชั่วย่อมมีฟ้ามาลงโทษ จะหนี้ยังไงก็หนี้ไม่พ้นหรอก!"
"รีบฆ่าพวกมันทิ้งซะ!"
"ใช่ ฆ่าพวกมันซะ!"
...
อารมณ์ของทุกคนนั้นไปถึงขีดสูงสุด พูดอย่างพร้อมเพรียงกันว่า"ฆ่าพวกมัน" เพื่อสิ่งที่เรียกว่าความยุติธรรมนั้น!
บางคนถึงกับเอาใบผักและไข่ในมือคว้างใส่พวกเขา ยิ่งกว่านั้นมีบางคนถึงกับเก็บก้อนหินในพื้นแล้วโยนไป
คนทุกต่างก็คว้างใส่บนตัวของคนในสำนักซื่ออิ่งอย่างแม่นยำ!
บนตัวของทุกคนนั้นเต็มไปด้วยใบผักและไข่ เหม็นคาวเหลือเกิน ยังมีบางคนถูกก้อนหินคว้างโดนหน้าของพวกเขา มีเลือดสีแดงเข้มหลั่งไหลลงมาตามใบหน้าจนถึงคอ!
ส่วนคนแปดสิบเอ็ดนั้น ไม่ได้ถูกเสียงและการกระทำพวกนี้รบกวน พวกเขาก็จ้องมองทางใกล้อย่างสงบเช่นเคย สำหรับการกระทำของประชาชนแล้ว พวกเขาไม่ขมวดคิ้วแม้แต่นิดเลย
โดยเฉพาะชายสามหญิงหนึ่งที่อยู่แถวหน้าสุดนั้น ต่อให้มีบาดแผลเต็มไปทั้งตัว แต่ก็ยังดูไม่ต้อยต่ำ สีหน้ามั่นคงเช่นเลย! ถึงจะคุกเข่าลงกับพื้น แต่ก็ยังให้ความรู้สึกแบบว่าสูงเกินเอื้อม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน