ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 197

การกระทำของทุกคนนั้น ก็เหมือนกับเห็นคนแปลกหน้า

หากไม่ใช่เพราะว่านางได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ไม่ปกติของทั้งสองนั้น นางก็จะโดนลอกไปแล้วเหมือนกัน

เซี่ยจินอานหัวเราะ หันหน้ามองดูทุกคนในสำนักซื่ออิ่งที่คุกเข่าอยู่ จากนั้นก็หยุดหัวเราะ หน้านิ่งและเย็นชายิ่งนัก พูดอย่างโกรธว่า:"พวกเจ้าแต่ละคนนั้นช่างมีความคิดของตัวเองเหลือเกิน!แม้แต่คำพูดของข้าก็ไม่ฟังแล้ว!"

จากนั้นก็โมโหยิ่งขึ้น พลังเปิดกว้างจนทำให้ทุกคนหายใจไม่ออก:"ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกว่าอะไร?ยามมีชีวิตไม่ได้อยู่ร่วมกันแต่ยามตายขอฝังด้วยกัน ใครทรยศใครมันสารเลว!"

เสียงคำรามนี้แผ่ซ่านไปทั่วสนามประหาร ทำให้ทุกคนในสำนักซื่ออิ่งต่างหันมองเซี่ยจินอานกันหมด!

พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าใครเป็นประมุขของพวกเขา มีแค่หัวหน้าสาขาทั้งสี่เท่านั้นที่รู้ตัวตนที่แท้ของท่านประมุข

แต่คำพูดของผู้หญิงชุดแดงบนเวทีทำให้พวกเขาเดาได้ง่ายว่าผู้หญิงอายุสิบเจ็ดปีนี้เป็นผู้นำลึกลับของพวกเขา!

และเพื่อช่วยพวกเขา ท่านประมุขที่ลึกลับคนนี้ มายืนไว้บนสนามประหารอย่างไม่สนความตายของตนเอง ทำให้พวกเขารู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง ต่อให้ต้องมาตายอยู่ที่นี่ในวันนี้ก็คุ้มแล้ว

ส่วนหัวหน้าสาขาทั้งสี่นั้นทั้งโกรธและซาบซึ้ง!

นางดูไม่ออกหรือว่าพวกเขากำลังปกป้องนางอยู่?

ฮ่องเต้ใช้วีธินี้เพื่อล่อนางออกมา นางดูไม่ออกรึ?นางจะเปิดเผยตัวต้นที่แท้จริงเพื่อช่วยพวกเขาได้อย่างไรกัน! จะไม่เห็นแก่ความตายเพื่อพวกเขาได้อย่างไร

ผู้หญิงคนนี้ช่างทำให้คนโมโหแต่หยุดรักมิได้!

เซี่ยจินอานเห็นสีหน้าของทั้งสี่คน จากนั้นก็หันมองขุนนางดูแลโทษตัดหัว เอามือชี้ขุนนางดูแลโทษตัดหัวไม่หันหลัง พูดด้วยสีหน้าที่สงบว่า:"ตอนนี้ พวกเจ้าบอกกับเขาดังๆว่า ข้าคือใคร!"

"ท่านประมุข!"

เสียงอึกทึกดังมาจากข้างหลังนาง ดังเสมือนหูจะหนวก

ผู้คนจำนวนแปดสิบเอ็ดคนส่งเสียงดังราวกับกองทัพนับพันคน และในขณะนั้นในใจของแต่ละคนนั้นต่างก็มีความอบอุ่นในใจ จนกลายเป็นน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตา