ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 198

พูดจบ นางก็ดีดนิ้ว และกลุ่มคนในชุดคลุมสีแดงเข้มก็บินลงมาจากหลังคาที่อยู่ใกล้เคียง

ไม่เพียงเท่านี้ ประชาชนและเจ้าหน้าที่ทุกคนต่างก็ถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออกเผยให้เห็นชุดคลุมสีแดงเข้มที่อยู่ข้างในของพวกเขา แล้วบินขึ้นไปบนเวที เพื่อปกป้องเซี่ยจินอานและลูกศิษย์ทั้งแปดสิบเอ็ดของสำนักซื่ออิ่งนั้นให้อยู่ตรงกลาง และล้อมรอบสนามประหารไว้ทั้งหมด

สภาพวุ่นวาย ผู้คนที่หวาดกลัวก็หนีออกจากที่เกิดเหตุกันหมด เพชฌฆาตก็ไม่สนไรเลยแบกมีดไว้แล้ววิ่งหนีไป

ขุนนางดูแลโทษตัดหัวยังไม่ได้คืนสติจากคำว่า"ประมุข"นั้น ก็ถูกฉากตรงนั้นทำให้ตกใจจนพูดไม่ออกอีก กลัวจนหดตัวลงและพูดติดอ่างว่า:"กล้า กล้า กล้าดีนัก!กลาง กลาง กลางแจ้งเช่นนี้ พวกเจ้ายังคิดจะ จะ จะ จะช่วยนักโทษในสนามประหารนี้รึ!"

เซี่ยจินอานเดินออกมาจากฝูงคน ยืนอยู่แถวสุดของฝูงคน จ้องมองขุนนางดูแลโทษตัดหัวที่กลัวจนฉี่แตกนั้น และพูดอย่างมั่นใจว่า:"คนในนี้ ข้าจะช่วยแน่นอน!"

"บัง บัง บังอาจนัก คน คน คนมา จับ จับ จับตัวคนทรยศนี้ซะ!"

ทันใดนั้น ก็มีทหารกลุ่มหนึ่งออกมาจากทุกทิศทุกทาง และมีคนถือธนูอยู่ที่ชายคา นอกจากนี้ยังมีคนยุทธภพก็กำลังเตรียมเครื่องไว้อยู่!

เซี่ยจินอานมองดูทุกคนอย่างเฉยชา พูดอย่างเฉยชาว่า:"พวกเจ้าเตรียมตัวรับมือต่อการแก้แค้นของสำนักซื่ออิ่งอย่างไร้สิ้นสุดหรือยัง?"

ทุกคนลังเลและปฏิเสธที่จะเคลื่อนไหวอยู่พักหนึ่ง แม้แต่เจ้าหน้าที่จวนศาลที่บนหลังคาที่เอาธนูไว้นั้นก็ลังเลและวางคันธนูลง

เซี่ยจินอานหันหลังมองดูทุกคนในสำนักซื่ออิ่ง และพูดอย่างเสียงดังว่า:"พวกข้ากลับบ้านกัน!"

คำนี้กวนใจของทุกคน คนแปดสิบเอ็ดคนที่ไม่เคยหลั่งน้ำตาแม้แต่หยดเดียวในการถูกทรมานมาทุกรูปแบบนั้น กลับหลั่งน้ำตาเพราะประโยคนี้