ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 203

พอเดินไปตามถนนในวังที่ทอดยาวจึงได้เห็นตำหนักกระดิ่งทองอันเหลืองอร่ามงามตา แต่ทว่านางก็ได้เดินผ่านด้านข้างของตำหนักกระดิ่งทอง ตรงไปที่ห้องทรงพระอักษร

เซี่ยจินอานเดินตามหลังขันทีน้อย และปล่อยให้เขานำทางไป ขันทีน้อยผลักประตูห้องทรงพระอักษรออก และเดินเข้าไป แล้วพูดกับคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทรงงานว่า "ฝ่าบาท นำตัวนางมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนเทียนยิ่นวางสาส์นที่อยู่ในมือลง แล้วเงยหน้าขึ้นไปสังเกตมองเซี่ยจินอานอย่างละเอียดถี่ถ้วนด้วยสายตาที่เฉียบแหลม เขาอยู่ในตำแหน่งสูงมาหลายปีแล้วและได้บ่มเพาะอำนาจบารมีแล้วจำนวนหนึ่ง

เซี่ยจินอานมองหน้ากันกับหยุนเทียนยิ่นอย่างไม่อ่อนน้อมถ่อมตนและไม่เย่อหยิ่ง และกำลังพิจารณาหยุนเทียนยิ่นอย่างละเอียดถี่ถ้วนเช่นเดียวกัน เขามีอายุประมาณสี่สิบปี ได้รับการบำรุงอย่างดี ผิวพรรณดูไม่ออกถึงความแก่เลย แต่ก็มีริ้วรอยอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ไม่ยากที่จะมองใบหน้านี้ตอนที่ยังอ่อนเยาว์ออก ว่าก็คือคนที่หน้าตาหล่อเหลามากคนหนึ่งเช่นกัน

โดยเฉพาะดวงตาดอกท้อคู่นั้นที่เพิ่มรูปโฉมที่งดงามให้กับเขาไม่น้อยเลย

ในขณะที่เซี่ยจินอานกำลังหรี่ตามองอยู่นั้นนางก็คิดว่า ฮ่องเต้องค์นี้กับหยุนฝู้เฉินเป็นพี่น้องกัน และรูปลักษณ์ของพวกเขาน่าจะมีส่วนคล้ายคลึงกันอยู่บ้างสิ พอเห็นอย่างนี้แล้วดูเหมือนว่าหยุนฝู้เฉินจะไม่ใช่คนขี้เหร่เลยนะ!

บางทีเขาอาจจะหน้าตาดีกว่าฮ่องเต้องค์นี้ด้วยซ้ำ!

หยุนเทียนยิ่นกำลังรอเซี่ยจินอานทำความเคารพเขาอยู่ตลอดเวลา แต่เซี่ยจินอานกลับยืนนิ่งและไม่มีเจตนาที่จะคุกเข่าลงเลยแม้แต่น้อย ซึ่งการกระทำนี้ทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ในใจ เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า "ทำไมพบข้าแล้วไม่คุกเข่าลงเซี่ยจินอาน เจ้ากล้าหาญชาญชัยมากเลยนะ!"

เซี่ยจินอานยกริมฝีปากขึ้นมายิ้มและพูดว่า "หม่อมฉันเป็นประมุขจนชินแล้ว จึงไม่อาจคุกเข่าได้แล้วเพคะ"

หยุนเทียนยิ่นสีหน้าเขียวปัด นางกำลังตบตาเขาด้วยการนำเสนอสถานะของนางออกมา ผู้ปกครองประเทศที่สง่างามน่าเกรงขามจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งบดขยี้อยู่บนศีรษะได้อย่างไรเล่า!

"เจ้ากำลังดูหมิ่นเหยียดหยามอำนาจบารมีของข้า" หยุนเทียนยิ่นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา