ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 204

แน่นอนว่าหยุนเทียนยิ่นเองก็เคยขอให้คนไปตรวจสอบสำนักซื่ออิ่งเป็นการส่วนตัวเช่นกัน แต่ก็สามารถตรวจสอบจนพบได้เพียงด้านเดียว และได้ข่าวที่เกี่ยวกับสำนักซื่ออิ่งไม่น้อย แต่เมื่อต้องการจะตรวจสอบอย่างเจาะลึกพวกเขากลับไม่พบหลักฐานใดๆที่เกี่ยวข้องกับสำนักซื่ออิ่งเลย"

"หากฝ่าบาทต้องการสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งในยุทธภพจริงๆ เกรงว่าสำนักใหญ่ๆแต่ละสำนักก็คงจะไม่ยินยอมเช่นกัน" เซี่ยจินอานยิ้มแล้วพูด

เคยชินกับการใช้ชีวิตในแต่ละวันที่ไม่ถูกจำกัดแล้ว ใครๆก็ไม่ยอมถูกจำกัดขอบเขตกันทั้งนั้นแหละ! พวกเขาสามารถรับเงินไปทำงานได้ แต่ไม่อาจสวามิภักดิ์ได้!

แน่นอนว่าหยุนเทียนยิ่นไม่ยินยอมที่จะเป็นศัตรูกับชาวยุทธเลย พวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นคนป่าเถื่อน นอกจากนี้ยังมีลูกศิษย์ที่มีวรยุทธยอดเยี่ยมมากมาย ซึ่งไม่ควรมองข้าม ราชสำนักกับยุทธภพรักษาความสงบสุขที่เบาบางเอาไว้และอยู่ร่วมกันอย่างสันติมาโดยตลอด ถ้าหากทำลายความสงบสุขนี้และดึงราชสำนักและยุทธภพมาสู่ด้านที่เป็นปฏิปักษ์ต่อกันเพียงเพราะคนคนเดียว ใต้หล้านี้คงต้องปั่นป่วนวุ่นวายเป็นแน่!

ถ้าหากความขัดแย้งภายในปะทุขึ้น คนที่จ้องมองตาเป็นมันอยู่รอบๆอาจเข้ามาในขณะที่เผลออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

สีหน้าของหยุนเทียนยิ่นมืดลงเรื่อยๆ และดวงตาที่ชั่วร้ายนั้นคู่ของเขากำลังจ้องไปที่เซี่ยจินอานอย่างไม่วางตา

คนในสำนักซื่ออิ่งไม่สามารถฆ่าได้อย่างชัดเจน เซี่ยจินอานก็เลยไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ นี่ทำให้ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยไฟโกรธที่กำลังอัดแน่นอยู่! ปล่อยคนไปแบบนี้ มันทำให้เขารู้สึกว่าในใจไม่สมดุลเป็นอย่างยิ่งจริงๆ!

ทันใดนั้น ในสมองของเขาก็นึกถึงเรื่องที่ได้ลืมไปนานแล้วเรื่องหนึ่งขึ้นมา "ขอยุติเรื่องของข้าไว้ชั่วคราวก่อน แต่เซี่ยจินอานความผิดฐานกบฏต่อบ้านเมืองของเจ้า สมควรจัดการอย่างไร"

รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเซี่ยจินอานจางหายไป และรัศมีที่มุมปากก็ค่อยๆหายไป แต่นางไม่ได้ถูกคำพูดของหยุนเทียนยิ่นทำให้หวาดกลัวไปแล้วหรอกนะ แต่นางไม่พอใจกับโทษฐานทรยศต่อประเทศนี้เลย!

นับตั้งแต่ที่เธอข้ามมิติมา นางก็ได้แบกข้อกล่าวหานี้เอาไว้บนหลังมาโดยตลอด และก็เป็นเพราะเหตุนี้นางจึงได้รับการดูถูกเหยียดหยามเป็นอย่างมาก! แต่ตอนนี้กลับเป็นโอกาสที่นางจะได้ยกหม้อดำขนาดใหญ่ใบนี้ลงมาแล้ว!

"ในเมื่อตอนนี้หม่อมฉันได้เข้าเฝ้าฝ่าบาทแล้ว หม่อมฉันจึงขอร้องเรียนต่อฝ่าบาทสักครั้งเพคะ" เซี่ยจินอานพูด "แต่ไหนแต่ไรมาหม่อมฉันไม่เคยทำเรื่องทรยศต่อประเทศเลย ประตูเมืองก็ไม่เคยเปิดเลย และทหารสามแสนนายก็ไม่ได้ตายเพราะหม่อมฉันด้วย!"