ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 205

"ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันก็คงทำได้เพียงรอฟังข่าวอยู่ในวังเสียแล้ว" เซี่ยจินอานพูด จากนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ตอนนี้ตัวหม่อมฉันอยู่ในวังแล้ว แต่ผู้ที่อยู่ใต้การบัญชาของหม่อมฉันคนยังไม่ทราบข่าวที่เป็นรูปธรรมเลย ถ้าหากหม่อมฉันไม่กลับไปสักที เกรงว่าพวกเขาจะก่อความวุ่นวายได้นะเพคะ ดังนั้นหม่อมฉันจึงยังอยากจะทูลขอให้พระองค์ปล่อยหม่อมฉันกลับไปสักครู่ เพื่อไปจัดหาที่พักให้พวกเขาให้เรียบร้อยก่อนน่ะเพคะ"

หยุนเทียนยิ่นไม่ได้ห้ามนาง แต่ให้ขันทีสองสามคนติดตามเซี่ยจินอานกลับไปที่จวนด้วยกัน

หลังจากกลับถึงจวน เซี่ยจินอานไปหาหยุนฝู้เฉินในทันที เมื่อหยุนฝู้เฉินเห็นว่านางกลับมาอย่างปลอดภัยหายห่วง เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอยู่ในใจ แต่หลังจากที่ได้เห็นขันทีเหล่านั้นที่อยู่ข้างหลังเซี่ยจินอาน ดวงตาของเขาก็หรี่ลงมาอย่างไม่ชอบใจ

เซี่ยจินอานจึงบอกเรื่องที่เกิดอะไรขึ้นในวังให้หยุนฝู้เฉินฟังคร่าวๆ หลังจากที่หยุนฝู้เฉินฟังจบ เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า "เจ้าไม่ต้องไปที่วัง ข้าคุ้มครองเจ้าอยู่ เขาไม่กล้าพูดอะไรมากหรอก!"

ความคิดของหยุนฝู้เฉินนั้นเรียบง่ายมาก เขาได้ใช้อำนาจทางทหารแลกชีวิตของเซี่ยจินอานมาแล้ว นางจะอยู่หรือตายมันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขาเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์ที่จะมากำหนดชีวิตของเซี่ยจินอานทั้งนั้น!

แต่เซี่ยจินอานกลับส่ายหน้าไปมา แล้วพูดอย่างไม่เห็นด้วยว่า "ข้าแบกรับความผิดในข้อหากบฏนี้มานานเกินไปแล้ว ข้าจึงอยากจะลบล้างข้อกล่าวหาให้กับตัวเอง"

จากนั้นนางก็มองไปที่และพูดอย่างจริงจังว่า "หยุนฝู้เฉิน ท่านเชื่อข้าไหม?"

หยุนฝู้เฉินมองย้อนกลับไปที่เซี่ยจินอาน หลังจากอยู่ร่วมกันได้หนึ่งเดือน ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมีข้อบกพร่องมากมาย แต่นางก็มีจิตใจที่ดี เรื่องทรยศต่อประเทศไม่ใช่เรื่องที่นางจะสามารถทำได้จริงๆ

เรื่องนี้จะต้องมีลับลมคมในอย่างแน่นอน

"เชื่อสิ" หยุนฝู้เฉินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยความน่าดึงดูดราวกับแม่เหล็ก และมีกระแสไฟเล็กๆน้อยๆอยู่ด้วย พอได้ฟังภายในหัวใจของเซี่ยจินอานก็สั่นระรัวไปครู่หนึ่ง

เซี่ยจินอานโค้งมุมปากขึ้น "คนที่ทรยศต่อประเทศในตอนแรกคือเซี่ยยิวหราน ส่วนข้าก็เป็นโล่ที่ถูกพ่อของข้าผลักไสออกมา เรื่องนี้สามารถตรวจสอบจากลูกน้องของเซี่ยยิวหรานได้ อยู่ในวังข้าไม่สามารถทำอะไรได้ เช่นนั้นข้าก็ขอฝากให้ท่านช่วยข้าหาหลักฐานมาลบล้างข้อกล่าวหาแล้ว"

"ได้" หยุนฝู้เฉินพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง