ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 217

คนผู้นี้มาที่นี่จริงๆ และคนที่มาก็ยังเป็นไท่จื่ออีกด้วย

เขาทำให้นางเข้าใจอย่างชัดเจนว่าฮ่องเต้อยากจะฆ่านางและทำให้นางเกิดความตื่นตระหนกตกใจ

หลังจากนั้นค่อยมอบเชือกเส้นหนึ่งให้นางเพื่อแสดงความปรารถนาดีและเป็นตัวประสานให้เกิดความร่วมมือโดยง่าย

จำเป็นต้องพูดว่าเล่ห์เหลี่ยมนี้ของหยุนจวินเฮ่อถือว่าไม่เลวเลยจริงๆ

น่าเสียดายนะ ที่คู่ต่อสู้คือนางเซี่ยจินอาน

ผู้หญิงที่เติบโตขึ้นมาในมหาสมุทรแห่งนวนิยายที่เกี่ยวกับแผนกลยุทธและการต่อสู้ในวังในชาติก่อน

เซี่ยจินอานถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่ต่อและงีบหลับไป

แสร้งทำเป็นเหนื่อยมากและรู้สึกห่อเหี่ยว

นับตั้งแต่นางมีคนหนุนหลัง นางและคนอื่นๆต่างก็มีความมั่นใจมากขึ้น

หยุนจวินเฮ่อกลับไปถึงวังบูรพาด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความโกรธ ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องโถงด้านหน้า ก็มีคนมารายงานว่าเสิ่นหลีซูมาแล้ว

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ความโกรธเกรี้ยวที่อยู่ในใจก็สลายไปในทันที แล้วเขาก็เดินเข้าไปทักทายผู้มาเยือนด้วยสีหน้าที่เบิกบานใจ เมื่อเห็นร่างสีขาวร่างหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้าๆ เขาจึงตะโกนด้วยความประหลาดใจและดีใจว่า "หลีซู"

เมื่อเสิ่นหลีซูเห็นดังนั้น ก็คำนับเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ถวายบังคมฝ่าบาทไท่จื่อเพคะ"

หยุนจวินเฮ่อรีบก้าวเข้าไปพยุงนางขึ้นมาในทันที แต่เสิ่นหลีซูกลับเอียงข้างเล็กน้อยเพื่อหลบ หยุนจวินเฮ่อจึงถอนมือกลับด้วยความเก้อเขิน แต่เขากลับยังพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ข้าเคยพูดแล้วไง ว่าถ้าเจ้ามาพบข้าไม่จำเป็นต้องทำความเคารพก็ได้"

เสิ่นหลีซูส่ายหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า "พิธีรีตองไม่อาจละทิ้งได้เพคะ"

หลังจากที่พูดไปหลายครั้งแล้วอีกฝ่ายก็ยังคงยืนกรานคำเดิม หยุนจวินเฮ่อก็เลยไม่พูดโน้มน้าวนางอีก แต่ความรู้สึกดีที่เขามีต่อเสิ่นหลีซูที่อยู่ในหัวใจกลับมีแต่จะเพิ่มขึ้นไม่ลดลงเลย

"พวกเราเข้าไปคุยกันในห้องเถอะ" หยุนจวินเฮ่อนำเสิ่นหลีซูเดินไปจนถึงหน้าประตูห้องโถงด้านหน้า แล้วเอียงตัวยื่นมือออกไปเชิญเสิ่นหลีซูเดินเข้าไปก่อน

เสิ่นหลีซูพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณ หลังจากนั้นก็เดินตรงเข้าไปในห้อง แล้วหยุนจวินเฮ่อก็เดินตามหลังนางไป ในขณะที่กำลังมองเงาด้านหลังของนางอยู่

ภายในดวงตามีไอแห่งความรักที่ทำให้คนมองข้ามไม่ลง