ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 221

ประมุขที่ร้ายกาจ ชั่วร้ายและเย็นชานั่นของพวกเขารักษาให้ฟรี?อย่ามาล้อกันเล่นเลยโอเคไหม?

เขาค่อนข้างจะเชื่อว่าประมุขของพวกเขาช่วยฆ่าคนให้ฟรี!

แม่หมูปีนต้นไม้ได้แล้ว ก็ไม่เชื่อว่าประมุขจะช่วยคนได้!

หยุนฝู้เฉินครุ่นคิดอยู่นาน จู่ๆก็นึกถึงตอนที่พบเจอเซี่ยจินอานครั้งแรก คำพูดที่ไร้สาระเหล่านั้นที่นางพูด ในใจก็เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมาแล้ว

แต่ว่าเขาไม่อยากคิดตรึกตรอง เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเลย : "เจ้ามาหาข้ามีธุระอะไร?"

ความคิดของกงซุนหนันเสียนถูกทำให้ไขว้เขวแล้ว เกือบลืมเรื่องสำคัญไปเลย ถูกหยุนฝู้เฉินเตือนแบบนี้ นี่ถึงจะคิดขึ้นมาได้

"จริงด้วย วันนี้ที่ข้ามาเพราะมีเรื่องสำคัญ ก่อนที่ประมุขเข้าวังบอกพวกข้าสี่ผู้พิทักษ์ บอกว่าท่านอ๋องกำลังหาหลักฐานเพื่อลบล้างมลทินให้นาง ทางพวกข้าเจอหลักฐานบางอย่างแล้ว ก็คิดอยากจะส่งให้ท่านอ๋อง"

กงซุนหนันเสียนหยิบจดหมายหนึ่งฉบับออกมาจากแขนเสื้อแล้ว ยื่นให้หยุนฝู้เฉินเลย หลังจากที่หยุนฝู้เฉินรับไปแล้ว ก็พูดอีกว่า : "ตอนที่ประมุขอายุห้าขวบก็ถูกมารดาของนางขับไล่ออกมาจากจวนแม่ทัพแล้ว จะไปแนวตะเข็บชายแดนที่ติดกับศัตรูได้อย่างไร"

ได้ฟังคำพูดนี้ หยุนฝู้เฉินถือจดหมายในมือแน่น สีนัยน์ตาจมลง

เรื่องนี้เขาก็รู้ ตอนที่เซี่ยจินอานเพิ่งจะเข้าจวนแม่ทัพ ข้อมูลเหล่านี้ก็ถูกตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว

เด็กอายุห้าขวบออกจากวงศ์ตระกูลที่พึ่งพิง จะใช้ชีวิตอย่างไรล่ะ?

จากการสร้างสำนักซื่ออิ่งด้วยการใช้กำลังเพียงลำพังแล้ว ระหว่างนี้จะได้รับความทุกข์ทรมานกว่าเท่าไหร่?

คิดมาถึงตรงนี้ หยุนฝู้เฉินค่อนข้างปวดใจเล็กน้อย รู้สึกถึงความเจ็บปวดในหัวใจ หยุนฝู้เฉินจับที่หัวใจของตัวเองอย่างสับสน

ทำไมถึงได้ปวดใจล่ะ?

"จดหมายได้ถูกส่งถึงมือของท่านอ๋องแล้ว งั้นหนันเสียนก็ขอตัวขอรับ" กงซุนหนันเสียนยิ้มพร้อมพูดกล่าว หลังจากนั้นก็หันหลังและจากไป