ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 239

ประมุขของสำนักซื่ออิ่งแล้วจะอย่างไร เมื่อมาถึงจวนตระกูลเซี่ยก็ยังต้องฟังพ่อแม่อยู่ดี

วันเวลาระหว่างพวกนางยังคงอีกยาวนาน!

"ตอนนี้ยู่หลินกำลังจดจ่ออยู่กับการเรียน อย่าเพิ่งพูดเรื่องแต่งงานเลย" หวงย่านอวิ๋นกล่าว จากนั้นต้องการเปลี่ยนหัวข้อ จึงได้เอนไปหาหญิงสาวของคนที่เซี่ยจินอานพามาด้วย

"นี่คือพี่สาวคนโตของเจ้า เจ้าน่าจะเคยเจอมาก่อนแล้ว แม่คงไม่พูดอะไรมาก"

มุมปากของเซี่ยจินอานโค้งเล็กน้อย และมากกว่าที่เคยเห็น!

เซี่ยยิวหรานยิ้มรอยยิ้มที่แข็งทื่อขึ้น "น้องรอง"

"คำนับพี่ใหญ่" เซี่ยจินอานพูดเบาๆ

จากนั้นหวงย่านอวิ๋นก็เดินไปหาเด็กหญิงอีกคนที่ก้มหน้าเงียบๆ คนหนึ่ง "นี่คือน้องสี่ของเจ้าเซี่ยอี่ตง"

เมื่อเซี่ยอี่ตงได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อตัวเอง จึงได้เงยหน้าขึ้นอย่างขี้ขลาด จากนั้นมองดูเซี่ยจินอานหวาดกลัวและพูดว่า "คำ คำนับพี่รอง"

น้ำเสียงนั้นบางราวกับยุง และทั้งตัวก็ดูก็ได้แต่รับปาก

เซี่ยจินอานยิ้มให้นางและพูดว่า "น้องสี่"

เซี่ยอี่ตงตื่นตากับรอยยิ้มนี้ ได้ตกตะลึงไปทั้งตัว หลังจากที่รู้สึกตัวว่าตัวเองยับยั้งสติไม่อยู่ จึงรีบก้มศีรษะลงอย่างเร่งรีบ

ตอนอยู่ที่จวนอ๋องหยุนฝู้เฉินได้ให้เกร็ดความรู้เกี่ยวกับจวนแม่ทัพแก่นางแล้ว

จำนวนประชากรของจวนแม่ทัพค่อนข้างเรียบง่าย รวมทั้งเซี่ยจินอานถือว่ามีลูกทั้งหมดสี่คน สองคนฝ่ายภรรยาหลวง และอีกสองคนฝ่ายอนุภรรยา

เซี่ยอี่ตงนี้คือบุตรีอนุภรรยาอีกคนหนึ่ง เนื่องจากอนุภรรยาไม่ได้รับความเอ็นดูจากเซี่ยฉู่เหริน และอีกอย่างแม่จองนางได้เสียชีวิตไปตั้งนานแล้ว เด็กคนนี้ได้อาศัยอยู่ในจวนแม่ทัพอย่างไม่มีที่พึ่ง และมักจะถูกรังแก ดังนั้นจึงพัฒนาบุคลิกที่ขี้ขลาดมาก นิสัยได้เพียงแต่รับปาก

เซี่ยจินอานก็ไม่ได้พูดคุยกับนางอีก ได้ยินเพียงหวงย่านอวิ๋นได้พูดขึ้นอีกว่า "คนที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อครู่นั้นคือน้องสามของเจ้า ตอนนี้กำเรียนอยู่ที่สถานศึกษาตงหลิง"