ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 256

หลังจากเซี่ยจินอานพูดจบนางก็หยุด จึงได้พูดต่อไปว่า : "อันที่จริงแล้วข้าต้องการให้ประเทศก่อตั้งสถาบันเช่นนี้มากกว่า"

สิ่งที่เซี่ยจินอานพูดกับหยุนฝู้เฉินนั้น ได้เก็บเอามาคิดในใจ ต้องบอกเลยว่าความคิดของเซี่ยจินอานนั้นยอดเยี่ยม

ไม่ให้นักเรียนเหล่านี้มีทางเลือกด้วยการสอบทางเดียวอีก ให้พวกเขามีทางเลือกมากขึ้นในชีวิต ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำให้จุดแข็งของทุกคนพัฒนาได้ดีที่สุด

แต่ความคิดดังกล่าวหักล้างความคิดแบบดั้งเดิม ความคิดนี้ก็เหมือนการปฏิรูปทางวิชาการ หากไม่ระวังก็จะอยู่เหนือการควบคุมของผู้ปฏิรูป กลัวไม่ได้รับการสนับสนุนจากราชสำนัก

"ถ้าเจ้าทำได้ ข้าจะช่วยเจ้าเอง"หยุนฝู้เฉินหมุนแหวนบนนิ้วหัวแม่มือและพูดอย่างเคร่งขรึม

เซี่ยจินอานยิ้ม "ขอบพระทัยเจ้าค่ะ"

ต้องการการสนับสนุนและความไว้ใจจากคนอื่น แน่นอนว่าต้องเอาผลงานมาแลก

จากนั้นเซี่ยจินอานยิ้มก็นึกถึงเรื่องที่บ้านฉืออาน สำหรับเรื่องคราวที่แล้วหยุนเทียนยิ่นแค่ลงโทษขุนนางเหล่านั้น แต่ว่าที่บ้านฉืออานก็ไม่ได้เพิ่มการอารักขาขึ้น ไม่มีใครรู้ว่ายังจะเกิดเหตุเหมือนคราวที่แล้วหรือไม่

"บ้านฉืออานตอนนี้เป็นอย่างไร?"

หยุนฝู้เฉินจิบชา "ข้าได้แอบส่งคนจับตาดูไว้ตลอด ตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ"

เซี่ยจินอานเพื่อทำความเข้าใจสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโบราณ จึงได้ตรวจสอบข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับบ้านฉืออานนี้เป็นพิเศษ  นี่เป็นแหล่งรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ราชสำนักก่อตั้งขึ้น แต่ละจุดมีคนดูแลเพียงคนเดียว

ในเอกสารบอกว่าโครงสร้างในนี้โดยรวมไม่สมบูรณ์แบบ ระหว่างขุนนางไม่มีการกำกับดูแลซึ่งกันและกัน  นอกจากนี้ยังไม่มีหนังสือบันทึกบุคลากรที่ดูแลเด็กกำพร้าอยู่ข้างใน นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดช่องโหว่ขนาดใหญ่ของการทุจริต

"ท่านอ๋องคิดที่จะเพิ่มกองกำลังที่บ้านฉืออานหรือไม่ขอรับ?"เซี่ยจินอานพูด

"ได้ให้คนไปส่งจดหมายให้กับเหรินอวี้สื่อแล้ว"หยุนฝู้เฉินพูดอย่างใจเย็น

เซี่ยจินอานดึงมุมปากเล็กน้อย ยังจะให้เหรินอวี้สื่อเป็นคนแรกที่ออกหน้า การแกล้งคนอื่นอย่างหน้าตาเฉยมักจะให้เขาออกหน้าไปก่อน!

"ข้าไม่อยากทรงว่าราชกิจ"หยุนฝู้เฉินพูดอธิบาย

เซี่ยจินอานก็ไม่ได้พูดอะไรมาก และพูดว่า: "ที่บ้านฉืออานถ้าหากมีใครอยากเรียนตัวหนังสือ ท่านอ๋องสามารถให้คนไปรวบรวมนักเรียนที่อยากมาเรียนได้"

หยุนฝู้เฉินพยักหน้าตอบตกลงแล้ว

หลังจากที่เซี่ยจินอานและหยุนฝู้เฉินคุยเรื่องสวนสงเคราะห์เสร็จแล้วทั้งสองก็แยกย้ายกัน  ทั้งสองปรากฏตัวบนถนนพร้อมกัน ดึงดูดสายตาของผู้คนจำนวนมาก  คนที่ดูละเอียดหน่อยก็พบว่าหน้ากากของหยุนฝู้เฉินเปลี่ยนไป! กับหน้ากากของชายชุดม่วงที่มองออกว่าเป็นหน้ากากคู่อันหนึ่งใหญ่อันหนึ่งเล็ก ทันใดนั้นก็เกิดการคาดเดาต่างๆนานา

เซี่ยจินอานตัวเองกลับไม่รู้ว่า หลังจากที่แยกกับหยุนฝู้เฉินแล้ว เซี่ยจินอานได้เปลี่ยนชุดและกลับไปที่จวนแม่ทัพเลย เดินชนเข้าด้านหน้าสาวใช้อายุประมาณ20ปีที่สีหน้ากำลังรีบร้อนอยู่

หลังจากที่สาวใช้เห็นคนด้านหน้าชัดเจนแล้วใบหน้าเล็กๆที่ซีดขาวพูดว่า : "ขอโทษเจ้าค่ะคุณหนูรอง ข้าน้อยไม่ได้ตั้งใจ"

เซี่ยจินอานโบกมือโดยไม่ถือสา สาวใช้คนนี้นางก็รู้จัก ดูเหมือนว่าจะเป็นสาวใช้คนสนิทของ

"เจ้าลุกลี้ลุกลนขนาดนี้เกิดอะไรขึ้นหรือ?"

"คุณหนูสี่ไม่สบาย ข้าน้อยกำลังจะออกไปตามหมอมาให้คุณหนูเจ้าค่ะ"

เซี่ยจินอานขมวดคิ้วเล็กน้อย "พาข้าไป"

สาวใช้ลังเลเล็กน้อย นางไม่รู้ว่าควรเชื่อคุณหนูรองที่เพิ่งกลับจวนคนนี้หรือไม่ เซี่ยจินอานเห็นสาวใช้นิ่งไป นางเดินผ่านสาวใช้ไปคนเดียว โดยอาศัยความจำของตัวเองมุ่งหน้ายังเรือนของเซี่ยอี่ตง  สาวใช้เห็นว่าตัวเองขวางไม่อยู่ ได้แต่เดินตามหลังเซี่ยจินอาน เพื่อป้องกันไม่ใช้นางทำอะไรที่ไม่ดีกับคุณหนูสี่