ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 257

เซี่ยจินอานมาถึงเรือนจินซีที่เป็นที่พักของนางและยังเป็นเรือนผุๆเล็กๆ เรือนนี้เล็กมาก เทียบได้กับครึ่งหนึ่งของพื้นที่ว่างในสวน ในเรือนมีเพียงสองห้อง ห้องใหญ่หนึ่งห้องและห้องเล็กหนึ่งห้อง

ประตูไม้สีก็ลอกแล้ว เซี่ยจินอานผลักประตูออกมีเสียงที่ไม่ได้รับการซ่อมมาหลายปี "เอี๊ยด" เดินเข้าประตูดูการตกแต่งภายในเรียบง่ายมาก เรียกได้ว่าเป็นห้องที่ว่างเปล่ามีแต่ผนังสี่ด้าน! มีโต๊ะและเก้าอี้สี่ตัวอยู่ตรงกลาง กาน้ำชาและถ้วยชาสี่ใบวางอยู่บนโต๊ะ ไม่มีอะไรนอกจากนี้

ด้านขวาสุดเป็นเครื่องปักผ้า   เซี่ยจินอานเหลือบมองเล็กน้อย แต่มองไม่ชัดเจนว่าบนผ้าปักนั้นคืออะไร

ทางด้านซ้ายใช้ผ้าสีเทาอ่อนคั่นระหว่างด้านในกับด้านนอก  เซี่ยจินอานเปิดผ้านั้นแล้วเดินเข้าไป ริมหน้าต่างมีโต๊ะเครื่องแป้ง  บนโต๊ะเครื่องแป้งมีเพียงปิ่นปักผมราคาถูกไม่กี่อัน มีกระจกหนึ่งบานและหวีไม้  ไม่มีอะไรนอกจากนี้แล้ว ข้างผนังเป็นตู้เสื้อผ้าเก่า

บนเตียงมีเด็กผู้หญิงใบหน้าแดงก่ำคนหนึ่งนอนอยู่ อายุประมาณสิบสองปี  เซี่ยจินอานมองครู่เดียวก็รู้ว่านั่นคือเซี่ยอี่ตง

มองเห็นเซี่ยอี่ตงครั้งแรก นางใช้สายตามองเซี่ยอี่ตงขึ้นลง พบว่าปัญหาบนตัวของเด็กหญิงคนนี้ไม่น้อยเลย ไม่เพียงแต่ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำที่เกิดจากการขาดสารอาหารในระยะยาว อาการต่างๆ เช่น โรคโลหิตจาง  และตอนนี้มีไข้ตัวร้อนหลังจากได้รับความเย็น

และนางมีบาดแผลที่ดำคล้ำมากมายตามร่างกาย น่าจะเป็นเพราะได้รับการทารุณมาเป็นเวลาหลายปี

เซี่ยจินอานเดินเข้าไปฝังเข็มลงที่ข้อมือของเซี่ยอี่ตง จากนั้นได้ถามว่า: "คุณหนูของพวกเจ้าร่างกายเย็นแบบนี้ได้ยังไง?"

สาวใช้พูดอย่างโกรธเคืองว่า : "เป็นคุณชายสาม เพราะว่าในจวนมักไม่จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้คุณหนูสี่ ดังนั้นคุณหนูสี่จึงรับงานปักผ้าด้านนอกเพื่อหาเงิน วันนี้เช้าตรู่คุณหนูเอาผ้าปักลายใหม่ไปวางขายที่ร้าน ได้เงินมาไม่น้อย แต่ว่าพอกลับมาถึงจวนก็ถูกคุณชายสามพบเข้า คุณชายยืนกรานว่าคุณหนูสี่เป็นคนขโมยเงิน จึงได้ชิงเงินของคุณหนูไป แล้วยังผลักคุณหนูลงสระอีก"

"ตอนนี้อากาศก็ยิ่งมืดครึ้มเช่นนี้ น้ำในสระก็ยิ่งเย็นเข้ากระดูก หลังจากที่ถูกคนพาขึ้นมาจากสระ คุณหนูสี่ก็ป่วยเลย เห็นว่ามีอาการไข้ขึ้นเรื่อยๆ ข้าน้อยจึงจะออกไปตามหมอมา  คิดไม่ถึงว่าจะเจอกับคุณหนูรองเจ้าค่ะ…"