ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 257

เซี่ยจินอานมาถึงเรือนจินซีที่เป็นที่พักของนางและยังเป็นเรือนผุๆเล็กๆ เรือนนี้เล็กมาก เทียบได้กับครึ่งหนึ่งของพื้นที่ว่างในสวน ในเรือนมีเพียงสองห้อง ห้องใหญ่หนึ่งห้องและห้องเล็กหนึ่งห้อง

ประตูไม้สีก็ลอกแล้ว เซี่ยจินอานผลักประตูออกมีเสียงที่ไม่ได้รับการซ่อมมาหลายปี "เอี๊ยด" เดินเข้าประตูดูการตกแต่งภายในเรียบง่ายมาก เรียกได้ว่าเป็นห้องที่ว่างเปล่ามีแต่ผนังสี่ด้าน! มีโต๊ะและเก้าอี้สี่ตัวอยู่ตรงกลาง กาน้ำชาและถ้วยชาสี่ใบวางอยู่บนโต๊ะ ไม่มีอะไรนอกจากนี้

ด้านขวาสุดเป็นเครื่องปักผ้า   เซี่ยจินอานเหลือบมองเล็กน้อย แต่มองไม่ชัดเจนว่าบนผ้าปักนั้นคืออะไร

ทางด้านซ้ายใช้ผ้าสีเทาอ่อนคั่นระหว่างด้านในกับด้านนอก  เซี่ยจินอานเปิดผ้านั้นแล้วเดินเข้าไป ริมหน้าต่างมีโต๊ะเครื่องแป้ง  บนโต๊ะเครื่องแป้งมีเพียงปิ่นปักผมราคาถูกไม่กี่อัน มีกระจกหนึ่งบานและหวีไม้  ไม่มีอะไรนอกจากนี้แล้ว ข้างผนังเป็นตู้เสื้อผ้าเก่า

บนเตียงมีเด็กผู้หญิงใบหน้าแดงก่ำคนหนึ่งนอนอยู่ อายุประมาณสิบสองปี  เซี่ยจินอานมองครู่เดียวก็รู้ว่านั่นคือเซี่ยอี่ตง

มองเห็นเซี่ยอี่ตงครั้งแรก นางใช้สายตามองเซี่ยอี่ตงขึ้นลง พบว่าปัญหาบนตัวของเด็กหญิงคนนี้ไม่น้อยเลย ไม่เพียงแต่ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำที่เกิดจากการขาดสารอาหารในระยะยาว อาการต่างๆ เช่น โรคโลหิตจาง  และตอนนี้มีไข้ตัวร้อนหลังจากได้รับความเย็น

และนางมีบาดแผลที่ดำคล้ำมากมายตามร่างกาย น่าจะเป็นเพราะได้รับการทารุณมาเป็นเวลาหลายปี

เซี่ยจินอานเดินเข้าไปฝังเข็มลงที่ข้อมือของเซี่ยอี่ตง จากนั้นได้ถามว่า: "คุณหนูของพวกเจ้าร่างกายเย็นแบบนี้ได้ยังไง?"

สาวใช้พูดอย่างโกรธเคืองว่า : "เป็นคุณชายสาม เพราะว่าในจวนมักไม่จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้คุณหนูสี่ ดังนั้นคุณหนูสี่จึงรับงานปักผ้าด้านนอกเพื่อหาเงิน วันนี้เช้าตรู่คุณหนูเอาผ้าปักลายใหม่ไปวางขายที่ร้าน ได้เงินมาไม่น้อย แต่ว่าพอกลับมาถึงจวนก็ถูกคุณชายสามพบเข้า คุณชายยืนกรานว่าคุณหนูสี่เป็นคนขโมยเงิน จึงได้ชิงเงินของคุณหนูไป แล้วยังผลักคุณหนูลงสระอีก"

"ตอนนี้อากาศก็ยิ่งมืดครึ้มเช่นนี้ น้ำในสระก็ยิ่งเย็นเข้ากระดูก หลังจากที่ถูกคนพาขึ้นมาจากสระ คุณหนูสี่ก็ป่วยเลย เห็นว่ามีอาการไข้ขึ้นเรื่อยๆ ข้าน้อยจึงจะออกไปตามหมอมา  คิดไม่ถึงว่าจะเจอกับคุณหนูรองเจ้าค่ะ…"

ในสมองของเซี่ยจินอานสาดส่องใบหน้าของเซี่ยยู่หลินแล้ว  ค่อยๆขมวดคิ้วขึ้น

"ไปเอากระดาษพู่กันกับหมึกมาให้ข้า ข้าจะเขียนใบสั่งยาให้ เจ้าไปรับยา"

สาวใช้ตรงไปที่ห้องเล็ก หยิบกระดาษพู่กันหมึกออกมาหนึ่งชุด เซี่ยจินอานเขียนใบสั่งยาสามชุด ชุดที่หนึ่งเป็นยาบำรุงร่างกายให้กับเซี่ยอี่ตง ชุดที่สองรักษาอาการไข้ ชุดที่สามไล่อาการช้ำในของนาง

"เงินของพวกเจ้าถูกชิงไปแล้ว ตอนนี้ยังมีเงินเหลืออยู่ไหม?"

สาวใช้ส่ายหน้าด้วยใบหน้าที่แดง : "ไม่มีแล้วเจ้าค่ะ…"

เซี่ยจินอานหยิบเงินออกมาจากหน้าอกหนึ่งก้อนยื่นให้กับสาวใช้ "หลังจากเอายามาแล้ว ก็ไปซื้อเค้กเอ๋อเจียวให้คุณหนูของพวกเจ้า"

"เจ้าค่ะ ข้าน้อยขอบคุณคุณหนูรองมากเจ้าค่ะ" สาวใช้ดีใจจนน้ำตาไหล

"รีบไปเถอะ ข้าจะช่วยเจ้าดูแลคุณหนูของพวกเจ้า"เซี่ยจินอานยิ้มแล้วพูด

สาวใช้รับใบสั่งยาและเงินก็ออกไปทันที

เซี่ยจินอานนั่งอยู่ข้างเตียงฝังเข็มให้กับเซี่ยอี่ตง ไล่อาการช้ำในขับออกจากร่างกายนาง เปิดเสื้อบนร่างกายของนาง บนคอมีแต่รอยแผลเป็นเต็มไปหมด เห็นได้ว่าทุกวันต้องถูกทารุณไม่น้อย

เซี่ยจินอานหยิบยาออกจากหน้าอกมาหนึ่งห่อ  นี่คือยาลบรอยแผลเป็นที่นางทำขึ้นมาก่อนหน้านี้ ใช้นิ้วชี้ของนางป้ายยาเล็กน้อยแล้วทาลงบนแผลเป็นของเซี่ยอี่ตงเบาๆ โชคดีแผลเป็นนี้ไม่ลึกมาก แผลไม่ได้ลึกมาก เป็นเพียงรอยขีดข่วนผิวด้านนอก มิฉะนั้น นางจะไม่สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้แน่!