ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 258

หลังจากที่นางทายาให้กับเซี่ยอี่ตงเสร็จ สาวใช้รีบกลับมาพร้อมกับยา

เซี่ยจินอานมองไปที่ยาในมือของสาวใช้ หยิบออกมาหนึ่งห่อ "ไปเคี่ยวยาห่อนี้ก่อน ถอนไข้ให้กับคุณหนูของเจ้าก่อน"

หลังจากที่สาวใช้รับคำสั่งแล้วก็รีบไปเคี่ยวยาทันที เซี่ยจินอานว่างไม่มีอะไรทำเลยเดินไปรอบๆห้องของนาง สุดท้ายก็หยุดอยู่ข้างๆเครื่องปักผ้า โน้มตัวลงสังเกตดู งานปักนี้เสร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง  แต่สามารถมองโครงร่างโดยประมาณออกได้ น่าจะเป็นปักภาพวิว

นางเคยเห็นงานปักของซูหยาว เดิมทีคิดว่างานของนางดีมากแล้ว ตอนนี้กำลังดูงานปักของเซี่ยอี่ตง ถึงได้เข้าใจว่าผลงานยอดเยี่ยมเป็นยังไง ภูมิทัศน์นี้เหมือนจริงมาก เหมือนกับสามารถมองเห็นน้ำกำลังไหล สัมผัสความชันและอันตรายของภูเขา

มิน่าล่ะถึงได้สามารถอาศัยการขายผ้าปักเลี้ยงชีพได้ และก็มีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆ  เสียงไอขัดจังหวะความคิดของเซี่ยจินอาน และรีบเดินไปที่เตียง มองเห็นเซี่ยอี่ตงฟื้นแล้ว

เนื่องจากเป็นไข้ร่างกายสูญเสียน้ำมาก กระหายน้ำจนสุดจะทน นางจึงร้องไห้ด้วยเสียงแหบแห้ง : "จูจู เทน้ำให้ข้าที"

เซี่ยจินอานได้ยินคำนี้ เทน้ำหนึ่งแก้วให้นางแล้วยื่นให้ทันที เซี่ยอี่ตงลุกขึ้นนั่งแล้วรับน้ำในขณะนั้นถึงได้เห็นหน้าคนที่อยู่ในห้อง พูดอย่างน่าประหลาดใจว่า : "พี่รอง"

"ดื่มน้ำก่อน" เซี่ยจินอานพูด

เซี่ยอี่ตงรับน้ำมา ด้วยความกระหายน้ำมากจึงไม่ได้คำนึงถึงภาพลักษณ์ดื่มน้ำในแก้วจนหมด แล้วถามอย่างเขินอายว่า : "พี่รองทำไมพี่มาอยู่ที่นี่?จูจูล่ะ?"

จูจูน่าจะเป็นสาวใช้คนสนิทของนาง

"นางไปเคี่ยวยาให้เจ้าอยู่"

พูดถึงก็มาพอดีเลย ในตอนนี้จูจูได้ยกถ้วยยาเดินเข้ามา มองเห็นเซี่ยอี่ตงฟื้นแล้ว พูดด้วยความดีใจว่า: "คุณหนูฟื้นแล้ว"

เซี่ยจินอานถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อเว้นที่ว่างให้จูจูเข้าไปป้อนยา

เซี่ยอี่ตงมองถ้วยยาดำๆที่อยู่ในมือของจูจู ขมวดคิ้วเล็กน้อยพูดว่า: "เจ้าเอาเงินที่ไหนไปซื้อยา?"