ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 269

เซี่ยจินอานรับมาดู แต่ละงานราคาไม่น้อยเลย ล้วนแล้วแต่หนึ่งพันตำลึงขึ้นไป

ที่ราคาสูงที่สุดคือลอบสังหารเหรินอวี้สื่อ! ราคาถึงหนึ่งหมื่นตำลึง

เซี่ยจินอานชี้ไปที่รายชื่อของเหรินอวี้สื่อแล้วถามว่า : "ใครมอบหมายให้ทำงานนี้?"

มู่หลานจิ่นดูครู่หนึ่งแล้วพูดว่า : "ประมุขต้องการลงมือเองหรือ? งานนี้ราคาสูงจริงแต่ว่าไม่จำเป็นที่จะให้ประมุขลงมือเอง ข้าน้อยกำลังจัดการให้พี่น้องเราลงมือ"

เซี่ยจินอานทำอะไรไม่ถูกเลย "...ข้าไม่ได้อยากลงมือ ข้าแค่อยากรู้ว่างานนี้คนที่มอบหมายให้ทำคือใคร"

มู่หลานจิ่นตอบ : "หยุนเทียนยิ่น"

ในใจของเซี่ยจินอานตึงเครียดเมื่อได้ยินชื่อ เหรินอวี้สื่อคนนี้เรียกได้ว่าเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์ต่อประเทศชาติและประชาชน คิดไม่ถึงว่าหยุนเทียนยิ่นบอกจะฆ่าก็ฆ่า! เลอะเลือนจริงๆ!

อีกทั้งยังยืมมือของสำนักซื่ออิ่งฆ่าคน เดินหมากได้ดีจริงๆ!

เหรินอวี้สื่อได้สะสมชื่อเสียงที่ดีไว้มากมายในหมู่ประชาชนเนื่องจากเหตุการณ์ในบ้านฉืออาน ถ้าหากเหรินอวี้สื่อตายอย่างมีเงื่อนงำในน้ำมือของสำนักซื่ออิ่ง ประชาชนมีแต่เพิ่มความเกลียดชังต่อสำนักซื่ออิ่ง

"ยกเลิกคืนงานนี้ซะ" เซี่ยจินอันพูด "จะทำอะไรเหรินอวี้สื่อไม่ได้"

มู่หลานจิ่นแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ อดไม่ได้ที่จะถาม เซี่ยจินอานอธิบายข้อดีและข้อเสียให้มู่หลานจิ่นฟัง

จากนั้นพูดต่อไปว่า : "ตอนนี้สำนักซื่ออิ่งมิอาจทำการอันใดเหมือนที่ผ่านมาได้อีก ตอนนี้พวกเราอยู่ที่แจ้ง ศัตรูอยู่ที่มืด ลูกศรในที่มืดป้องกันยาก"

มู่หลานจิ่นหลังจากฟังจบก็ไม่ถามอะไรมาก

เซี่ยจินอานเลือกรายการที่อยู่ในมือ บุคคลสำคัญด้านบนที่ถูกลอบสังหารทุกคน เซี่ยจินอานถามถึงเรื่องราวชีวิตของคนเหล่านี้ทั้งหมด ว่าเป็นคนดีหรือไม่ดีแล้วค่อยตัดสินใจว่าจะรับหรือไม่รับงาน

มู่หลานจิ่นนิ่งไม่พูดจามองดูเซี่ยจินอานเลือกอย่างใจเย็น ในใจเกิดความสงสัยอย่างมาก

แต่ไหนแต่ไรสำนักซื่ออิ่งฆ่าคนไม่ดูข้อมูลเหล่านี้ ทำไมประมุขตอนนี้กลับเลือกล่ะ?

ตอนนี้จะฆ่าแต่ละคนต้องแยกดีเลวแล้ว

หลังจากกลับมาจากสนามโจรกรรม ประมุขเปลี่ยนไปเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นกิริยาหรือมารยาท ตลอดจนวิธีการจัดการเรื่องต่างๆก็ต่างไปจากเดิมมาก

มู่หลานจิ่นเก็บความสงสัยที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆของเขาไว้ในใจ และคงต้องนำเรื่องที่คุยกันนี้ไปปรึกษากับคนอื่นอีกสามคน

ในห้องใต้ดินที่มืดมิดนี้ เซี่ยจินอานไม่รู้สึกว่าเวลาผ่านไป ดูได้สักพักก็รู้สึกง่วง ถึงได้รู้ว่าตอนนี้ดึกแล้ว ดังนั้นเขาและมู่หลานจิ่นจึงเดินออกจากห้องใต้ดิน

ตอนนี้ได้เข้าสู่เวลากลางคืนแล้ว เซี่ยจินอานเดินอยู่ในเรือน จะสำรวจดูเรือนหลังนี้อีกครั้ง

ในเมื่อทุกคนต่างก็ยืนอยู่ภายใต้แสงตะวัน สถานที่นี้ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้แล้ว

พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกับพวกเขา จะย้ายของไปจากที่นี่

จำได้ว่าหยุนฝู้เฉินเคยพูดถึงสำนักงานใหญ่ที่ถูกต้องตามกฎหมายของสำนักซื่ออิ่ง สามารถอพยพเข้าเมืองหลวงได้เลย

หลังจากที่เซี่ยจินอานกลับมาที่จวนแม่ทัพ บังเอิญพบกับเซี่ยยู่หลินที่เคยเจอกันเพียงแค่ครั้งเดียวบนถนนริมสระ

ซึ่งกำลังเมาอยู่ บ่าวพยุงอยู่ข้างๆ ทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเครื่องแป้งที่มีราคาถูก

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามาจากที่ไหน

เซี่ยจินอานขมวดคิ้ว อยากจะเดินผ่านไปทางด้านข้างของเขา

แต่คิดไม่ถึงว่าคนนั้นเมาจนเลอะเลือน แต่ความลามกยังไม่เปลี่ยน

ขวางทางเดินของเซี่ยจินอาน พูดหยอกล้อว่า : "คน คนสวย เจ้าเป็นแม่นางตระกูลไหน!"

"ถอยไป" เซี่ยจินอานพูด

แน่นอนว่าบ่าวที่อยู่ข้างรู้จักเซี่ยจินอาน ตกใจจนอยากจะลากเซี่ยยู่หลินออกไป แต่ว่าเซี่ยยู่หลินกลับดิ้นจนหลุดออกจากบ่าว

ยืนเซอยู่ตรงหน้าเซี่ยจินอาน ยิ้มและพูดว่า : "คนสวย ดุ ดุดี! ข้า ข้าชอบ"

เซี่ยจินอานเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม "เจ้าชอบหรือ? ข้ายังดุได้มากกว่านี้อีก เจ้าจะเอาไหม?"

เซี่ยยู่หลินยิ้มลามก มืออยากแตะเอวเซี่ยจินอาน "มากกว่านี้อย่างไร?"

มุมปากของเซี่ยจินอานค่อยๆยิ้มกว้างขึ้น แล้วยกเท้าขึ้นเตะ เตะคนนั้นลงไปในสระ

"ลงไปในสระจะได้ตื่น!"