ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 271

"เสด็จพ่อ ลูกอยากเปิดโรงหมอแห่งหนึ่งในพื้นบ้าน"

เมื่อหยุนเทียนยิ่นได้ยินเช่นนี้ ขมวดคิ้วและตะคอกอย่างเย็นชาว่า:"พูดเพ้อเจ้อ!ในฐานะองค์หญิงแห่งแคว้นหนึ่ง จะไปเปิดโรงหมอและปรากฏตัวท่ามกลางผู้คนในพื้นบ้านได้อย่างไร!"

หยุนฉีฝูเห็นเช่นนี้ ก็รีบพูดปลอบใจว่า:"เสด็จพ่อ ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าเปิดโรงหมอในนามราชวงศ์ เพื่อช่วยประชาชนรักษาโรค นี่คือการทำให้ราชวงศ์ได้หน้า!คือการสร้างประโยชน์แก่ประชาชนและทำให้เสด็จพ่อเป็นที่เคารพรักของปวงชนมากยิ่งขึ้น!"

"อีกอย่างเสด็จพ่อท่านรักประชาชนดั่งลูกตนเอง แถมยังเป็นพระมหากษัตริย์ที่มีความเมตตา ซึ่งท่านก็อยากช่วยเหลือประชาชนที่ทุกข์ทรมานเหล่านั้นด้วยใช่หรือไม่?"

เมื่อหยุนเทียนยิ่นได้ยินคำเหล่านี้ ตนก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

หากเปิดโรงหมอในนามราชวงศ์จริงละก็ ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีที่จะเอาชนะใจประชาชน

แต่นี่ก็เป็นดาบสองคม ที่มีทั้งข้อดีและข้อเสีย

หยุนฉีฝูเห็นสีหน้าของหยุนเทียนยิ่นผ่อนคลายลง ดังนั้นจึงพูดต่อว่า:"ได้ยินว่าหมอหลวงฉีมีลูกสาวที่เชี่ยวชาญทักษะด้านการแพทย์มาก เช่นนี้ก็ให้ลูกสาวของหมอหลวงฉีตรวจดูอาการที่โรงหมอ ถึงตอนนั้นลูกก็เป็นเพียงผู้ที่อยู่เบื้องหลังคนหนึ่ง ผู้ที่ทำสิ่งต่างๆและรักษาโรคจริงก็ยังคงเป็นลูกสาวของหมอหลวงฉี"

สิ่งที่หยุนฉีฝูต้องการก็คือเปิดโรงหมอตรงข้างกับโรงหมอของเซี่ยจินอาน กดขี่เซี่ยจินอานทำให้โรงหมอของหล่อนเปิดต่อไปไม่ได้!ดังนั้นนางจึงต้องดำเนินการอย่างลับๆ จากนั้นก็หาคนคนหนึ่งมาเป็นโล่กำบัง จะไม่โง่ไปลงมือทำเองหรอก!

เมื่อหยุนเทียนยิ่นฟังแล้วก็นึกคิดในใจ

หากเป็นเช่นนี้จริง หากทำได้ดีก็เป็นคุณงามความดีของราชวงศ์ และถ้าหากทำไม่ดีก็โทษไปยังครอบครัวหมอหลวงฉี!

แต่ว่า...

"พูดมาเถอะ จุดประสงค์ที่แท้จริงของเจ้าคืออะไร?"

เขาไม่เชื่อหรอกว่าลูกสาวของเขาที่ไม่เคยสนใจเลยว่าใจปวงชนคืออะไรแม้แต่น้อย จู่ๆก็คิดที่จะมาเปิดโรงหมอได้

หยุนฉีฝูเบะปากและพูดอย่างไม่พอใจว่า:"ก็เป็นเพราะไอ้เซี่ยจินอานนั่นแหละ ได้ยินว่านางจะเปิดโรงหมอ ลูกไม่พอใจยิ่งนัก!นางรังแกลูกเช่นนั้น แม้ลูกมิอาจรังแกนางได้อย่างเปิดเผย แต่ก็สามารถแอบลอบกัดนางได้!"

หยุนเทียนยิ่นหรี่ตาลงเล็กน้อย นี่ก็ถือเป็นวิธีหนึ่งที่ดี

"ข้าอนุญาต"

หยุนฉีฝูทำหน้าดีใจ "จริงเหรอเพคะ?เสด็จพ่อดีที่สุดเลย!ลูกรักเสด็จพ่อที่สุดเลย!"

หยุนเทียนยิ่นยิ้มจางๆ"อย่างพึ่งดีใจไป หากเจ้าจะเปิดโรงหมอ ก็ต้องทำให้ดี จงเหยียบผู้อื่นไว้ใต้เท้าซะ!"

"อืม!"หยุนฉีฝูรีบหยักหน้า!

จากนั้นหยุนฉีฝูก็ได้เงินก้อนหนึ่งจากหยุนเทียนยิ่นแล้วก็ให้คนไปซื้อร้านที่อยู่ตรงข้ามโรงหมอของเซี่ยจินอาน

บังเอิญยิ่งนักร้านตรงข้ามนี้เคยเป็นร้านขายยามาก่อน ดังนั้นจึงซื้อเลยทีเดียวและของด้านในนั้นก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เพียงแค่ว่าเอาป้ายประตูออกและเตรียมเปิดร้านพร้อมกับโรงหมอของ

เซี่ยจินอานไม่รู้กับเรื่องที่เกิดขึ้นพวกนี้สักนิดเลย เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นตื่นมา ก็เดินตรงไปที่ลานข้างๆไปหาเพ้ยจิ่วชวนกับคนอีกสามคน เตรียมปรึกษาหารือเกี่ยวกับเส้นทางการพัฒนาของสำนักซื่ออิ่งในอนาคต

ตอนเซี่ยจินอานเดินมาถึง มีเพียงเพ้ยจิ่วชวนและกงซุนหนันเสียนอยู่เท่านั้น ส่วนอีกสองคนนั้นไปทำภารกิจแล้ว

แต่เพ้ยจิ่วชวนกับกงซุนหนันเสียนก็ไม่ได้ว่างเหมือนกัน

เพ้ยจิ่วชวนทำเตาที่เอามาหลอมทำอาวุธโดยเฉพาะไว้อันหนึ่งในลาน เพ้ยจิ่วชวนกำลังตีเหล็กอยู่ ส่วน

กงซุนหนันเสียนก็ช่วยเขาดึงกล่องเป่าลมอยู่ข้างๆ เซี่ยจินอานยืนอยู่หน้าลานมองสังเกตอย่างละเอียด และในที่สุดก็เดินเข้าไป

"นี่เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?"

เพ้ยจิ่วชวนได้ยินเสียงของเซี่ยจินอานก็ไม่ได้หยุดงานในมือลง ทุบค้อนลงไปทีเดียวก็มีประกายไฟเป็นประกาย

"ช่วงนี้กระหม่อมกำลังคิดที่จะสร้างอาวุธดาบหนึ่งดาบที่ฟันเหล็กเหมือนโคลนได้ แต่ลองมาหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ เมื่อวานเพิ่งทำเตาหลอมเสร็จ กระหม่อมก็เลยอยากลองดู หากเหล็กนี้ผ่านการทุบตีมาหลายร้อยพันครั้ง มันจะสำเร็จหรือไม่"

เมื่อเซี่ยจินอานฟังแล้วก็ส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวว่า:"ผิดแล้ว"