ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 285

บนในหน้าของเซี่ยจินอานยังไม่หายง่วงนอน "ทะเลาะอะไรกันแต่เช้า"

พูดจบก็หาว

จะยังไงเซี่ยยู่หลินก็เป็นผู้ชำนาญในด้านนี้อยู่แล้ว เขาดูออกว่าหญิงคนหนึ่งได้มีอะไรกับผู้ชายหรือไม่

เมื่อมองดูท่าทางที่ผ่อนคลายของเซี่ยจินอานนี้ ไม่มีอาการอ่อนเพลียหลังมีอะไรแล้วเลย

ไม่มีร่องรอยของความคลุมเครือบนคอเปล่านั้นเลย

แค่ดูก็รู้ว่าแผนการของพวกเขาล้มเหลวไปแล้ว

แต่เซี่ยยู่หลินไม่เชื่อ จึงบุกเข้าไปในห้องนอนของเซี่ยจินอานและค้นหาทุกที่

"คนล่ะ!เจ้าซ่อนคนไว้ที่ไหนแล้ว?"

เซี่ยจินอานเอนพิงอยู่ที่ขอบประตู มองดูเซี่ยยู่หลินที่บ้าคลั่งอย่างเกียจคร้าน

"นี่เจ้าหาคนกะไรรึ?"

เซี่ยยู่หลินค้นไปทั่วห้องแต่ไม่พบคนเลย สุดท้ายก็เดินไปข้างเซี่ยจินอานด้วยความโมโห: "เจ้าเอาผู้ชายที่มีอะไรกับเจ้าในเมื่อคืนนี้ไปซ่อนไว้ที่ไหนแล้ว?ไอ้หญิงเลวอย่าคิดว่าเจ้านำคนซ่อนเอาไว้ ก็จะปกปิดความจริงเรื่องที่เจ้าพาผู้ชายกลับบ้านได้"

"ผู้ชายอะไร?" เซี่ยจินอานเลิกคิ้ว "ห้องของข้ามีเพียงข้าผู้เดียว เจ้าอย่าใส่ร้ายป้ายสีไปมั่วนะ"

"เป็นไปไม่ได้!เมื่อคืนเจ้า..."เซี่ยยู่หลินรู้ว่าตัวเองพูดผิด จึงรีบหุบปาก

"ข้าทำไม?"เซี่ยจินอานถามกลับ

เมื่อคืนนางก็เดาออกแล้วว่าเช้านี้จะมีการจับชู้ ดังนั้นเมื่อวานจึงทิ้งคนเข้าไปในห้องของเซี่ยยิวหรานเพียงผู้เดียว เหลือคนอีกหนึ่งคนไว้เล่นละครต่อ

เพียงแต่ว่าสุดท้ายจะปิดฉากอย่างไรก็อยู่ที่นาง

และในเวลานี้ซูหยาวก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอกอย่างรีบร้อน เดินไปด้วยและตะโกนไปด้วย:"คุณหนู เกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ"

ชั่วขณะที่ซูหยาวเข้ามา เซี่ยยู่หลินก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เตรียมยาและเตรียมคนไว้แล้วแท้ๆ ทำไมนางถึงไม่เป็นไร? หรือว่าตรงไหนผิดพลาดไป?

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำให้เจ้าตื่นตระหนกเช่นนี้"

"คือคุณหนูใหญ่ คุณหนูใหญ่นาง นาง..." ซูหยาวอายเกินกว่าจะพูดออกมา

"มีอะไรก็พูด เจ้าอ้ำๆอึ้งๆเช่นนี้เมื่อไหร่กัน"

"คุณหนูใหญ่พบปะส่วนตัวกับผู้ชายและถูกคนพบเห็นเข้าเจ้าค่ะ"

เซี่ยยู่หลินแข็งทื่ออยู่ที่เดิม เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

เป็นพี่ใหญ่ได้อย่างไร?!ตรงไหนผิดพลาดไปกันแน่!

ควรจะเป็นเซี่ยจินอานไอ้สารเลวนี้ไม่ใช่รึ?

เซี่ยยู่หลินเดินไปตรงหน้าของซูหยาวอย่างโกรธจัดและพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า:"เจ้าพูดใหม่สิ!ใครพบปะส่วนตัวกับผู้ชาย!"

ซูหยาวแกล้งทำเป็นกลัวจนหดตัวและพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆว่า "คือ คือ คุณ คุณหนูใหญ่เจ้าค่ะ"

"เจ้าโกหก!"เซี่ยยู่หลินคำรามอย่างโกรธจัด จากนั้นก็หันไปมองเซี่ยจินอานด้วยตาที่แดงแล้วพูดว่า"เจ้าเป็นคนทำการลับหลัง เจ้ากำลังวางแผนทำร้ายพี่ใหญ่!"

จากนั้นเขาก็เดินไปอย่างรวดเร็วเพื่อไปยังเซี่ยจินอานและพยายามคว้าปลอกคอของเซี่ยจินอาน แต่ถูกเซี่ยจินอานเตะออกไป

"เจ้าบ้าคลั่งอะไรแต่เช้า!"

เซี่ยยู่หลินจับหน้าอกของตนที่ถูกเตะ บนใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความแค้น

นี่เป็นครั้งที่สอง! ครั้งที่สองที่โดนนังแพศยานี้เตะล้ม!

เซี่ยจินอานเพิกเฉยต่อความขุ่นเคืองของเซี่ยยู่หลิน จัดเสื้อผ้าของเขาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ในเมื่อทางพี่ใหญ่มีเรื่องเกิดขึ้น การเป็นน้องสาวจะไม่ไปดูได้ยังไง"

ว่าแล้วก็พาซูหยาวกับซูหลานเดินไปทางลานของเซี่ยยิวหราน

ในเวลานี้ เพราะเสียงกรีดร้องของเซี่ยยิวหรานทำให้ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันนอกลานยิวหราน และคนที่บุกเข้าไปในห้องคนแรกนั้นก็ถูกไล่ออกมา

ส่วนเซี่ยยิวหรานก็มองดูชายที่นอนอยู่บนเตียงของตัวเองด้วยความมึนงง

นางจำได้ว่าเมื่อคืนไม่มีผู้ชายนี่นา...

เหตุใดจู่ๆถึงมีคนเช่นนี้ปรากฏขึ้น

ผู้ชายคนนี้ควรจะอยู่ในลานของเซี่ยจินอานไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่!

นี่มันเกิดไรขึ้นกันแน่!

เซี่ยยิวหรานอกอีแป้นจะแตกอยู่แล้ว จากนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียง สายตาของนางนั้นมีความบ้าคลั่งบ้าเล็กน้อย

วิ่งไปที่มุมห้องหยิบกระบี่ของตัวเอง แล้วเดินมาทางคนขับรถม้า!