ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 284

เซี่ยจินอานก็ตรวจสอบกฎการให้สะสมแต้มดู ผู้ป่วยระดับขั้นต้นบวกหนึ่งคะแนน ผู้ป่วยระดับขั้นกลางบวกห้าคะแนน ผู้ป่วยระดับขั้นสูงบวกสิบคะแนน

กฎนี้แตกต่างจากกฎการอัพเลเวล กฎการอัพเลเวลจะดูเฉพาะเคสผู้ป่วย และกรณีที่เคสผู้ป่วยเหมือนกันจะไม่ให้ประสบการณ์ แต่กฎแต้มจะขึ้นอยู่กับจำนวนคน แม้ว่าเคสผู้ป่วยจะเหมือนกันแต่ก็จะให้แต้มเช่นเคย!

เซี่ยจินอานดูบันทึกสุขภาพ และด้านบนนี้ก็เพิ่มผู้ป่วยระดับขั้นต้นอีกห้าแบบ

หลังจากตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงใหม่ทั้งหมดของระบบเสร็จ เซี่ยจินอานก็หลับไปอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

แต่ในลานอันหรูหราอีกแห่งหนึ่งนั้น กลับมีคนกำลังถูกทุกข์ทรมานอย่างตายทั้งเป็น

เซี่ยยิวหรานรู้สึกเหมือนคลื่นความร้อนที่ปะทุขึ้นในร่างของตน! ร่างกายของนางร้อนผ่าวราวกับอยู่ในทะเลเพลิง นางลุกขึ้นจากเตียงอย่างลำบากเพื่อต้องการหาน้ำแข็งก้อนหนึ่งมาคลายร้อน แต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรง จนล้มลงอยู่กับพื้น

ความเยือกเย็นบนพื้นทำให้นางผ่อนคลายไปชั่วคราว และอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องอย่างแผ่วเบา

จากนั้นนางก็รู้สึกว่าเสียงนี้น่าละอายอย่างยิ่ง จึงกัดริมฝีปากไว้แน่นๆ

ความเย็นของพื้นดินเริ่มทำให้นางพอใจไม่ได้อีกต่อไป และนางก็ทนไม่ไหวจนถอดเสื้อผ้าบนตัวออก...

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้ นอกจากเจี่ยยีที่เฝ้าไว้บนหลังคา

หลังจากสองชั่วยามผ่านไป ห้องด้านในก็ไม่มีเสียงอะไรอีก เจี่ยยีจึงค่อยลงมาจากหลังคาแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ทันทีที่เปิดประตูก็เห็นเซี่ยยิวหรานที่เสื้อผ่าไม่เรียบร้อย ผิวกายแดงอยู่อย่างผิดปกติและนอนอยู่บนพื้น

ถูกทรมานด้วยยานานถึงสองชั่วยามทำให้นางหมดสติไป รู้แค่ว่าหอบหนักและรู้สึกมึนงงว่ามีใครบางคนกำลังเข้ามาใกล้ จากนั้นรู้สึกเจ็บปวดที่หลังคอแล้วก็เป็นลมไปเลย

เจี่ยยีย้ายนางไปบนเตียง จากนั้นก็หันหลังเดินจากไปและนำคนขับรถม้าที่เป็นลมไปเช่นกันเข้ามาแล้วโยนลงบนเตียงนาง