ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 283

ดวงดาวระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน และพระจันทร์ครึ่งดวงแขวนอยู่บนกิ่งไม้ เฝ้าดูทุกอย่างในลานอย่างเงียบ ๆ

เซี่ยจินอานนั่งตัวตรง โน้มตัวเล็กน้อยแล้วมองดูคนขับรถม้า

ใบหน้านั้นมีริ้วรอยมากมาย หน้าตาไม่ดี ร่างกายส่งกลิ่นเหม็นเน่า ผมมัน คงไม่ได้อาบน้ำมาหลายเดือนแล้ว อายุน่าจะอยู่ที่สี่สิบปีขึ้นไป

หาผู้ชายแบบนี้มา ต้องบอกว่าอีกฝ่ายต้องการจะทำให้นางอวดแตกไปจริงๆแหละ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เซี่ยจินอานก็หัวเราอย่างเยาะเย้ย

คนขับรถม้าเห็นเซี่ยจินอานจ้องเขาแบบนี้โดยไม่พูดอะไร และสุดท้ายยังยิ้มให้เขา จึงทำให้เขาคิดอยู่ในใจ

หรือว่าคุณหนูรองจะชอบใจเขาไปสักแล้ว?

คนขับรถม้าก็ใจกล้าขึ้นและพูดไปตรงๆว่า:"คุณหนูรอง ข้ามาให้ยาแก้พิษแก่ท่าน"

ยาแก้พิษอะไร ทุกคนต่างก็รู้แก่ใจดี

กับการกระทำเช่นนี้ของคนขับรถม้าแล้ว ทุกคนก็ต้องถอนหายใจและบอกว่า

สหาย เจ้าแน่มาก!

เซี่ยจินอานยิ้มเยาะ "ใครสั่งให้เจ้ามา"

"คุณหนูใหญ่เป็นคนบอกให้ข้ามาเอง"

เซี่ยจินอานไม่แปลกใจที่ได้ยินคำตอบนี้ และสุดท้ายก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"เช่นนั้นเจ้าก็ไปแก้ยาแก้พิษดีๆล่ะ!"

หลังจากนั้นก็ส่งสายตาให้เจี่ยยี และเจี่ยยีก็ตบที่หลังคอของคนขับรถม้าโดยตรง และคนคนนั้นก็เป็นลมหมดสติไปเลย

พูดกับฝูงชนที่สั่นเทาในลานว่า "พวกเจ้าแยกย้ายกันเถอะ"

หลังจากที่ทุกคนได้รับคำสั่ง พวกเขาก็แยกย้ายกันไปทันที และเดินอย่างเร็วมาก! และแค่รู้สึกว่าอยู่ต่อไปอีกสักพักก็จะเป็นภัย

จากนั้นก็เหลือบมองคนสามคนที่อยู่บนพื้น และพูดกับซูหลานกับซูหยาว: "ขังพวกเขาสามคนไว้ด้วยกันก่อน"

ชิงหลานน้ำตาคลอและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า "คุณหนูรอง ท่านบอกว่าท่านจะไม่ฆ่าพวกข้า"

"ข้าไม่ฆ่าพวกเข้า แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะปล่อยพวกเจ้าไป"

จากนั้นเซี่ยจินอานก็หันหลังกลับเข้าไปในห้องยาเล็กๆของตัวเอง หลังจากเลือกเครื่องยามาสองสามชนิดแล้ว ก็บดให้เป็นผงแล้วเอาให้เจี่ยยี: "วางให้เซี่ยยิวหรานและก็เฝ้าไว้อย่าให้คนเข้าไปในห้องของนางแม้แต่คนเดียว หลังจากผ่านไปสองชั่วยามเมื่อสูญเสียฤทธิ์ยาแล้วสาบคอนาง จากนั้นนำชายที่เป็นลมเมื่อสักครู่นี้โยนเข้าไปในห้องนาง"

"ขอรับ"

นี่คือยาโป๊ที่นางเพิ่งปรุงออกมา ฤทธิ์ยาแรงมาก แต่ผลของยามีเพียงแค่สองชั่วยาม ถ้าทนผ่านไปได้สองชั่วยามก็จะไม่เป็นไรเลย

นางก็แค่อยากจะ"หนามยอกเอาหนามบ่ง" แต่นางก็ไม่คิดที่จะทำลายความบริสุทธิ์ของเซี่ยยิวหรานจริง

ยุ่งมาทั้งวันเซี่ยจินอานก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยยิ่งนัก แต่ในใจก็ยังคงคิดแต่เรื่องของร้านค้าสะสมแต้มอยู่ ดังนั้นหลังจากนอนอยู่บนเตียง สติก็เข้าสู่ระบบและเปิดร้านค้าสะสมแต้มมาดู พบว่าร้านค้าสะสมแต้มแบ่งออกเป็นร้านค้าทั่วไปกับร้านค้าลึกลับ

เซี่ยจินอานตรวจสอบร้านค้าทั่วไปดูก่อน ร้านค้าทั่วไปคือของที่ซื้อและแลกเปลี่ยนด้วยคะแนน เปิดให้ใช้ไม่มากนัก เปิดให้ใช้เพียงสิบกริด กริดด้านหลังถูกล็อคเอาไว้หมด คงต้องอัพเลเวลถึงจะเปิดให้ใช้งาน

กริดทั้งสิบนี้เต็มไปด้วยยาทางการทหาร ยาแก้ปวด ยาห้ามเลือด อีพิเนฟรีนและอื่นๆ

และเซี่ยจินอานก็เปิดร้านค้าลึกลับดู พบว่าร้านค้าลึกลับใช้คะแนนแลกของรางวัล ซึ่งแบ่งออกเป็นระดับขั้นต้น ระดับขั้นกลาง และระดับขั้นสูง

ตอนนี้เปิดเฉพาะระดับขั้นต้นเท่านั้น ส่วนอีกสองระดับก็ถูกล็อคเอาไว้

ระดับขั้นต้นเปิดให้ใช้งานแล้ว แต่ในบนหน้าต่างระดับขั้นต้นนั้นมีเครื่องหมายคำถามใหญ่ๆ คุณไม่รู้หรอกว่าคุณจะจับได้อะไร

เซี่ยจินอานมองดูเงื่อนไขการจับของขวัญ สิบแต้มจับของขวัญหนึ่งครั้ง

แต่ตอนนี้เธอมีโอกาสจับฉลากฟรีหนึ่งครั้ง

เซี่ยจินอานเอื้อมมือไปคลิกยาที่ได้มาจากการจับฉลาก ผ่านไปสามวินาที เครื่องหมายคำถามเปลี่ยนเป็นยาแก้ปวด จากนั้นก็ใส่ยาแก้ปวดลงในกระเป๋าเป้โดยตรง

เธอเข้าใจแล้ว มันเหมือนกับการจับฉลากสัตว์เลี้ยงในเกม