ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 283

ดวงดาวระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน และพระจันทร์ครึ่งดวงแขวนอยู่บนกิ่งไม้ เฝ้าดูทุกอย่างในลานอย่างเงียบ ๆ

เซี่ยจินอานนั่งตัวตรง โน้มตัวเล็กน้อยแล้วมองดูคนขับรถม้า

ใบหน้านั้นมีริ้วรอยมากมาย หน้าตาไม่ดี ร่างกายส่งกลิ่นเหม็นเน่า ผมมัน คงไม่ได้อาบน้ำมาหลายเดือนแล้ว อายุน่าจะอยู่ที่สี่สิบปีขึ้นไป

หาผู้ชายแบบนี้มา ต้องบอกว่าอีกฝ่ายต้องการจะทำให้นางอวดแตกไปจริงๆแหละ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เซี่ยจินอานก็หัวเราอย่างเยาะเย้ย

คนขับรถม้าเห็นเซี่ยจินอานจ้องเขาแบบนี้โดยไม่พูดอะไร และสุดท้ายยังยิ้มให้เขา จึงทำให้เขาคิดอยู่ในใจ

หรือว่าคุณหนูรองจะชอบใจเขาไปสักแล้ว?

คนขับรถม้าก็ใจกล้าขึ้นและพูดไปตรงๆว่า:"คุณหนูรอง ข้ามาให้ยาแก้พิษแก่ท่าน"

ยาแก้พิษอะไร ทุกคนต่างก็รู้แก่ใจดี

กับการกระทำเช่นนี้ของคนขับรถม้าแล้ว ทุกคนก็ต้องถอนหายใจและบอกว่า

สหาย เจ้าแน่มาก!

เซี่ยจินอานยิ้มเยาะ "ใครสั่งให้เจ้ามา"

"คุณหนูใหญ่เป็นคนบอกให้ข้ามาเอง"

เซี่ยจินอานไม่แปลกใจที่ได้ยินคำตอบนี้ และสุดท้ายก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"เช่นนั้นเจ้าก็ไปแก้ยาแก้พิษดีๆล่ะ!"

หลังจากนั้นก็ส่งสายตาให้เจี่ยยี และเจี่ยยีก็ตบที่หลังคอของคนขับรถม้าโดยตรง และคนคนนั้นก็เป็นลมหมดสติไปเลย

พูดกับฝูงชนที่สั่นเทาในลานว่า "พวกเจ้าแยกย้ายกันเถอะ"

หลังจากที่ทุกคนได้รับคำสั่ง พวกเขาก็แยกย้ายกันไปทันที และเดินอย่างเร็วมาก! และแค่รู้สึกว่าอยู่ต่อไปอีกสักพักก็จะเป็นภัย