ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 282

"พวกที่ก่ออาชญากรรมร้ายแรง โทษเบาก็ตัดแขนขาและทำเป็นเหรินจื้อและห้อยไว้ในสำนักงานใหญ่เพื่อแสดงต่อสาธารณะ ในกรณีที่โทษหนักก็หั่นเนื้อด้วยมีด ใช้ยาบำรุงชีวิตเพื่อมิให้ตายไป แล้วโยนเข้าไปในป่าให้อาหารหมาป่า ผู้ที่ไม่ได้รับโทษในการประหารจะถูกลงโทษด้วยการเฆี่ยนตีและทดลองยาเป็นต้น"

ตาของเซี่ยจินอานกระตุก มองดูเจี่ยยี พบว่าสีหน้าของเขานั้นจริงจังมาก

ทั้งหมดนี้เป็นความจริงเหรอ

ส่วนชิงหลานและอีกคนเมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ก็ตกใจกลัวจนคุกเข่าลงบนพื้นตัวสั่นไม่หยุดและกล่าวว่า:"คุณหนูได้โปรดไว้ชีวิตพวกข้าด้วย"

"ไว้ชีวิตหรือไม่มันขึ้นอยู่กับทัศนคติของพวกเจ้า"เซี่ยจินอานกล่าว"บอกทุกสิ่งทุกอย่างมาหมด"

ชิงหลานกล่าวอย่างอกอีแป้นจะแตกว่า:"เป็นคุณหนูใหญ่กับคุณชายสาม!"

ชิงถิงพูดเห็นด้วยว่า:"ใช้เจ้าค่ะ พวกเขาเป็นคนสั่งให้พวกข้าวางยาให้ท่าน"

"ยาอะไร?"

"ยาหายขวัญ "ชิงหลานบอก

ยาหายขวัญเป็นยาโป๊ประเภทควันสลบชนิดหนึ่ง หากจุดธูปนี้ในห้อง มันจะส่งเพียงกลิ่นหอมจางๆของกลิ่นธูปไหว้พระ ซึ่งทำให้คนสูดดมเข้าไปอย่างไม่รู้ตัว แต่หลังจากสูดดมเข้าไปในปริมาณที่จำกัดก็จะได้ผลของปลูกราคะในตัว ฤทธิ์ยาของยานั้นแรง แถมยังไม่มียาแก้พิษด้วย

สีหน้าของซูหยาวเปลี่ยนไป และรีบวิ่งกลับเข้าห้องนอนของเซี่ยจินอาน นำธูปที่แตกหักอยู่บนพื้นเก็บขึ้นมา กลับไปข้างเซี่ยจินอานและเอาให้เซี่ยจินอาน

เซี่ยจินอานรับมาแล้วมองดูสักพัก จากนั้นก็เอาให้ซูหลานให้นางเก็บไว้ดีๆ

"มีธูปก็ต้องมีคนแน่นอน คนที่พวกเขาเตรียมไว้ล่ะ?"เซี่ยจินอานกล่าวอย่างเย็นชา

"ยัง ยังไม่มาเจ้าค่ะ"