ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 287

หวงย่านอวิ๋นรีบเดินมา และดุเซี่ยยิวหรานให้นางหยุดเดียวนี้

เจี่ยยีเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้โจมตี เขาจึงค่อยเก็บกระบี่และไปยืนข้างหลังเซี่ยจินอาน

หลังจากหวงย่านอวิ๋นได้ยินข่าวทางลานยิวหราน ก็เกือบโมโหจนเป็นลมไป!ลูกสาวที่นางเลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากเช่นนี้ จะถูกผู้ชายหยาบคายทำให้แปดเปื้อนไปได้อย่างไร!

ดังนั้นหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ก็รีบวิ่งมาทันทีเพื่อดูว่าเรื่องนี้ยังมีที่ไหนที่ชดเชยได้บ้าง หรือจะปิดปากคนที่รู้เรื่องอย่างไร!

แต่ว่าลานของนางอยู่ไกลออกไปหน่อย ช้ากว่าเซี่ยจินอานเพียงก้าวเดียว เข้ามาก็กลายเป็นเรื่องตลกเช่นนี้แล้ว

สายตาของนางตกอยู่บนตัวของเซี่ยยิวหราน เห็นเพียงว่าเสื้อผ้านางยุ่งเหยิงไปหมด เสื้อในถูกเปิดออกครึ่งหนึ่งและมีรอยฟกช้ำบนตัว ริมฝีปากก็บวม และมุมปากยังมีเลือดที่แห้งไปแล้ว

ดูอย่างไรก็เหมือนถูกคนอื่นรังแกมาแล้ว!

"ท่านแม่!"หลังจากเซี่ยยิวหรานได้ยินเสียงของหวงย่านอวิ๋น เต็มไปด้วยการได้รับความไม่เป็นธรรม และพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหวงย่านอวิ๋น และร้องไห้อย่างขมขื่น

เดิมที่หวงย่านอวิ๋นยังด่าว่าอยู่ แต่เมื่อเห็นลูกสาวสภาพเช่นนี้ก็ไม่อาจลงมือได้อีก

ตบหลังลูกสาวเบาๆและเกลี้ยกล่อมว่า: "อย่าร้องไห้แล้ว มีเรื่องไม่เป็นธรรมใดก็บอกกับแม่"

เซี่ยจินอานมองดูแม่และลูกสาวที่กอดกันตรงหน้านี้ ทันใดนั้นก็นึกถึงพ่อแม่ในยุคปัจจุบันของนาง

ไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านทั้งสองเป็นอย่างไรกันบ้าง

หลังจากร้องไห้เสร็จเซี่ยยิวหรานก็ยืนตัวตรง ปาดน้ำตา ดึงแขนเสื้อของหวงย่านอวิ๋นและพูดอย่างน้อยใจว่า "ท่านแม่ ท่านต้องช่วยตัดสินใจให้ลูก! ทั้งหมดนี้เซี่ยจินอานเป็นคนใส่ร้ายข้าเอง!"

"ชายผู้นี้ข้าไม่รู้จักเลย และข้าก็ไม่รู้ว่าเขาขึ้นมาบนเตียงข้าได้อย่างไร!"

หวงย่านอวิ๋นไม่กล้ามีปากเสียงกับเซี่ยจินอานโดยตรง แต่กลับหันมองคนขับรถม้าและพูดอย่างเย็นชาว่า:"บอกมา ใครสั่งให้เจ้ามาใส่ร้ายความบริสุทธิ์ของคุณหนูใหญ่!"