ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 288

"แต่หลังจากถูกวางยา ข้าทนผ่านมาได้ด้วยตนเอง! รอยฟกช้ำบนตัวข้านั้นก็เป็นเพราะข้าฝืนทนแล้วหยิกเอง! ริมฝีปากแตกก็เป็นเพราะข้ากัดฟันไว้แน่และกัดโดน! ไม่เกี่ยวอะไรกับผู้ชายคนนี้เลย!"

ตอนแรกที่ถูกวางยานั้น นางทนผ่านมันมาเพียงลำพังจริง เมื่อตอนฤทธิ์ยากำเริบ นางรู้ดีว่าตอนนั้นไม่มีใครแม้แต่ผู้เดียวอยู่ข้างตนเองเลย

เพียงแต่ว่าตอนหลังมีคนบุกเข้ามาในห้องของนางจริง นางไม่ได้เห็นหน้าตาของคนคนนั้นอย่างชัดเจน หลังเป็นลมก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น!

แต่ไม่ว่าภายหลังจะเกิดอะไรขึ้นนางก็จะยืนยันเรื่องที่ตนเองยังบริสุทธิ์อยู่นั้นให้ได้!

"ท่านแม่ ลูกถูกปรักปรำ!เป็นเพราะผู้ชายสารเลวคนนี้พูดจามั่วซั่วไปทั้งนั้น!อีกอย่างมีคนวางยาให้ลูก มีคนจะทำลายลูก!"

หวงย่านอวิ๋นมองดูสีหน้าท่าทางของเซี่ยยิวหรานไม่เหมือนเป็นการพูดโกหก จากนั้นก็เหลือบมอง

เซี่ยจินอานที่กำลังชมละครอย่างเฉยชาอยู่ และรู้สึกว่าเรื่องในวันนี้นั้นต้องเกี่ยวกับนางแน่นอน!

"แม่จะคืนความยุติธรรมแก่เจ้าแน่นอน" หวงย่านอวิ๋นพูดปลอบใจ

จากนั้นก็หันมองคนขับรถม้าด้วยใบหน้าที่เย็นชา "ใครสั่งให้เจ้ามาใส่ร้ายคุณหนูใหญ่!"

หลังจากพูดจบก็เหลือบมองเซี่ยจินอานอย่างมีเจตนาแฝง และเซี่ยจินอานก็ยิ้มกลับอย่างไม่ร้อนตัว

สีหน้าของหวงย่านอวิ๋นแย่ลง นังนอกคอกนี้มั่นใจเช่นนี้ หรือว่ามันยังมีแผ่นการอะไรอีก?

"หยินหวาง ข้ากับคุณหนูใหญ่รักกันจริง!"คนขับรถม้าคร่ำครวญอย่างเสียงดัง

"เจ้ากล้าพูดไปมั่วอีก ข้าจะดึงลิ้นเจ้าออกมา!"

ตอนเซี่ยยู่หลินมาถึงก็ได้ยินคำนี้ของคนขับรถม้าพอดี จึงรีบด่ากลับไป!

คนเช่นพี่ใหญ่ของเขาแล้ว มิใช่คนขับรถม้าคนหนึ่งจะคู่ควรได้!

"ไม่ดูว่าฐานะของตัวตนบ้าง เป็นเพียงคนรับใช้ที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง ยังคิดที่จะมาเกาะพี่ใหญ่ที่สูงส่งของข้าเช่นนี้"เซี่ยยู่หลินกล่าวด้วยสีหน้าที่รังเกียจ

จากนั้นเขาก็เดินมาข้างหวงย่านอวิ๋นแล้วพูดว่า:"ท่านแม่ ท่านอย่าโดนผู้ชายคนนี้หลอก"

แน่นอนว่าหวงย่านอวิ๋นก็ไม่เชื่อว่าลูกสาวของเขาจะชอบคนขับรถม้าคนหนึ่ง! เพียงแต่ว่าหากคนขับรถม้ายึดติดแต่คำพูดเช่นนี้ ก็อาจจะถูกผู้ที่คิดไม่ดีแพร่ข่าวออกไปทั่ว ทำลายทั้งชีวิตของเซี่ยยิวหรานไป

"เข้ามา ใช้ไม้ตีมัน ตีจนไอ้คนรับใช้เลวคนนี้ยอมบอกความจริง!" หวงย่านอวิ๋นพูดอย่างโหดเหี้ยม

พ่อบ้านเซี่ยรีบให้คนไปเอาเครื่องมือลงโทษไม้มา

เมื่อคนขับรถม้าได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเขาก็ซีดขึ้นทันที แต่สักพักแล้วดวงตาของเขาก็กลิ้งไปมา ไม่รู้ว่ากำลังคิดแผนอะไรอยู่

"น่าสนใจจริงๆ" เซี่ยจินอานหัวเราะและบอกว่า "ฮูหยินไม่ชอบลูกเขยตัวเองเช่นนี้เลยเหรอ จนอยากให้เขายอมรับผิดด้วยทนถูกทรมานไม่ไหว?"

"เจ้าหุบปาก!เป็นแผนการของนังแพศยาอย่างเจ้าทั้งนั้น!"เซี่ยยู่หลินชี้เซี่ยจินอานและกล่าวอย่างโกรธเคือง

นางต้องเป็นคนทำแน่เลย! เขาจะเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของนาง!

"เมื่อวานข้าเห็นเจ้ามั่วสุมกับผู้ชายคนนี้อย่างชัดเจน จนดึกถึงจะกลับจวน!" เซี่ยยู่หลินกล่าว

เมื่อวานเขาให้บ่าวรับใช้ชายของเขาค่อยสังเกตการเคลื่อนไหวของเซี่ยจินอาน และรู้ว่านางกลับจวนเมื่อไหร่และรู้ว่าแถมยังถูกคนอื่นส่งกลับจวนด้วย!

เพียงแต่ว่าเขาไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องรู้จักคนคนนี้ แค่ว่าเซี่ยจินอานมั่วสุมกับผู้อื่นก็พอ!

เมื่อเซี่ยยิวหรานได้ยินประโยคนี้ เหมือนดั่งเจ้าหมาบ้าได้กลิ่นของเนื้อและกัดมันอย่างไม่สนสิ่งใด

"ใช่เลย! คือเซี่ยจินอาน! ผู้ชายคนนี้คือชายชู้ของเซี่ยจินอาน! เซี่ยจินอานให้เขามาใส่ร้ายข้าเอง!"

"ท่านแม่ ท่านต้องลงโทษเซี่ยจินอาน!"

หวงย่านอวิ๋นยังคิดอยู่ในใจว่าต่อนี้ควรจะเผชิญหน้ากับเซี่ยจินอานเลยหรือไม่ ถ้าก้าวนี้เดินถูก ก็สามารถทำให้ชื่อเสียงของเซี่ยจินอานเหม็นฉาวโฉ่ไปได้จริง แน่นอนว่าหล่อนไม่มีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับลูกสาวของนางอยู่แล้ว!

ก็เหมือนกับแม่แพศยาของเซี่ยจินอานนั้นเทียบกับนางไม่ได้!