ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 288

"แต่หลังจากถูกวางยา ข้าทนผ่านมาได้ด้วยตนเอง! รอยฟกช้ำบนตัวข้านั้นก็เป็นเพราะข้าฝืนทนแล้วหยิกเอง! ริมฝีปากแตกก็เป็นเพราะข้ากัดฟันไว้แน่และกัดโดน! ไม่เกี่ยวอะไรกับผู้ชายคนนี้เลย!"

ตอนแรกที่ถูกวางยานั้น นางทนผ่านมันมาเพียงลำพังจริง เมื่อตอนฤทธิ์ยากำเริบ นางรู้ดีว่าตอนนั้นไม่มีใครแม้แต่ผู้เดียวอยู่ข้างตนเองเลย

เพียงแต่ว่าตอนหลังมีคนบุกเข้ามาในห้องของนางจริง นางไม่ได้เห็นหน้าตาของคนคนนั้นอย่างชัดเจน หลังเป็นลมก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น!

แต่ไม่ว่าภายหลังจะเกิดอะไรขึ้นนางก็จะยืนยันเรื่องที่ตนเองยังบริสุทธิ์อยู่นั้นให้ได้!

"ท่านแม่ ลูกถูกปรักปรำ!เป็นเพราะผู้ชายสารเลวคนนี้พูดจามั่วซั่วไปทั้งนั้น!อีกอย่างมีคนวางยาให้ลูก มีคนจะทำลายลูก!"

หวงย่านอวิ๋นมองดูสีหน้าท่าทางของเซี่ยยิวหรานไม่เหมือนเป็นการพูดโกหก จากนั้นก็เหลือบมอง

เซี่ยจินอานที่กำลังชมละครอย่างเฉยชาอยู่ และรู้สึกว่าเรื่องในวันนี้นั้นต้องเกี่ยวกับนางแน่นอน!

"แม่จะคืนความยุติธรรมแก่เจ้าแน่นอน" หวงย่านอวิ๋นพูดปลอบใจ

จากนั้นก็หันมองคนขับรถม้าด้วยใบหน้าที่เย็นชา "ใครสั่งให้เจ้ามาใส่ร้ายคุณหนูใหญ่!"

หลังจากพูดจบก็เหลือบมองเซี่ยจินอานอย่างมีเจตนาแฝง และเซี่ยจินอานก็ยิ้มกลับอย่างไม่ร้อนตัว

สีหน้าของหวงย่านอวิ๋นแย่ลง นังนอกคอกนี้มั่นใจเช่นนี้ หรือว่ามันยังมีแผ่นการอะไรอีก?

"หยินหวาง ข้ากับคุณหนูใหญ่รักกันจริง!"คนขับรถม้าคร่ำครวญอย่างเสียงดัง

"เจ้ากล้าพูดไปมั่วอีก ข้าจะดึงลิ้นเจ้าออกมา!"

ตอนเซี่ยยู่หลินมาถึงก็ได้ยินคำนี้ของคนขับรถม้าพอดี จึงรีบด่ากลับไป!

คนเช่นพี่ใหญ่ของเขาแล้ว มิใช่คนขับรถม้าคนหนึ่งจะคู่ควรได้!

"ไม่ดูว่าฐานะของตัวตนบ้าง เป็นเพียงคนรับใช้ที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง ยังคิดที่จะมาเกาะพี่ใหญ่ที่สูงส่งของข้าเช่นนี้"เซี่ยยู่หลินกล่าวด้วยสีหน้าที่รังเกียจ