ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 290

เดิมทีคนขับรถม้าคิดจะก่อคุณหนูใหญ่ผู้ร่ำรวยคนนี้เพื่อให้เขาโรจน์รุ่งพุ่งแรง แต่การเฆี่ยนตีตอนแรกนั้นเขายังสามารถทนผ่านไปได้ แถมยังมีกำลังด่าว่าเซี่ยยิวหรานเนรคุณ แล้งน้ำใจฯลฯ

จนถึงสุดท้ายถูกตีอย่างแรง ถึงร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาว่าเขาจะพูดทุกอย่าง!

หวงย่านอวิ๋นจึงค่อยโบกมือให้บ่าวรับใช้ชายหยุดตี

"บอกมา ตกลงใครให้เจอใส่ร้ายคุณหนูใหญ่!"

ตอนนี้อากาศใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว จึงหนาวมาก และเซี่ยจินอานที่ใส่เสื้อคลุมผ้าฝ้ายแล้วก็ยังรู้สึกหนาวอยู่เล็กน้อย แต่คนขับรถม้าที่ใส่เพียงกางเกงในนั้นกลับเจ็บปวดจนเหงื่อเต็มตัว ราวกับว่าเพิ่งออกมาจากน้ำ

เพียงเห็นแต่ว่าเขาหน้าซีดและพูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า: "ข้าก็ไม่รู้ว่าข้ามาอยู่ในห้องของคุณหนูใหญ่ได้อย่างไร"

เซี่ยยิวหรานทำหน้าโกรธ แทบอยากจะถอดหนังคนขับรถม้าออกมา!

"เจ้ายังกล้าแก้ตัวอีก!"

"ข้า ข้าเปล่า" คนขับรถม้าโต้กลับ "เมื่อวาน ข้าไปในห้องของคุณหนูรองตามคำสั่งของคุณหนูใหญ่ แต่ก็ถูกคุณหนูรองจับได้ต่อหน้าต่อตาเลย จากนั้นข้าก็โดนคนของคุณหนูรองตีสลบ พอตื่นมาอีกทีก็อยู่บนเตียงของคุณหนูใหญ่แล้ว"

เมื่อหวงย่านอวิ๋นได้ยินประโยคนี้ หัวใจก็เต้นแรง ก็ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น

แต่ยังไม่รอนางทันได้ตั้งสติ ก็ได้ยินเซี่ยยิวหรานพูดอย่างโกรธว่า:"เซี่ยจินอานเจ้ามันไอ้เลว!เจ้าเป็นคนใส่ร้ายข้าจริงด้วย!"

"แต่ทำไมข้าได้ยินคนขับรถม้านี้บอกว่าเมื่อคืนเจ้าให้เขามาในลานของข้า?" เซี่ยจินอานพูดเยาะเย้ย

ใส่ร้ายน้องสาวแท้ แถมยังเป็นเรื่องที่ให้คนไปแปดเปื้อนความบริสุทธิ์เช่นนี้ด้วย หากเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายออกไป เช่นนั้นชื่อเสียงของเซี่ยยิวหรานในเมืองหลวงก็จะเสื่อมเสีย!

เพราะไม่มีขุนนางชั้นสูงตระกูลผู้ดีไหนต้องการนายหญิงเช่นนี้!

ไท่จื่อเองก็ไม่เอาแน่นอน!

หวงย่านอวิ๋นก็ฟื้นสติมา คงจะเป็นเมื่อวานสองคนนี้ไปหาเรื่องเซี่ยจินอาน แต่กลับถูกนางรุกฆาต!

"พวกเจ้าทั้งสองเป็นพี่น้องแท้ๆกัน จะโดนคนต่ำทรามเช่นนี้ยุให้รำ ตำให้รั่วได้อย่างไร คนรับใช้นี้คงจะถูกตีแรงเกิน จึงพูดไปมั่ว!" หวงย่านอวิ๋นพูดด้วยรอยยิ้ม

คนขับรถม้าคนนั้นได้ยินก็รีบโต้กลับทันที: "ข้าเปล่า!ที่ข้าพูดนั้นเป็นความจริง!"

จู่ๆเซี่ยยิวหรานก็นึกถึงสิ่งที่คนขับรถม้าพูดก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นสีหน้าเปลี่ยนเป็นดีใจ: "ท่านแม่ ท่านได้ยินที่เขาพูดหรือไม่ ตอนเขาเข้ามาในห้องของข้านั้นสลบไปแล้ว ดังนั้นความบริสุทธิ์ของข้ายังอยู่อยู่! ข้าไม่ได้ถูกใครทำให้แปดเปื้อน!"

แน่นอนว่าหวงย่านอวิ๋นก็เข้าใจอยู่แล้ว ในใจก็รู้สึกโล่งอกโล่งใจ แต่ตอนนี้ยังมีเรื่องที่น่ากลัวอีกอย่างหนึ่ง คือ จะดีใจได้อย่างไร!

"หุบปาก!" หวงย่านอวิ๋นตะโกนอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันมองเซี่ยจินอานแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า:"อย่าทำลายมิตรภาพระหว่างพวกเจ้าพี่สาวกันเพราะคำพูดของคนนอก ไอ้คนต่ำทรามนี้ก็แค่อยากจะเปลี่ยนจากฐานะที่ต่ำด้อย ยกระดับขึ้นมาเป็นคนที่มีฐานะที่สูงขึ้นในทันทีทันใด ฉวยโอกาสตอนไม่มีใครพบเห็นแล้วแอบเข้าห้องนอนของยิวหราน"

หวงย่านอวิ๋นมีสติและเข้าใจสิ่งที่สำคัญที่สุดในสถานการณ์ปัจจุบัน หากนางบอกแน่นยำว่าเซี่ยจินอานเป็นคนใส่ร้ายเซี่ยยิวหราน แน่นอนว่าก็ต้องทำให้ชื่อเสียงของเซี่ยจินอานเหม็นฉาวโฉ่ และกลายเป็นคนที่ชื่อเสียไม่ดีแน่นอน

แต่เช่นนี้ก็จะพัวพันถึงสาเหตุของเรื่องด้วยว่าเรื่องเกิดขึ้นก็เพราะเซี่ยยิวหราน ส่วนเซี่ยจินอานก็แค่ป้องกันตัว ถึงตอนนั้นกลัวว่าจะได้ไม่คุ้มเสีย!

ต่อไปลูกสาวสุดที่รักของนางจะต้องแต่งงานกับผู้มีเกียรติที่สุดในใต้ฟ้านี้! จะเสียชื่อเสียงเพียงเพราะอีนอกคอกคนหนึ่งได้อย่างไร! ไม่คุ้มจริงๆ!

ดังนั้นนางจึงอยากให้เรื่องนี้มันผ่านไป

แต่เซี่ยจินอานไม่ต้องการทำเช่นนี้ และลูกๆสาวและลูกชายของนางที่ถ่วงหลังนั้นก็ไม่ยอมทำเช่นนี้เหมือนกัน!

"ท่านแม่ ท่านช่วยนางสารเลวนี้พูดได้อย่างไร! นางรังแกพี่ใหญ่ถึงขนาดนี้แล้ว!" เซี่ยยู่หลินกล่าวอย่างขุ่นเคือง!