ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 290

เดิมทีคนขับรถม้าคิดจะก่อคุณหนูใหญ่ผู้ร่ำรวยคนนี้เพื่อให้เขาโรจน์รุ่งพุ่งแรง แต่การเฆี่ยนตีตอนแรกนั้นเขายังสามารถทนผ่านไปได้ แถมยังมีกำลังด่าว่าเซี่ยยิวหรานเนรคุณ แล้งน้ำใจฯลฯ

จนถึงสุดท้ายถูกตีอย่างแรง ถึงร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาว่าเขาจะพูดทุกอย่าง!

หวงย่านอวิ๋นจึงค่อยโบกมือให้บ่าวรับใช้ชายหยุดตี

"บอกมา ตกลงใครให้เจอใส่ร้ายคุณหนูใหญ่!"

ตอนนี้อากาศใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว จึงหนาวมาก และเซี่ยจินอานที่ใส่เสื้อคลุมผ้าฝ้ายแล้วก็ยังรู้สึกหนาวอยู่เล็กน้อย แต่คนขับรถม้าที่ใส่เพียงกางเกงในนั้นกลับเจ็บปวดจนเหงื่อเต็มตัว ราวกับว่าเพิ่งออกมาจากน้ำ

เพียงเห็นแต่ว่าเขาหน้าซีดและพูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า: "ข้าก็ไม่รู้ว่าข้ามาอยู่ในห้องของคุณหนูใหญ่ได้อย่างไร"

เซี่ยยิวหรานทำหน้าโกรธ แทบอยากจะถอดหนังคนขับรถม้าออกมา!

"เจ้ายังกล้าแก้ตัวอีก!"

"ข้า ข้าเปล่า" คนขับรถม้าโต้กลับ "เมื่อวาน ข้าไปในห้องของคุณหนูรองตามคำสั่งของคุณหนูใหญ่ แต่ก็ถูกคุณหนูรองจับได้ต่อหน้าต่อตาเลย จากนั้นข้าก็โดนคนของคุณหนูรองตีสลบ พอตื่นมาอีกทีก็อยู่บนเตียงของคุณหนูใหญ่แล้ว"

เมื่อหวงย่านอวิ๋นได้ยินประโยคนี้ หัวใจก็เต้นแรง ก็ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น

แต่ยังไม่รอนางทันได้ตั้งสติ ก็ได้ยินเซี่ยยิวหรานพูดอย่างโกรธว่า:"เซี่ยจินอานเจ้ามันไอ้เลว!เจ้าเป็นคนใส่ร้ายข้าจริงด้วย!"

"แต่ทำไมข้าได้ยินคนขับรถม้านี้บอกว่าเมื่อคืนเจ้าให้เขามาในลานของข้า?" เซี่ยจินอานพูดเยาะเย้ย

ใส่ร้ายน้องสาวแท้ แถมยังเป็นเรื่องที่ให้คนไปแปดเปื้อนความบริสุทธิ์เช่นนี้ด้วย หากเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายออกไป เช่นนั้นชื่อเสียงของเซี่ยยิวหรานในเมืองหลวงก็จะเสื่อมเสีย!