ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 291

ถูกรังแกมาถึงที่แล้ว จู่ๆท่านแม่ยังทำท่าทางขี้ขลาดเช่นนี้!น่าโมโหเสียจริง

เซี่ยยิวหรานเห็นท่านแม่ปกป้องเซี่ยจินอาน ใบหน้าเกลียดชังอย่างมาก พูดอย่างปวดใจว่า : "ท่านแม่ข้าต่างหากที่เป็นลูกสาวแท้ๆของท่าน ทำไมแม่ถึงได้ช่วยพูดแทนเซี่ยจินอาน!"

หวงย่านอวิ๋นถูกเซี่ยยิวหรานทั้งสองคนทะเลาะกันจนปวดหัว แอบด่าทั้งสองคนว่าโคตรโง่เลย!

เซี่ยจินอานเงยหน้ามองไปพระอาทิตย์แล้ว วันนี้ขึ้นไปทางตะวันออกเฉียงใต้แล้ว ทะเลาะกันต่อไปคาดว่าจะต้องถึงตอนเที่ยงแล้ว เปลืองเวลาเลยจริงๆ

ในมือของนางยังมีเรื่องอีกมากมายที่ยังไม่ได้ทำ!

"สิ่งที่คนขับรถม้าพูดมานี้เป็นความจริงหรือไม่ ข้ากลับว่ามีพยานบุคคลสองคน" เซี่ยจินอานพูดกล่าว

ในใจของหวงย่านอวิ๋นเห็นท่าไม่ดี แต่นางก็ไม่รู้ว่าไอ้บื้อสองคนนั้นมันทำอะไรลับหลังนางกันแน่ คิดแผนการรับมือไม่ได้เป็นเวลาหนึ่ง

"สาวรับใช้ของข้าได้ไปพาตัวคนมาแล้ว พวกข้าลองรอดูก่อนก็ได้" เซี่ยจินอานพูดกล่าว

"เจ้าจะมีพยานบุคคลอะไรได้!เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถลบล้างโทษฐานที่เจ้าให้คนพูดจาใส่ความข้าได้หรือ?" เซี่ยยิวหรานพูดกล่าว

เซี่ยจินอานยิ้ม : "ข้าไม่เคยคิดอยากจะลบล้าง"

หวงย่านอวิ๋นที่สงบนิ่งตอนนี้ในใจกลับว่าลนลานแล้ว เห็นที่ลานมีคนมารวมตัวกันมากมายขนาดนี้ ใบหน้าสาดส่องความอึมครึม

หากว่าสุดท้ายมันไปถึงขั้นที่ไม่อาจจะกู้กลับมาได้แล้วจริงๆ งั้นก็ทำได้เพียงพลีชีพคนในนี้แล้ว!

หลังจากผ่านไปนาน ซูหลานทั้งสองคนคุมตัวชิงหลานทั้งสองคนมาที่นี่แล้ว ทั้งสองคนเห็นภายในลานมีผู้คนมากมายเช่นนี้ คุกเข่าเลย

ระหว่างทางที่มาซูหลานและซูหยาวได้บอกเล่าเรื่องราวของที่นี่กับพวกนางหมดแล้ว และก็บอกพวกนางว่าถ้าหากอยากมีชีวิตรอดก็ต้องพูดความจริง!

ดังนั้นทั้งสองคนคุกเข่าลงกับพื้น ก็ไม่ได้รอให้คนอื่นไต่สวน พูดออกมาทั้งหมดไม่มีตกหล่นแม้แต่ตัวเดียวเลย

"เมื่อวานตอนเย็นคุณหนูใหญ่และคุณชายสามไปหาพวกบ่าวเจ้าค่ะ ให้บ่างวางยาคุณหนูรอง แถมยังหาผู้ชายมาทำลายความบริสุทธิ์ของคุณหนูรองด้วยเจ้าค่ะ !อยากให้คุณหนูรองอับอายจนฆ่าตัวตาย!"

"พวกข้าน้อยเพียงแค่พิศวงงงงวยด้วยความไม่เข้าใจกระจ่างชัดชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น ถึงได้เชื่อฟังคำพูดของคุณหนูใหญ่และคุณชายสามเจ้าค่ะ"

ผู้คนได้ฟังคำพูดเหล่านี้ต่างก็ตกใจ สมองมีปฏิกิริยาตอบกลับอย่างรวดเร็วก็เข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้ว

คุณหนูใหญ่คนนี้ฉวยโอกาสไม่สำเร็จยังขาดทุนอีกต่างหาก!

แต่ว่าก็สมควรแล้วจริงๆ!

หวงย่านอวิ๋นตะโกนใส่สาวรับใช้สองคนนี้อย่างเยือกเย็น : "อย่าพูดจามั่วซั่ว!"

"สิ่งที่พวกข้าน้อยพูดนั่นเป็นความจริงเจ้าค่ะ!หากมีประโยคไหนที่เป็นความเท็จยอมให้ฟ้าผ่าตายเจ้าค่ะ!"

ในใจของเซี่ยยู่หลินและเซี่ยยิวหรานก็ตกตะลึงแล้ว เซี่ยยู่หลินในฐานะที่เป็นผู้ชาย กลับว่าไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องนี้มันใหญ่มากเท่าไหร่

แต่ว่าเซี่ยยิวหรานราวกับว่าเสียขวัญแล้วยังไงอย่างนั้น

ถ้าหากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป นางจะต้องถูกผู้คนนับสิบล้านตราหน้าแน่!

จะยอมรับไม่ได้เด็ดขาด!

"พวกเจ้าสองคนได้รับผลประโยชน์จากเซี่ยจินอานมาเท่าไหร่กันแน่ ถึงได้มาปรักปรำข้าเช่นนี้!" เซี่ยยิวหรานพูดจาเถียงข้างๆคูๆ

"ข้าน้อยเปล่าเจ้าค่ะ!"

"พอแล้ว ไม่ต้องแสดงแล้ว เมื่อคืนตอนที่ทั้งสองคนวางยา ถูกคนของข้าจับได้ตรงนั้นเลย คนในเรือนของข้าเห็นกันหมดแล้ว" เซี่ยจินอานพูดอย่างราบเรียบ

หวงย่านอวิ๋นตัดสินใจแน่วแน่ ตบบุตรชายบุตรสาวคนละครั้งเลย พูดอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาไหนว่า : "แม้ว่าวันที่ผ่านมาพวกเจ้าจะถูกด่าทอยังไง ไม่ชอบคุณหนูรองแค่ไหน ก็ไม่สามารถที่จะใช้วิธีของคนพาลแบบนี้ได้!"

นี่ก็ถือว่าดีเลย ประโยคนี้พูดว่าเซี่ยจินอานข่มเหงรังแกผู้อื่นเลย บุตรชายและบุตรีภรรยาหลวงทนกับการโดนรังแกไม่ไหวถึงได้คิดอยากจะแก้แค้น

ถือโอกาสดึงเกมกลับมาแล้ว

บุตรชายและบุตรสาวทั้งสองถูกตบจนมึนเลย !ท่านแม่ผู้ที่ดูแลเลี้ยงดูพวกเขาให้เติบโตมาตั้งแต่เด็กๆจู่ๆตบพวกเขาเพื่อหญิงสาวสารเลวเพียงคนเดียว?!แต่ว่าตบฉาดนี้ก็ทำให้ทั้งสองคนสงบลงแล้ว