ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 292

ท่านแม่ปกป้องพวกเขาก็เพื่อชื่อเสียงของพวกเขา

เพราะงั้นความแค้นของตบฉาดนี้ ทำได้เพียงคิดแค้นผูกพยาบาลที่เซี่ยจินอาน!

ถ้าหากไม่ใช่เพราะนังผู้หญิงสารเลวคนนี้ พวกเขาจะถูกตบตีได้เยี่ยงไร!

เพียงชั่วครู่หนึ่งทั้งสองคนมองไปยังเซี่ยจินอานด้วยความอาฆาตพยาบาทอย่างมาก

เซี่ยจินอานสัมผัสถึงเส้นสายตาที่เยือกเย็นทั้งสองคู่ไปโดยปริยาย แต่ว่านางกลับไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

"ฮูหยินว่าคำพูดนี้ทำให้คนไม่สบายใจอย่างมากจริงๆ" เซี่ยจินอานพูดว่า "ร่องรอยการกระทำในจวนของข้าไม่เคยเป็นความลับ วันทั้งวันไม่ได้อยู่ในจวนเลย จะมีเวลาไปรังแกบุคคลต่ำต้อยที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรได้ที่ไหน"

"อีกอย่าง เรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มแรก บุตรสาวและบุตรชายของท่านพยายามพูดจาใส่ร้ายข้า ต่างก็คิดว่าผู้ชายคนนี้ปรากฏตัวภายในห้องของข้าถึงจะถูกต้อง!ขอแค่เป็นคนที่มีมันสมองก็สามารถมองเรื่องที่ซ่อนเร้นอยู่ข้างในนั้นได้เข้าใจหรือไม่?"

"อย่าคิดว่ามีเพียงแค่ท่านเท่านั้นที่ฉลาด เห็นผู้อื่นเป็นคนโง่!"

"ข้าเคยพูดแล้ว ข้าไม่อยากพัวพันกับพวกท่าน เราต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน ก็ไม่มีปัญหากันแล้ว"

"ถ้าหากพวกท่านมายั่วโมโหข้า ข้าก็ไม่มีทางเป็นแม่พระปล่อยพวกท่านไป!"

"เรื่องในวันนี้เป็นการสั่งสอนพวกท่านเล็กๆน้อยๆ จดจำไว้ให้ดีๆ!"

เซี่ยจินอานมองไปยังเซี่ยยิวหรานและเซี่ยยู่หลินทั้งสองคน สายตาเฉียบคม น้ำเสียงเยือกเย็น : "หยุดกวนโทสะข้า ไม่งั้นครั้งหน้าจะไม่ใช่แค่ทำท่าทางที่หลอกๆให้ตกใจแล้ว!"

ทำให้ทั้งสองคนหวาดกลัวเลย

หลังจากนั้นก็เหลือบมองดูผู้คนในลานแวบหนึ่ง และก็มองไปยังหวงย่านอวิ๋นพร้อมพูดว่า : "ฮูหยิน ท่านก็รู้ว่าข้าเพิ่งกลับมา ไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวภายในจวนสักเท่าไหร่ เพราะงั้นก็เลยพูดคุยกับสาวรับใช้ในจวนอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะในเรือนแห่งนี้ ความทรงจำของข้าดีมาก บางคนเจอเพียงแค่ครั้งเดียวก็จำได้เป็นทั้งชีวิต เพราะงั้นข้าหวังว่าตอนที่ข้าพูดคุยกับคนรับใช้ อย่าให้เกิดเหตุการณ์ที่สืบหาแล้วไม่พบบุคคลนี้ "

"ไม่เช่นนั้น ข้าจะไม่มีความสุข ข้าไม่มีความสุขก็จะฆ่าคน"

หวงย่านอวิ๋นในใจตกตะลึง!

ผู้หญิงสารเลวคนนี้กำลังข่มขู่นาง!

ในใจของนางมีความคิดที่จะจัดการกับทุกคนที่อยู่ในลานทั้งหมดจริงๆ ทำแบบนี้เรื่องในวันนี้ก็จะกลายเป็นความลับตลอดไป!

ชื่อเสียงของเซี่ยยิวหรานก็ยังคงอยู่แล้ว!

คิดไม่ถึงผู้หญิงสารเลวคนนี้จู่ๆจะมองความคิดของนางออกแล้ว แถมยังจะปกป้องคนใช้เหล่านี้ด้วย!

นางจงใจ!นางทนมองดูยิวหรานมีชีวิตที่ดีไม่ได้!

อย่างไรก็ตามการกระทำของเซี่ยจินอานเพียงแค่ไม่อยากให้คนใช้ที่เป็นผู้บริสุทธิ์เหล่านี้พลอยได้รับความเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้นจึงยอมสละชีวิต

หลังจากที่เซี่ยจินอานไปแล้ว หวงย่านอวิ๋นเห็นผู้คนในลานพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น : "เรื่องในวันนี้หากว่าข้าไปยินข่าวเล่าข่าวลือใดๆจากด้านนอก ก็ระวังตัวพวกเจ้ากันไว้ให้ดี!"

ผู้คนตัวสั่นไปทั้งตัว ตัดสินใจที่จะไม่พูดเรื่องนี้ออกไปตลอดชีวิต

พ่อบ้านเซี่ยก็ให้ผู้คนแยกย้ายกันออกไปแล้ว

หลังจากที่ผู้คนออกไป ก็พูดถกเถียงกันเสียงเบาๆไม่กี่ประโยคแล้ว เข้าใจถึงคำพูดเหล่านั้นที่เซี่ยจินอานพูด ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องชีวิตของพวกเขา

ในใจมีความซาบซึ้งใจกับคุณหนูรองคนนี้หน่อยแล้ว ส่วนกับเซี่ยยิวหรานยิ่งเกลียดชังมากขึ้นแล้ว!

เซี่ยจินอานก็ดึงจิตใจของผู้คนมาเป็นพวกโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว

หลังจากที่หวงย่านอวิ๋นเห็นกลุ่มคนเดินออกไป ถึงได้เดินเข้ามาดูในห้องนอนของเซี่ยยิวหราน ด้านในกลับว่าไม่ได้มีกลิ่นอายของความอ่อนโยนหลังจากเกิดการร่วมเพศระหว่างชายหญิง นี่ถึงได้วางใจแล้ว

ก็พูดเตือนเซี่ยยิวหรานทั้งสองคนอีกครั้งแล้ว ให้พวกเขาอย่าไปยั่วโทสะเซี่ยจินอานชั่วขณะ

แม้ว่าทั้งสองคนจะพูดตอบรับ แต่ในใจกลับว่าไม่ยอมซูฮกเช่นเคย!วันนี้เสียเปรียบมากมายเช่นนี้ ไม่แก้แค้นได้เยี่ยงไรล่ะ!

หลังจากที่เซี่ยจินอานกลับมายังเรือนของตัวเอง ให้คนเอาตัวชิงหลานสองทั้งคนไปขังไว้ หลังจากทานข้าวแล้วนางนำวิธีการผลิตเหล็กกล้าที่เคยรับปากกับเพ้ยจิ่วชวนก่อนหน้านี้ และข้อมูลเดิมเขียนลงไปทั้งหมด คิดว่าอีกเดี๋ยวตอนไปเรือนข้างๆ จะนำกระดาษแผนนี้มอบให้เขา

หลังจากนั้นนางคิดๆดูแล้ว ก็วาดภาพอีกหนึ่งภาพแล้ว!

หลังจากเสร็จเรียบร้อย นี่ถึงจะนำกระดาษยัดใส่เข้าไปในอ้อมแขน เตรียมไปเรือนข้างๆ

กลับคิดไม่ถึงว่าต้อนรับการมาถึงของแขกที่มาเยือนไม่บ่อยคนหนึ่งแล้ว