ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 293

หลังจากที่เซี่ยจินอานรักษาโรคให้เซี่ยอี่ตงเมื่อครั้งก่อน เซี่ยอี่ตงนอนพักหนึ่งวันอาการป่วยก็หายดีแล้ว สามสี่วันต่อมาก็ขลุกตัวปักภาพวิวทิวทัศน์อยู่ภายในห้องตลอด

วันนี้เช้าถึงทำงานเสร็จเรียบร้อย หลังจากที่ปักเสร็จก็รีบส่งไปให้คนเลย

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะเข้าประตูมาก็เห็นเซี่ยจิยอานที่คิดกำลังจะออกไป ค่อนข้างทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

นางมาไม่ถูกเวลาหรือเปล่า?จะเป็นการยั่วโทสะพี่รองหรือไม่?

เซี่จอนอานเห็นเซี่ยอี่ตงที่ยืนอยู่หน้าประตูเรือนไม่ขยับ พูดอย่างอยากรู้ว่า : "เป็นอะไรหรือ?"

เซี่ยอี่ตงได้ฟังคำนี้แล้ว ก้มหน้ามองปลายเท้าของตัวเอง พูดเสียงเบาๆว่า : "ไม่ ไม่มีอะไร"

เซี่ยจินอานสายตาเฉียบคม เห็นผ้าปักบนมือของจูจู เข้าใจทันที พูดสอบถามว่า : "งานปักที่ข้าต้องการเย็บปักเสร็จแล้วหรือยัง?"

"อืม เย็บปักเสร็จเรียบร้อยแล้ว"

เซี่ยจินอานสายตาเปล่งประกาย ครั้งก่อนตอนที่อยู่ระหว่างการปักที่ยังปักไม่เสร็จนางได้เห็นงานปักชิ้นนี้แล้วก็คือดีมากเลยวันนี้ปักเสร็จเรียบร้อยแล้วเกรงว่ายิ่งจะดีมากกว่านั้น

ครั้นแล้วก็รีบเดินก้าวเข้าไป รับผ้าปักที่อยู่ในมือของจูจูมา คลี่ดูอย่างระมัดระวัง

ผลงานปักวิวทิวทัศน์ชิ้นนี้ ปักได้อย่างพิถีพิถัน สีสันสง่างาม งานปักประณีต เสมือนจริง

มีชีวิตชีวามากกว่าตอนที่ยังปักไม่เสร็จเยอะมาก

"ยอดเยี่ยมเสียจริง!" เซี่ยจินอานพูดอย่างทอดถอนใจว่า "นี่เจ้าใช้วิธีการปักแบบไหนหรือ?"

"เพราะว่าเป็นภาพวิวทิวทัศน์ ค่อนข้างเสมือนจริง เพราะงั้นจึงใช้เย็บปักถักร้อยเซียง" เซี่ยอี่ตงพูดกล่าว

ได้ฟังคำนี้ เหมือนว่าเซี่ยอี่ตงจะเข้าใจวิธีการเย็บปักถักร้อยมากมาย

แม้ว่าเซี่ยจินอานไม่เข้าใจเรื่องการเย็บปักถักร้อย แต่สำหรับเย็บปักถักร้อยเซียง นางเคยได้ยินมาบ้างแล้ว เป็นที่สรรเสริญของชาวโลกโดยเฉพาะ