ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 309

ดูเหมือนเหรินชินชินมาเพื่อมอบของขวัญเท่านั้น และไม่ได้อยู่นาน หลังจากพูดคำไม่กี่คำเสร็จก็พาสาวรับใช้จากไปแล้ว แต่ตอนจากไปสีหน้าดูผิดหวังเล็กน้อย

นี่ก็เป็นเพียงเรื่องเล็กๆ ทุกคนต่างก็ไม่ได้ใส่ใจ กินเมล็ดทานตะวันและพูดคุยกันเหมือนเดิม แต่เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม เสียงกระดิ่งลมก็ดังขึ้นอีกครั้ง

หลังจากที่ทุกคนเห็นผู้มาเยือน กงซุนหนันเสียนก็มองดูเซี่ยจินอานด้วยท่าทางที่อยากเผือก

เซี่ยจินอานทำหน้ามองบนให้กงซุนหนันเสียน

หยุนฝู้เฉินเดินอยู่แถวหน้าอย่างหยิ่งและเย็นชา ด้านหลังตามด้วยองครักษ์สี่คนที่ตามตนมา และในมือแต่ละคนนั้นก็ถือกล่องของขวัญเอาไว้

ทั้งสี่คนวางกล่องของขวัญไว้บนแท่งคิดเงินอย่างรู้ตัว หยุนฝู้เฉินกวาดสายตามองดูภายในโรงหมอนั้น และเก็บความหยิ่งและเย็นชาของเขาเองทันที ขมวดคิ้วและบอกว่า: "ทำไมไม่มีคน?"

เซี่ยจินอานหันมองไปทางโรงหมอที่อยู่ตรงข้างและใช้คางชี้ "อยู่ที่ฝั่งตรงข้ามนั้นหมดแล้ว"

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองฝั่งตรงข้าม สีหน้ามืดลงเล็กน้อย

"งั้นเจ้าก็นั่งงอมืองอเท้าเช่นนี้รึ?"

"เป็นไปได้ยังไง!" เซี่ยจินอานโต้กลับว่า "ข้ากำลังรอโอกาสที่เหมาะสมอยู่!"

หยุนฝู้เฉินพูดเยาะเย้ยว่า:"ต่างกันอย่างไร?"

เป็นการถูกอีกฝ่ายสอดแทรกไปหมด

ต่างกันเยอะมากอยู่แล้ว! หนึ่งคือการรอในเชิงลบ และอีกหนึ่งคือการรอในเชิงบวก!

นางยังคงมั่นใจในหัวใจอย่างยิ่ง! ระดับของฉีเซียวเซียวแล้วนางรู้ดี ในผืนแผ่นดินนี้มีโรคตั้งมากมาย ที่หล่อนรู้นั้นก็มีเพียงไม่กี่โรค!

ถึงตอนนั้นนางรับมือกับคนไข้ที่หล่อนรักษาไม่ได้ นั่นก็เป็นการเหยียบอนุเคราะห์พิภพเอาไว้แล้วกระจายชื่อเสียงของโรงหมอของพวกเขานั้นออกไปนี่นะ?

ถึงตอนนั้นก็พลิกชะตาแล้วไม่ใช่รึ! ตอนนั้นก็มีคนไข้แล้วไม่ใช่หรือ?

"เหตุใดถึงไม่เป็นคนออกโจมตีก่อนล่ะ" หยุนฝู้เฉินกล่าว

เซี่ยจินอานคิดในใจ "ท่านหมายถึงแย่งโดยตรงเลยรึ?"

"เจ้าดูข้าเหมือนโจรหรือ?"

เซี่ยจินอานยิ้มแห้ง

ท่านน่ากลัวกว่าโจรอีก!

"ท่านหล่อเช่นนี้จะเหมือนโจรได้อย่างไร"

หยุนฝู้เฉินได้ยินประโยคนี้ ก็ยิ้มมุมปากจางๆ และไม่รู้ว่าเป็นประโยคไหนที่ทำให้เขาดีใจ

สี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวง ก็ถอนหายใจโล่งอกในใจ

ช่วงนี้ท่านอ๋องของพวกเขานั้นเหมือนกินประทัดมา อารมณ์หงุดหงิดและแย่จนน่ากลัว! ทำให้พวกเขาทั้งสี่คนไม่กล้าไปรับใช้ตรงหน้าเลย! เสวียนเฟิงช่วยเขาคิดหาเหตุผลที่ไปพบเซี่ยจินอาน แต่ใครจะไปรู้ว่าท่านอ๋องของพวกเขานั้นกลับพูดอย่างหยิ่งและเย็นชาว่า: "ไปพบนาง? ชาตินี้ก็เป็นไม่ได้! "

มันทำให้พวกเขาทั้งสี่คน คิดว่าท่านอ๋องกับคุณหนูเซี่ยเลาะกัน!

ทั้งสี่คนรู้สึกตื่นตระหนกตกใจเหลือเกิน!

หากเป็นเช่นนี้จริง ต่อไปคนที่จะต้องได้แบกรับความทุกข์ยากลำบากนั้นก็เป็นพวกเขาแน่เลย!

ดังนั้นตอนเช้านี้เมื่อทั้งสี่คนได้ยินว่าโรงหมอของคุณหนูเซี่ยจะเปิดแล้ว ก็รีบนำข่าวนี้บอกให้กับหยุนฝู้เฉินทันที

และชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูด หยุนฝู้เฉินถึงได้ยอมมาส่งของขวัญเปิดร้านให้

พวกเขาหวังเพียงว่าท่านอ๋องและคุณหนูเซี่ยจะคืนดีกันอย่างรวดเร็ว!

ตอนนี้เห็นท่านอ๋องของพวกเขานั้นยิ้มแล้ว ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าท้องฟ้านั้นอบอุ่นและเย็นสบายเหลือเกิน!

แต่พวกเขาทั้งสี่ไม่ทราบว่า ในใจของหยุนฝู้เฉินนี้กำลังอึดอัดยิ่ง!

ทุกครั้งก็เป็นเขาไปหาเซี่ยจินอาน มันทำให้จิตใจของเขาที่หยิ่งยโสนั้นหงุดหงิด ไม่สบอารมณ์!

ดังนั้นเขาจึงรอให้เซี่ยจินอานมาหาเขาที่จวนเซ่อเจิ้งหวาง ติดอยู่กับอารมณ์ที่ซับซ้อน ว่าถ้าเจ้าไม่มาหาข้า ข้าก็จะไม่ไปหาเจ้า!

แต่หลังจากรอมาสองสามวันก็ไม่เห็นนางมา มันทำให้จิตใจที่ไม่สบายของหยุนฝู้เฉินหงุดหงิดมากขึ้น

จนกระทั่งเช้านี้ได้ยินว่าโรงหมอของนางเปิดแล้วนั้น จึงหาเหตุผลที่ว่าเซี่ยจินอานเพิกเฉยต่อเขานั้น เป็นเพราะนางยุ่งเกิน

จากนั้นก็บอกกับตัวเอง แค่อยากมอบของขวัญให้นางอย่างเย็นชาแล้วจากไป

ใครจะไปรู้ว่าโรงหมอนี้ช่างเงียบเหงาเช่นนี้!

ทันใดนั้นมันก็เย็นชาไม่ได้แล้ว