ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 323

จวนเซ่อเจิ้งหวางยังคงเงียบวังเวงเช่นเคย พ่อบ้านยืนอยู่ตรงลานหน้าเรือนและสั่งให้ทุกคนทำความสะอาดลาน หลังจากที่เห็นเซี่ยจินอาน ก็ยิ้มทักทาย เซี่ยจินอานจึงให้เขาตรวจค้นร่างกายไปด้วย หลังจากลากับพ่อบ้านแล้ว เซี่ยจินอานก็ตรงดิ่งไปที่เรือนของหยุนฝู้เฉิน

กิ่งก้านของต้นอู๋ถงและต้นงิ้วที่อยู่ในเรือนนั้นโล่งหมดแล้ว มีเพียงดอกไม้และพืชอันล้ำค่าที่ปลูกไว้ข้างกำแพงเท่านั้นที่บานสะพรั่ง มันช่วยเพิ่มสีสันให้กับช่วงต้นของเหมันตฤดู

ทันทีที่เซี่ยจินอานเดินเข้าเรือน เทียนเฟิงก็กระโดดลงมาจากหลังคา

"คุณหนูเซี่ย"

เซี่ยจินอานหยุดฝีเท้าลง เอ่ยถามขึ้นว่า "ท่านอ๋องของพวกเจ้าล่ะ?"

"อยู่ในห้องหนังสือขอรับ"

เซี่ยจินอานกำลังจะเดินไปยังห้องหนังสือ ตี้เฟิงและหวงเฟิงก็กระโดดลงมาจากต้นไม้ ตี้เฟิงพูดอย่างตื้นตันใจว่า

"คุณหนูเซี่ย ในที่สุดท่านก็นึกถึงท่านอ๋องของเราแล้ว!"

เขาแทบอยากจะจุดประทัดเพื่อเฉลิมฉลอง!

"ในที่สุดวันนี้ก็ไม่ต้องฝึกซ้อมกับท่านอ๋องแล้ว!"หวงเฟิงกล่าว

เมื่อคิดถึงตอนที่ฝึกซ้อมกันเมื่อสองสามวันมานี้ มันช่างทุกข์ทรมานจริงๆ!

นั่นเป็นการประลองฝีมือเหรอ? นั่นมันคือการถูกต่อยตีอยู่ฝ่ายเดียวมากกว่า! กระดูกแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ!

"ท่านรีบเข้าไปเถิด!"ตี้เฟิงผลักเซี่ยจินอานให้เดินไปทางห้องหนังสือ

เซี่ยจินอานรู้สึกสับสนกับสถานการณ์เล็กน้อย คนเหล่านี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ในห้องหนังสือ หยุนฝู้เฉินก้มหน้ามองจดหมายลับในมือ ได้ยินเสียงวุ่นวายจากผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ข้างนอก จึงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า "ไสหัวออกไป!"

ฝีเท้าของเซี่ยจินอานที่เดินเข้าไปในห้องหนังสือหยุดชะงัก ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองด้วยท่าทางสับสน "ท่านให้ข้าไสหัวออกไปหรือ?"

หยุนฝู้เฉินเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาเขาก็ตกตะลึง จากนั้นเขาเหลือบมองเสวียนเฟิงที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่งๆว่า"ข้าให้เขาไสหัวออกไป"

เสวียนเฟิงสีหน้างงงวย??

"ขอรับ ข้าน้อยจะรีบไสหัวออกไป!"เสวียนเฟิงรีบเดินออกไป

หลังจากคนเดินออกไปแล้ว เซี่ยจินอานก็จ้องตรงไปที่หยุนฝู้เฉิน นางรู้สึกว่าเขาหลอกลวงตนอยู่ แต่นางไม่มีหลักฐาน!

หยุนฝู้เฉินถูกจ้องด้วยสายตาคู่นั้นจนรู้สึกอึดอัด ติ่งหูถูกย้อมจนเป็นสีแดง

เขาขยับร่างกายเล็กน้อย กระแอมไอเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งว่า "เจ้ามาหาข้ามีเรื่องอันใด?"

เซี่ยจินอานเดินตรงไปที่หน้าโต๊ะของหยุนฝู้เฉิน หยิบตั๋วเงินที่อยู่ในอกออกมาวางไว้บนโต๊ะ "นี่ คืนเงินให้ท่าน"

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองตั๋วเงินบนโต๊ะ พูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า "เจ้ามาหาข้า เพียงเพื่อจะคืนเงินหรือ?"

หากตั้งใจฟังดีๆจะรู้สึกถึงความน้อยใจน้อยๆ

"แน่นอนว่าไม่ใช่"เซี่ยจินอานรีบปฏิเสธ