ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 322

ทั้งสองคนต่างตกตะลึง พวกนางคิดไม่ถึงว่าคุณหนูรองจะมาถามถึงบุคคลที่ไม่มีความสำคัญอะไรเลย

"รู้จักเจ้าค่ะ"ชิงหลานกล่าว

"พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าครอบครัวของชิวจวู๋มีผู้ใดบ้าง?"เซี่ยจินอานเอ่ยถาม "ข้าจะฟังความจริง"

"หากตอบคำถามของข้าดีๆ ข้าจะปล่อยพวกเจ้าออกจากจวน หากไม่เป็นเช่นนั้นข้าก็จะส่งพวกเจ้าไปพบกับชิวจวู๋ที่ยมโลก"

น้ำเสียงที่เย็นชาทำให้ใจของชิงหลานสองคนกระตุก ตกใจมากจนพูดทุกอย่างที่ตัวเองรู้ออกมา

ดังเช่น ชิวจวู๋เข้าจวนตอนอายุสิบขวบ หลังจากเข้าจวนก็เป็นสาวใช้ส่วนตัวของเซี่ยยิวหรานมาตลอด ซึ่งถือได้ว่าทั้งสองคนโตมาด้วยกัน

ครอบครัวของนางมีเพียงพ่อกับแม่และน้องสาวที่ร่างกายไม่แข็งแรงคนหนึ่ง อาศัยอยู่ที่ซอยยานหลิ่ว

ความสัมพันธ์ของชิวจวู๋กับครอบครัวนั้นดีมาก เบี้ยเลี้ยงของนางจะถูกส่งกลับบ้านทุกเดือนเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว

เซี่ยจินอานก้มหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

สามารถทำให้คนคนหนึ่งมีความกล้าถึงขั้นยอมรับโทษประหารชีวิตได้ นางคงอยากจะปกป้องใครสักคน! เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้คิดจะปกป้องคนที่ผลักนางเข้ากองไฟอย่างเซี่ยยิวหราน

เพลานี้เห็นทีนางคงคิดอยากจะปกป้องครอบครัวของนาง คาดว่าหวงย่านอวิ๋นคงจะใช้วิธีรุนแรงนำครอบครัวของชิวจวู๋มาข่มขู่ชิวจวู๋

"ก่อนหน้านี้พวกเจ้าเป็นคนของฮูหยิน แล้วพวกเจ้าเคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับการรับโทษแทนของชิวจวู๋หรือไม่?"เซี่ยจินอานเอ่ยถาม

สาวใช้ทั้งสองคนได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดอย่างจริงจังขึ้นมา

ผ่านไปนาน ชิงหลานจึงพูดขึ้น "ข้าน้อยจำได้ว่าวันนั้นคนในวังมาเรียกพบคุณหนูใหญ่ให้เข้าวัง ฮูหยินเป็นคนรับแขก ตอนนั้นข้าน้อยมีหน้าที่รับใช้และยกน้ำชาอยู่ในเรือน ข้าน้อยเห็นฮูหยินยัดตั๋วเงินให้กับคนในวังผู้นั้นเพื่อถามหาข่าวคราว หลังจากนั้นข้าน้อยก็รีบเดินออกมา นอกจากนี้แล้วข้าน้อยก็ไม่รู้อะไรเลยเจ้าค่ะ"

เซี่ยจินอานพยักหน้า น่าจะเพราะขันทีคนนั้นเผลอแพร่งพรายออกไป ถึงได้ทำให้หวงย่านอวิ๋นมีโอกาสเตรียมตัวเดินหมากขั้นต่อไปได้

จากนั้นเซี่ยจินอานก็เหลือบมองไปทางชิงถิง "เจ้าล่ะ?"

"ข้าน้อยนึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง วันที่คุณหนูใหญ่เข้าวัง ข้าน้อยเดินผ่านห้องของฮูหยิน ได้ยินเสียงร้องไห้ของชิวจวู๋ และเสียงที่นางคุยกับฮูหยิน แต่ฟังจากข้างนอกไม่ค่อยได้ยินเท่าใดนัก ได้ยินเพียงรางๆว่ารับโทษแทน ครอบครัว และรักษาอาการป่วยของน้องสาวเจ้า อะไรจำพวกนี้แหละเจ้าค่ะ"

เซี่ยจินอานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ถ้าเช่นนั้นคงไม่ผิดจากที่นางคาดการณ์ไว้

สาวใช้ทั้งสองคนก้มหน้า แต่นานแล้วก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเซี่ยจินอาน คิดว่าอีกฝ่ายไม่พอใจกับคำตอบของพวกนาง ในใจกังวลอยู่ไม่นิ่ง จนหัวใจของพวกนางห้อยอยู่กลางลำคอแล้ว

"ยังมีเรื่องอันใดอีกหรือไม่?"เซี่ยจินอานเอ่ยถามเสียงราบเรียบ

"ไม่มีแล้วเจ้าค่ะ"

เซี่ยจินอานเหลือบมองทั้งสองคน แล้วพูดขึ้น "พรุ่งนี้พวกเจ้าสองคนก็ออกจากจวนไปเสียเถอะ"

สีหน้าของสาวใช้ทั้งสองคนชะงักไปพร้อมๆกัน พวกนางไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน!

ความหมายของคุณหนูรองคือจะไม่ฆ่าพวกนาง แล้วปล่อยพวกนางไป?

ชีวิตของพวกนางยังอยู่?

"ทำไม ไม่ต้องการหรือ?"เซี่ยจินอานกล่าว

"ไม่ๆๆ ต้องการเจ้าค่ะ!"สาวใช้ทั้งสองคนรีบพูดขึ้น จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมคำนับแล้วกล่าวว่า "ขอบคุณคุณหนูรองที่ไว้ชีวิต"

เซี่ยจินอานไม่ได้มองพวกนางอีก แล้วเดินออกจากเรือนนี้ทันที

จากนั้นก็เรียกจื่อโม่ที่อยู่ในความมืด ให้คนไปสืบเรื่องครอบครัวของชิวจวู๋ ปกป้องพวกเขาก่อน จื่อโม่ไม่มีความสงสัยเลย เขารีบไปทำตามคำสั่งทันที

เซี่ยจินอานกลับไปยังเรือนของตัวเอง หลังจากอาบน้ำแล้วก็เข้านอน หลังตื่นขึ้นมาในวันที่สอง ก็ไปดูที่โรงหมอก่อนเลย

แม้ว่าเมื่อวานเซี่ยจินอานจะแสดงฝีมือจนทำให้ผู้คนตกตะลึง แต่เนื่องจากผู้ป่วยยังไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน ดังนั้นพวกเขาจึงยังอยู่ในสถานะเฝ้ารอดู

โรงหมอที่หนึ่งไม่มีคนป่วยเหมือนเคย เซี่ยจินอานจึงไปที่จวนเซ่อเจิ้งหวาง